Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Δεν αποδίδω ιδιαίτερη σημασία στην ένταξη του Πέτρου Τατσόπουλου στη Ν.Δ. ώστε να ξιφουλκήσω υπέρ ή κατά. Ως συγγραφεύς, εξαιρετικός, έχω διαβάσει τα περισσότερα βιβλία του, ως πολιτική μονάς, αμελητέα ποσότης. Θόρυβος, απλώς. Μόνο εάν τον στηρίξει ο κομματικός μηχανισμός έχει βάσιμες πιθανότητες εκλογής. Κατά τα λοιπά, πιο πολλούς ψηφοφόρους θα διώξουν από τη Ν.Δ. περιπτώσεις σαν του αγαπητού Πέτρου παρά θα προσελκύσουν.
Η μοναδική σχετική παρατήρησή μου δεν αφορά τον κ. Τατσόπουλο, αλλά τη Ν.Δ. Ο Πέτρος διετέλεσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2012-2014, τον καιρό της διαγραφής του «επαχθούς χρέους», του «ευρώ που δεν είναι φετίχ»! Δεν υπήρξε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σε μια αθώα περίοδο. Ηταν η εποχή της έξαρσης του λαϊκισμού τον οποίο, αν δεν υπηρέτησε, τουλάχιστον ανέχτηκε. Διερωτάται, λοιπόν, εύλογα κάποιος τι σχέση έχει η Ν.Δ. με αυτή την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ, αν έχει λόγο να εμπλουτίζει τις τάξεις της με τέτοια πρόσωπα, αφήνω στην άκρη τον Κολοκοτρώνη και τον εθνομηδενισμό. Τι δουλειά έχουν τα αζήτητα του ΣΥΡΙΖΑ στην παράταξη; Απορώ. Αλλά, όπως σημείωσα, το θέμα μου δεν είναι αυτό. Το θέμα μου είναι το παγόβουνο. Η κεντροδεξιά παράταξη πολιτεύεται εσχάτως όλο και περισσότερο σαν να μην αντιλαμβάνεται ότι έχει χαράξει ρότα κατευθείαν προς το παγόβουνο. Αυτό που προσδιορίζεται ως το «τολμηρό άνοιγμα προς το Κέντρο» αποδεικνύεται μια απρόοπτη συνάντηση με τις δυνάμεις της διαφθοράς. Εν αρχή ήτο η συμπόρευση με τον Γιάννο Παπαντωνίου.
Η προφυλάκισή του οδήγησε τον υιό του, το γένος Καρτάλη, να κλείσει άρον άρον το πολιτικό γραφείο υποψήφιου βουλευτή της Ν.Δ. στον Βόλο. Σκεφτείτε και να πολιτευόταν. Ακολούθησε η δυστοκία με κεντροδεξιές δημαρχιακές υποψηφιότητες σε μεγάλες πόλεις, που αντικειμενικά λειτουργεί υπέρ συστημάτων με δικαστικές εκκρεμότητες. «Σφήνα» σε αυτά έρχεται τώρα ο Τατσόπουλος. Αδιάφθορος μεν, τοξικός πολιτικά δε.
Στο βάθος ακολουθεί το σύστημα του Κώστα Σημίτη, ο οποίος -καλώς ή κακώς- ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη για την υπόθεση της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων. Το κόμμα της Ν.Δ. δίνει την εντύπωση ότι θέλει να συμπορευτεί στις εκλογές ή και έπειτα από αυτές με «εμβληματικούς» εκπροσώπους αυτού του ρεύματος. Δεν γνωρίζω τι μπορεί να συνεισφέρει στον αγώνα κατά της διαφθοράς η έρευνα για τον κ. Σημίτη. Είναι λίαν πιθανόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον έχει στοχοποιήσει για να λεηλατήσει τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ. Αλλά για όσο διαρκεί αυτή η στοχοποίηση (η καλύτερη υπόθεση εργασίας που μπορώ να κάνω, γιατί υπάρχει και η… χειρότερη) διερωτώμαι: Εχει λόγο η Ν.Δ. να επεξεργάζεται σχέδια συνεργασίας με αυτό το διωκόμενο σύστημα; Στοιχειώδες ένστικτο πολιτικής αυτοπροστασίας επιβάλλει την απομάκρυνση από το ρεύμα αυτό, όχι την προσέγγιση.
Οι εκλογές θα είναι δύσκολες, όπως αναγνώρισε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του. Η Κεντροδεξιά θα διευρύνει την απήχησή της στην ελληνική κοινωνία με πολιτικές θέσεις, όχι με τοξικές μετεγγραφές. Οσοι δε Ηρακλείς του στέμματος θεωρούν ότι με την πορεία προς το παγόβουνο θα υπάρξουν κέρδη για την παράταξη από τα κεντροαριστερά και πως οι απώλειες από τα δεξιά είναι δυνατόν να «διοχετευθούν» σε ελεγχόμενα ακροδεξιά κομματίδια, κάνουν λάθος. Δεν είναι «λύσεις» αυτές. Οποιοι τις εισηγούνται απλώς δεν γνωρίζουν τον χώρο.
