Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Εναποθέτουμε πλέον τις ελπίδες μας στον διάλογο.
Θεωρούμε ότι ο «σουλτάνος» θα μας κάνει τη χάρη και και θα καθίσει στο τραπέζι μαζί μας για να λύσουμε το θέμα της υφαλοκρηπίδας. Νομίζουμε επίσης πως, αν καταλήξουμε σε συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο, θα αμφισβητήσουμε ντε φάκτο το τουρκολιβυκό μνημόνιο και πως η διαφορά μας θα αχθεί ενώπιον της διεθνούς Δικαιοσύνης προς επίλυση. Μακάρι να είναι έτσι. Το εύχομαι.
Όμως η μακρά παρατήρηση της στάσης του Ερντογάν δείχνει πως ο ηγέτης αυτός δεν πιστεύει στον διάλογο. Και αν πίστευε, δεν πιστεύει πλέον. Για τον Τούρκο πρόεδρο ο διάλογος σήμερα είναι μέθοδος επιβολής.
Έβγαλε τον τουρκικό στόλο στο Αιγαίο προκειμένου να πιέσει τους Γερμανούς να μας καθίσουν στο τραπέζι για όλα. Και όταν καθίσουμε και βεβαίως διαφωνήσουμε, ο «σουλτάνος», έχοντας πλέον την έξωθεν μαρτυρία, θα προσπαθήσει να επιβάλει τετελεσμένα με τα όπλα. Πολύ πρόχειρη αναδρομή στον χρόνο δείχνει γιατί ο Ερντογάν έχει χάσει την υπομονή του με τον διάλογο.
Στη συνέντευξη που έδωσε στον Σκάι τον Δεκέμβριο του 2017 εξέφρασε την απογοήτευσή του γιατί επανειλημμένες απόπειρές του με Ελληνες πρωθυπουργούς κατέληξαν σε αποτυχία, καθώς η Ελλάδα αποφεύγει να υιοθετήσει την τουρκική ατζέντα. Δεν θα μπω στον κόπο να αναδημοσιεύσω verbatim τι είπε τότε ο Ερντογάν στον Παπαχελά – μάταιος κόπος.
Η ουσία είναι αυτή: Από τότε μας κατηγορούσε ότι χρησιμοποιούμε τον διάλογο για να αποφύγουμε τάχα τις ευθύνες μας. Είναι φανερό πως έπειτα από 20 χρόνια στην εξουσία η ισχύς είναι πιο βολική για τον Ερντογάν από το Διεθνές Δίκαιο. Η απέχθειά του αυτή στον διάλογο και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα και την Κύπρο ενισχύθηκαν από δύο κομβικά γεγονότα που δεν ξέχασε ποτέ και για τα οποία μας «τη φυλάει». Το πρώτο είναι το Σχέδιο Ανάν το 2004. Θεωρεί πως εκτέθηκε. Ότι υποχρέωσε τους Τουρκοκυπρίους να το ψηφίσουν και εμείς δήθεν τον «αδειάσαμε» με το «ΟΧΙ». Του τη φέραμε. Το δεύτερο είναι η αθέτηση της υπόσχεσης να του στείλουμε πίσω τους 8 πραξικοπηματίες.
Επειδή αυτοί, εκτός από την εξουσία του, απείλησαν και τη ζωή του ιδίου και της οικογένειάς του, το φέρει βαρέως που δεν του τους δώσαμε. Βγάζει καπνούς. Αν σε αυτά προσμετρήσετε και την κακή χημεία του με τον Μητσοτάκη, έχετε όλο το ψυχολογικό υπόστρωμα του Τούρκου ηγέτη. Βεβαίως, μην κάνουμε λάθος! Όσα κάνει στην περιοχή μας είναι στρατηγική επιλογή του! Όχι για να βγάλει το άχτι του. Όμως τα συναισθήματα παίζουν ρόλο στην ένταση των αποφάσεων. Στην εκδήλωση της μανίας.
Η άποψή μου είναι πως ο ισλαμιστής Ερντογάν ούτε διάλογο θέλει ούτε το Διεθνές Δίκαιο αγαπά. Αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει. Στη φάση που διανύουμε χρησιμοποίησε τα όπλα για να επιβάλει τους όρους στο τραπέζι.
Στην επόμενη φάση θα αξιοποιήσει τον διάλογο για να επιβάλει τους όρους του με τα όπλα. Μακάρι να κάνω λάθος. Αλλά κράτος που πολεμά στη Συρία και τη Λιβύη δεν θα διστάσει να βάλει φωτιά στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Αργά ή γρήγορα. Καλύτερα να κάνουμε τους λογαριασμούς μας με αυτό το σενάριο. Προσέχουμε για να έχουμε.
