Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πρώτα τα καλά νέα: Ο Ερντογάν δεν είναι άτρωτος ούτε στρατιωτικά ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά ούτε γεωπολιτικά.
Στρατιωτικά, διότι ήρκεσαν η μύτη της πλώρης του «Λήμνος» στην πρύμνη του «Kemal Reis», μια άσκηση των Ενόπλων Δυνάμεών μας στην παραμεθόριο σε μειονοτικά χωριά της Θράκης (την επομένη των ισχυρισμών Ακσόι πως τάχα κλείνουμε μουσουλμανικά σχολεία) και η απώθηση από το Λιμενικό μιας θαλαμηγού που μετέφερε παράνομους μετανάστες στο Αιγαίο (οι κουτοπόνηροι Τούρκοι είχαν σηκώσει σημαία των ΗΠΑ!) για να καταλάβει ο «σουλτάνος» πως ο Στρατός μας δεν φοβάται, δεν είναι ψοφοδεής, δεν παίζει και ότι με δυο τρεις συμβολικές κινήσεις μπορεί να εξευτελίσει τον Τούρκο και να στείλει τις φρεγάτες του «επακουμβισμένες» προς επισκευή στα ναυπηγεία, όπως πρώτοι αποκαλύψαμε από αυτή την εφημερίδα.
Το αντελήφθη αυτό έως και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος έσπευσε να φωτογραφηθεί την Παρασκευή δίπλα σε οπλισμένα μαχητικά αεροσκάφη μας στα Χανιά, κάνοντας τους Τούρκους να αφηνιάσουν. Ο Στρατός μας, ένα ολόκληρο βήμα μπροστά από την πολιτική μας ηγεσία στο σύνολό της ως προς το φρόνημα αυτή την εποχή, έδειξε λοιπόν στον Ερντογάν τι «διάλογο» μπορεί να κάνει επί του πεδίου στο οποίο προεκλήθη. Όπως του το έδειξαν και οι εθνοφύλακες στον Εβρο τον Φεβρουάριο.
Πολιτικά επίσης -συνεχίζονται τα καλά νέα-, ο Ερντογάν έδειξε ότι δεν είναι τόσο ισχυρός όσο δείχνει όταν «γαβγίζει» στην Εθνοσυνέλευση. Είπε ψέματα στον λαό του και στους βουλευτές του τα πρώτα 24ωρα, όταν διαπιστώθηκε το ρήγμα τριών μέτρων που κατάφερε ο κυβερνήτης του «Λήμνος» στο «Kemal Reis» του εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Τους είπε κοτζάμ ηγέτης, που ορκίζεται γονατισμένος στο Κοράνι να είναι ενάρετος και να λέει την αλήθεια, πως το «Kemal Reis» κατάφερε πλήγμα στο «Λήμνος». Ψεύτης! Είπε, επίσης, ψέματα πως έκανε έρευνες. Δεν έκανε. Το «Oruc» μία άνοιγε τα ηχητικά του, μία τα έκλεινε.
Ο «σουλτάνος» πούλησε, όμως, το «σουλάτσο» του εντός υφαλοκρηπίδας μας στους αγαθούς ψηφοφόρους του της Ανατολίας. Είπε, επίσης, ψέματα για τη Θράκη. Δεν πειράχτηκε ούτε τρίχα κεφαλής μουσουλμάνου από τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις κατά τη διάρκεια της άσκησης στη Γλαύκη. Απλώς, ο Ερντογάν θορυβήθηκε στην ιδέα ότι ο εκεί τοπικός πληθυσμός θα μπορούσε να υποστεί στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας της Λωζάννης ό,τι και η ελληνική μειονότητα της Πόλης το 1955, να μείνει, δηλαδή, με τρία από εκατό μειονοτικά σχολεία, για αρχή!
