Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος το ξέρει καλά. Δεν έχω εμπάθεια προς το πρόσωπό του, και του πιστώνω και του χρεώνω όλα όσα έκανε, θετικά ή αρνητικά, κατά τη διάρκεια της μακράς πολιτικής του διαδρομής σε κορυφαίες θέσεις της Πολιτείας μας.
Η Ιστορία για την περίοδο των Μνημονίων δεν έχει γραφεί βεβαίως ακόμη στο σύνολό της και από όσα ακούω και μαθαίνω εσχάτως (θα επανέλθω) μάλλον δεν θα του φερθεί καλά. Και ας πασχίζει εκείνος για το αντίθετο. Μιλώ με πολύ κόσμο, ο οποίος πλέον απελευθερωμένος λύει τη σιωπή του -υπουργοί, αναπληρωτές, υφυπουργοί, τεχνοκράτες του υπουργείου Οικονομικών-, και μαθαίνω. Δεν είναι της στιγμής.
Το ενδιαφέρον στην παρούσα περίοδο όμως είναι το εξής: Ο κύριος Βενιζέλος και άλλα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ της περιόδου εκείνης, τα οποία ήταν βυθισμένα επί μακρόν στην πολιτική ανυποληψία -οι απόρρητες δημοσκοπήσεις που παρήγγειλε το 2017 ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξαν ρεκόρ αντιπάθειας στο πρόσωπό του και άλλων-, αξιοποιούν σήμερα την πολιτική και επικοινωνιακή θαλπωρή για να αναδυθούν στην επιφάνεια και να ζητήσουν τα «ρέστα» και να κουνήσουν πάλι το δάκτυλο. Ως «δικαιωμένοι» τάχα. Όχι για να διαφυλάξουν την υστεροφημία τους βεβαίως, αλλά για να διεκδικήσουν ρόλο στην επόμενη μέρα.
Αν όσα λένε «πατούσαν» σε έδαφος αληθείας, καμία αντίρρηση. Να τους δοξάζαμε. Αλλά όταν διαστρεβλώνουν τόσο βάναυσα την αλήθεια, τότε, μας συγχωρείτε, πρέπει να τους φρεσκάρουμε ολίγον τη μνήμη. Το Σάββατο ο κύριος Βενιζέλος παρενέβη με συνέντευξή του για να διεκδικήσει δάφνες για τα ελληνικά υποβρύχια που κατατρόπωσαν τους Τούρκους στο Αιγαίο το καλοκαίρι, για να μαλώσει όσους είχαν επιφυλάξεις για την αξιοπλοΐα τους, για να μας πει πόσο μεγάλος ήταν αυτός που ως υπουργός Αμυνας τα παρέλαβε το 2009, παρά τον μύθο ότι έγερναν, και στο τέλος για να μας πει και πόσο μεγάλος είναι ο πρόεδρος Μπάιντεν, ώστε να δηλώσει υποψηφιότητα για κάποιο υψηλόβαθμο αξίωμα που να «προσήκει στο κύρος του».
Το μήνυμα Βενιζέλου, «μέσα έξω», ήταν το εξής: υπηρετώ το δημόσιο συμφέρον, αλλά είμαι αξιόπιστος και απέναντι στους συμμάχους. Πράγματι, τα υποβρύχια παρελήφθησαν και αποπληρώθηκαν επί των ημερών του με έγκριση της τρόικας την ώρα που κόβονταν μισθοί και συντάξεις. Αλλά ας δεχθώ ότι με βάση όσα έγιναν το καλοκαίρι στο Αιγαίο η θυσία αυτή άξιζε.
Αυτό που δεν αξίζει στον κύριο Βενιζέλο είναι να λέει τη μισή αλήθεια και να καλύπτει το κόμμα του. Τον Κώστα Σημίτη και τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Στην ίδια κυβέρνηση μετείχε.
Λέει ο κύριος Βενιζέλος στη συνέντευξά του στα φιλόξενα «Νέα» ότι όταν ανέλαβε το υπουργείο Αμυνας το 2009 βρήκε την εξής κατάσταση: είχαν προκαταβληθεί από (δικά του λόγια) «κυβερνήσεις της προηγούμενης δεκαετίας 2 δισ. ευρώ» για τα υποβρύχια, λέει ότι εκκρεμούσε, πλην του πρωτότυπου υποβρυχίου «Παπανικολής» (που είχε κατασκευαστεί στο Κίελο), η κατασκευή άλλων τριών στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (που είχαν δωρηθεί από το ΠΑΣΟΚ σκανδαλωδώς σε γερμανική εταιρία, καθώς τα «αγόρασε» με τίμημα μικρότερο από τα συμβόλαια για τα υποβρύχια) και λέει ότι το Ελληνικό Δημόσιο κινδύνευε να πληρώσει τα μαλλιά τής κεφαλής του στην εταιρία επειδή δεν παραλάμβανε. Ήρθε, λοιπόν, εκείνος ως «μέγας», έστειλε κοινοβουλευτική επιτροπή στο Κίελο για να διαλύσει τον «μύθο» των υποβρυχίων που γέρνουν και έπειτα εισηγήθηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο νόμο για την παραλαβή τους. Σε όλη αυτή την αφήγηση υπάρχει ένα κενό.
