Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Για λόγους ισότητας πρέπει να αφιερώσω σήμερα ολίγες γραμμές και στο πόρισμα του εισαγγελέα κυρίου Ζαχαρή για την εισαγγελέα Τουλουπάκη και τη σκευωρία που φέρεται ότι διέπραξε από κοινού με τους προστατευόμενους μάρτυρες εις βάρος πολιτικών προσώπων. Δεν αριθμεί βεβαίως 217 σελίδες όπως το πόρισμα Σοφουλάκη, αλλά μόλις 50, ωστόσο έχει την ξεχωριστή νομική αξία του. Ειδικώς αν η Ελένη Τουλουπάκη προσβάλει το πόρισμα και την τυχόν άσκηση δίωξής της ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώπιον της ειδικής υπηρεσίας του ΟΗΕ κατά της Διαφθοράς και ενώπιον του ΟΟΣΑ, ο οποίος είχε δώσει καλύτερη βαθμολογία στην Ελλάδα εξαιτίας της δράσης της Εισαγγελίας Διαφθοράς.
Αν προσφύγει εκεί η κυρία Τουλουπάκη, το δημοσιευθέν στο «Πρώτο Θέμα» πόρισμα θα ονομάζεται «πόρισμα της Ελληνικής Δημοκρατίας», όχι πόρισμα Ζαχαρή. Και αναλόγως της τεκμηρίωσής του θα αξιολογηθεί από τους Ευρωπαίους δικαστές με τα γουνάκια. Επί της αρχής από όσα ανέγνωσα, όπως διαπίστωσα ο κύριος Ζαχαρής υιοθετεί εν μέρει τα καταγγελλόμενα στη μήνυση του κυρίου Σαμαρά. Υιοθετεί αυτούσιες λέξεις («ψευδομάρτυρες» οι προστατευόμενοι) και επιχειρήματα («οι καταθέσεις τους ήταν γραμμένες από πριν σε διαφορετική γραμματοσειρά») κ.λπ. Τα έχουμε ακούσει τόσες φορές, ώστε τα έχουμε εμπεδώσει. Η κυρία Τουλουπάκη κατηγορείται ότι «ήταν σε συντονισμό με τους μάρτυρες» και ότι τους υπαγόρευε στόχους «ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις σύστασης προανακριτικής επιτροπής ή και την άσκηση ποινικής δίωξης για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος» (δεν συνέβη τίποτε από αυτά).
Κατηγορείται επίσης ότι «άσκησε ιδιαίτερη πίεση στον μάρτυρα Μανία, ώστε να εξαναγκαστεί να καταθέσει πράξεις εις βάρος πολιτικών προσώπων». Ο κύριος Ζαχαρής υιοθετεί εν μέρει τη μήνυση Σαμαρά, διότι εξαιρεί από την πρότασή του για την άσκηση δίωξης τους δύο επίκουρους εισαγγελείς Ντζώρα – Μανώλη, ενώ δεν κάνει την παραμικρή νύξη για επιρροή Παπαγγελόπουλου στη λήψη των αποφάσεων Τουλουπάκη. Τρίτου προσώπου, έστω. Το πόρισμα υιοθετεί τη νέα θεωρία πως η σκευωρία Novartis οργανώθηκε από την εισαγγελέα (για ποιον λόγο, άραγε; Τι όφελος είχε; Πώς αποδεικνύεται αν είχε;) και τους προστατευόμενους. Εδώ εντοπίζω με τα… φτωχά μου νομικά της Νομικής Θράκης το αδύνατο σημείο του πορίσματος του κυρίου εισαγγελέα. Εξηγούμαι: Όπως σημειώνει ο κ. Ζαχαρής, «οι προστατευόμενοι μάρτυρες Μάξιμος Σαράφης και Αικατερίνη Κελέση έχουν καταθέσει επανειλημμένα ενώπιον των αρμόδιων δικαστικών Αρχών των ΗΠΑ σχετικά με την εταιρία Novartis Hellas, με διαφαινόμενη στόχευση εξυπηρέτησης ιδιοτελών σκοπών τους και ειδικότερα με την υπαγωγή τους στο καθεστώς των προστατευόμενων μαρτύρων και ακολούθως μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος και τη συνδρομή τους στην αποκάλυψη αξιόποινων και έκνομων δραστηριοτήτων των στελεχών της άνω εταιρίας αποσκοπούσαν στην είσπραξη σοβαρής χρηματικής αποζημιώσεως που δικαιούνται στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με το Δίκαιο των ΗΠΑ, η οποία συνίσταται σε ποσοστό 10% έως 30% του επιβαλλομένου στην παραβατική εταιρία προστίμου».