Οικονομικά, επίσης, ο Ερντογάν δεν πατά καλά στα πόδια του εσχάτως! Έρχονται στιγμές που η Τουρκία ως κράτος θυμίζει τη Σοβιετική Ένωση λίγο πριν από την πτώση και την κατάρρευσή της. Γεωπολιτικά, τέλος, ο «σουλτάνος» δεν νιώθει καλά: Κόντρα στη συμμαχία του με το Ιράν και το Κατάρ με στόχο τον έλεγχο του μουσουλμανικού κόσμου, διαμορφώνεται μια ετερόδοξη συμμαχία μεσογειακών κρατών χριστιανικών και μουσουλμανικών (Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτος, Εμιράτα, Κύπρος, Ελλάς, Σαουδική Αραβία) με στόχο την ανακοπή της επέλασής του στον αραβικό κόσμο και τη μείωση της επιρροής του στη Μεσόγειο Θάλασσα (δεν αρέσει αυτό ούτε στους Γάλλους). Γι’ αυτή τη συμμαχία και για τη θεωρία των δύο «τόξων» έχει δουλέψει συστηματικά ο Δένδιας με επισκέψεις του σε χώρες της περιοχής, εξ ου και ο Πομπέο τον άκουσε με προσοχή.
Τα καλά νέα είναι αυτά, λοιπόν, και σταματούν εδώ. Ο Ερντογάν φοβάται τον πόλεμο πιο πολύ από εμάς. Αλλά παζαρεύει για τη χώρα του με όπλα την έκτασή της και το γεωγραφικό εκτόπισμά της με την απειλή πολέμου. Παλεύει για μια νέα, μετά Λωζάννη οριοθέτηση συνόρων σε ξηρά και θάλασσα. Ο Στρατός μας του έστειλε μήνυμα συγκεκριμένο: «Μια ζωή εσείς επενδύατε στην ξηρά και εμείς στο νερό! Τώρα θυμηθήκατε να ανοιχτείτε στη θάλασσα; Σε κάτι που δεν ξέρετε και ποτέ δεν θα μάθετε αν κρίνουμε από τους ατζαμήδες κυβερνήτες σας;» Πράγματι! Σκεφτείτε ότι εμείς έχουμε χωρικά ύδατα 6 μίλια και εναέριο 10 μίλια από το 1934. Οι Τούρκοι επεκτάθηκαν στα 6 το 1964, ενώ αμφισβήτησαν τα 10 μίλια μας στον αέρα μόλις το 1974!
Τα καλά νέα, όμως, για εμάς, επαναλαμβάνω, σταματούν εδώ. Ο περιορισμός της απήχησης της Τουρκίας στον μουσουλμανικό κόσμο και η ακύρωση των σχεδίων διείσδυσής της στην Αφρική με πρώτο στόχο τις πηγές της Λιβύης (θα την καταστήσουν ενεργειακά αυτοδύναμη, και έναντι του Πούτιν) πρέπει να αντισταθμιστούν από κάτι. Η Δύση θέλει την Τουρκία ψαλιδισμένη, αλλά στο μπλοκ της. Τα κακά νέα που μας έρχονται, λοιπόν, από το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων και από το ραντεβού κορυφής της Βιένης είναι πως Αμερικανοί – Γερμανοί δεν θέλουν να χάσουν από τα μάτια τους την Τουρκία. Ακόμη και ο Μπάιντεν που την καταγγέλλει ψηφοθηρεί. Ως αντιπρόεδρος του Ομπάμα έδωσε ρέστα υπέρ της παραμονής του «Αττίλα» σε συνάντηση με τον Κοτζιά!
Στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων οι Γερμανοί πρωτοστάτησαν στη μη έκδοση κοινού ανακοινωθέντος καταδίκης της Τουρκίας, μας μάλωσαν για τη συμφωνία με την Αίγυπτο και, δεδομένης της οικονομικής μας κατάστασης -έχουμε ανάγκη τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης-, μας πιέζουν αφόρητα για διάλογο εφ’ όλης της ύλης. Εμείς, διά του Δένδια, σωστά μπλοκάραμε ομοίως το κοινό ανακοινωθέν για τη φιλορωσική ηγεσία της Λευκορωσίας -αναγκαστικά-, αλλά κείμενο καταδίκης των Τούρκων δεν λάβαμε!
Οι Αμερικανοί, επίσης, βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο και η απερχόμενη ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν θέλει να χρεωθεί την απώλεια της Τουρκίας από τη Δύση επί των ημερών της, μολονότι ο Πομπέο «αγοράζει» το επιχείρημα Δένδια για το αντιδυτικό τόξο «Τουρκία – Ιράν – Κατάρ» και για το φιλοδυτικό των μεσογειακών κρατών! Στην πραγματικότητα, λοιπόν, η Αμερική μεροληπτεί, όπως και οι Γερμανοί, υπέρ της Τουρκίας, παριστάνοντας την ουδέτερη.
Τούτων δοθέντων, τι μένει; Ο Ερντογάν εγκαταστάθηκε για μια εβδομάδα πάνω στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στην ΑΟΖ Καστελόριζου και θεμελίωσε στην πράξη πως πρόκειται για περιοχή «διεκδικούμενης δικαιοδοσίας» (ανακοίνωση ΗΠΑ). Μαζί με τα Ιμια. Τώρα περνά σε νέα φάση. Χρησιμοποιώντας -πρώτη φορά βγήκε από τα χείλη του- τον όρο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας επιχειρεί με μέσο την ασφυκτική πίεση που μας ασκούν στο παρασκήνιο ΗΠΑ – Γερμανία να βάλει όλα τα θέματα στον διάλογο.
Και για να μαζευτεί η Τουρκία σε ένα τμήμα της ανατολικής Μεσογείου μακριά από τους μουσουλμάνους του κόσμου όλου (γι’ αυτό το Ισραήλ σταματά τον εποικισμό της Δυτικής Οχθης) καλούμαστε να γίνουμε εμείς το εξιλαστήριο θύμα της υποθέσεως. Εμείς και η Κύπρος.
Αν ο Ερντογάν χρειάζεται μια βαριά διπλωματική νίκη για να τον «κρατήσει» η Δύση στη Δύση και για να μείνει σταθερός (η πτώση του και ο τυχόν διαμελισμός της γείτονος θα προκαλέσουν γεωπολιτικό χάος στην περιοχή, φοβούνται οι ΗΠΑ), αυτή πρέπει να επιτευχθεί στις πλάτες μας. Αν είναι έτσι, τότε το ρήγμα που προκάλεσε ο θαρραλέος κυβερνήτης του «Λήμνος» Σαλιάρης στην τουρκική φρεγάτα ίσως αποδειχθεί για εμάς -αν δεν αλλάξουμε ρότα- το γκολ της τιμής. Σε αυτή τη φάση δεν πρέπει να λυγίσουμε, δεν πρέπει να δεχθούμε διάλογο εφ’ όλης της ύλης και δεν πρέπει να λέμε στον λαό -σε επίπεδο αρχηγού κράτους, Προέδρου Δημοκρατίας μάλιστα- ανακρίβειες.
Η Τουρκία δεν είναι απομονωμένη. Αλλά μπορεί να απομονωθεί μόνο αν κάνουμε διάλογο, όπως ο κυβερνήτης Σαλιάρης: με τη μύτη της πλώρης! Όχι με την πρύμνη! Και δείχνοντας στη Δύση τι διακυβεύεται από τυχόν δική μας αποσταθεροποίηση. Με πρώτο θέμα το Μεταναστευτικό… Πρέπει να βάλουμε λίγο απρόοπτο, λίγη «τρέλα» στην πολιτική μας. Η στρατηγική τού «προβλέψιμου» εξεμέτρησε το ζην!