Ερώτημα τώρα που φοβάμαι θα ταλαιπωρήσει τον κύριο εισαγγελέα όταν το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα εξετάσει κάποτε την τυχόν προσφυγή Τουλουπάκη κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας: Ποιος βεβαίωσε τον αξιότιμο κύριο εισαγγελέα πως όλοι οι εν Ελλάδι προστατευόμενοι μάρτυρες κατέθεσαν και μάλιστα διαρκώς και επανειλημμένως στις αμερικανικές Αρχές; Πώς το ξέρει για να δηλώνει βέβαιος πως μετείχαν στη σκευωρία στην Ελλάδα για να εισπράξουν αμοιβή στις ΗΠΑ; Και αν αύριο αποδειχθεί πως τουλάχιστον ένας από αυτούς -για να μην πω δύο- κατέθεσε μόνο στην Ελλάδα χωρίς να πάρει δεκάρα τσακιστή θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή και την ασφάλεια της οικογενείας του, τι θα πει τότε ο αξιότιμος κύριος εισαγγελέας; Παράνομο όφελος;
Αν αύριο αποδειχθεί ότι -λέμε τώρα γιατί ούτε εμείς ξέρουμε, υποθέσεις κάνουμε- ένας από τους τρεις μάρτυρες στις ΗΠΑ ήταν στέλεχος της Novartis έως το 2019 (είναι άλλος δηλαδή από τους Σαράφη – Κελέση), τι θα πει ο αξιότιμος εισαγγελέας; Και αν αποδειχθεί πως η έκβαση της υπόθεσης στην Ελλάδα (αρχειοθέτηση) ουδεμία επιρροή άσκησε στον εξωδικαστικό συμβιβασμό στις ΗΠΑ και στις αμοιβές των εκεί μαρτύρων, τότε πώς θα απαντηθεί το ερώτημα «προς τι η μαρτυρία κάποιου στην Ελλάδα;». Μακάρι ο αξιότιμος κύριος Ζαχαρής να έχει δίκιο στην υπόθεσή του, για το καλό της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Ο ίδιος γνωρίζει καλά, άλλωστε, τι σημαίνει να κατηγορείσαι δικαίως ή αδίκως. Μα η διαίσθησή μου λέει πως το πόρισμά του -για τα λοιπά περιστατικά γνωρίζει ο ίδιος καλύτερα από εμάς που δεν έχουμε πλήρη γνώση της δικογραφίας- έχει πατήσει νάρκη στο συγκεκριμένο θέμα. Εάν έστω ένας προστατευόμενος μάρτυς δεν είναι προστατευόμενος στις ΗΠΑ, η ανακρίβεια του πορίσματος δεν θεραπεύεται.
Κάτι τελευταίο, αξιολογικό υπό μορφή απορίας: Όταν ένας εισαγγελέας ασκεί «ιδιαίτερη πίεση» σε μάρτυρα για να καταθέσει εις βάρος πολιτικών -αν τα ονόματα ορισμένων κατατέθηκαν από μάρτυρες και αναφέρονται στον κατασχεθέντα σκληρό δίσκο της εταιρίας- αυτό άραγε είναι κατηγορία για έναν ανεξάρτητο εισαγγελικό λειτουργό ή τίτλος τιμής; Αυτά και με τον προσήκοντα σεβασμό στο έργο του πολύπειρου εισαγγελέως.