Όταν ο αγαπητός κύριος Βενιζέλος λέει ότι οι «κυβερνήσεις» της προηγούμενης δεκαετίας κατέβαλαν 2 δισ. ευρώ χωρίς εξασφάλιση, ξεχνά εσκεμμένα να μας πει ότι αυτές ήταν κυβερνήσεις του κυρίου Σημίτη, οι οποίες πλήρωσαν «διόδια» στις κυβερνήσεις Σρέντερ για την ΟΝΕ. Πλήρωσαν, μάλιστα, χωρίς να καταγραφεί το 1999 η προκαταβολή στο έλλειμμα της χρονιάς και μετά την ένταξή μας στην ΟΝΕ οι Γερμανοί ζητούσαν από τον κύριο Χριστουδουλάκη, μέσω της Εurostat, να καταγραφούν αναδρομικά στο έλλειμμα και να το φορτώσουν στην επερχόμενη Ν.Δ. Το έλλειμμα, όχι τα «άλλα», τα άλλα δεν καταγράφονταν.
Όταν λέει κυβερνήσεις της προηγούμενης δεκαετίας, ο κύριος Βενιζέλος πρέπει να το λέει όλο λοιπόν: «κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – κυβερνήσεις Σημίτη». Και όταν διαμαρτύρεται για την κατάσταση που βρήκε στα ναυπηγεία, πρέπει να προσθέτει ποιος ήταν πρωθυπουργός όταν δωρήθηκαν τα ναυπηγεία στους Γερμανούς, ποιος υπουργός Αμυνας, ποιος υπουργός Ανάπτυξης και τι όριζε η λεόντειος σύμβαση ιδιωτικοποίησής τους.
Επειδή ο Ευάγγελος το ξεχνά, να του το θυμίσουμε: Σημίτης και ΠΑΣΟΚ. Το «κόστος» της ιδιωτικοποίησης δεν είναι… αριθμοί τηλεφωνικού λογαριασμού, πρόεδρε, όπως λέγατε στην Εξεταστική Επιτροπή για τους ΤOR-M1 για τις offshore του Aκη.
Οι Γερμανοί αγόρασαν τα ναυπηγεία με τα συμβόλαια των υποβρυχίων που ήταν πολλαπλάσια του τιμήματος! Δώρο. Τζάμπα. Και από θέση ισχύος «χόρευαν» μετά το Ελληνικό Δημόσιο. Αν θέλετε, λοιπόν, να ζητήσετε τα ρέστα για τότε, μη δίδετε συνεντεύξεις. Κάντε μια ανοιχτή επιστολή στον κύριο Σημίτη! Επιτέλους! Πάμε τώρα στο επίμαχο.
Ο «μύθος» για τα υποβρύχια που γέρνουν έπεσε από τον ουρανό; Μόνος του ο κύριος Βενιζέλος ομολογεί στο τέλος της συνέντευξης ότι το πρωτότυπο «Παπανικολής» κατά τις δοκιμές στο Κίελο «εμφάνισε κλίση» (λόγια του), «υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες». Λες και αγοράζουμε υποβρύχια μόνο για συνθήκες καλοκαιρίας! Λες και έχουν την πολυτέλεια τα υποβρύχια να φέρουν πανάκριβο οπλισμό (τορπίλες) και να τον εξαπολύουν με αμφίβολη ευστοχία λόγω κλίσης.
Η αλήθεια, λοιπόν, ήταν ότι πρόβλημα με την κλίση υπήρχε. Η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα κατεγράφη σε εκθέσεις αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού της περιόδου, που «έδεσαν» τα χέρια των πολιτικών ηγεσιών. Η αλήθεια, τέλος, είναι ότι το πρόβλημα της κλίσης λύθηκε στην Ελλάδα από τους αξιωματικούς του Πολεμικού μας Ναυτικού! Με υποδείξεις τους.
Αν δεν υπήρχε πρόβλημα, ο «ατρόμητος» κύριος Βενιζέλος θα είχε υπογράψει μόνος την παραλαβή τους και δεν θα μεταβίβαζε την ποινική ευθύνη του υπουργού Αμυνας στην πλειοψηφία του κόμματός του στο Κοινοβούλιο. Κλείνω: παράκληση θερμή. Μην ξύνετε πληγές. Προσπαθούμε να τα αφήσουμε πίσω μας όλα αυτά!
Τα υποβρύχια επιτελούν τον ρόλο τους γιατί ξέρω άριστα, μέσα από το Πεντάγωνο, πως το Πολεμικό μας Ναυτικό τα έκανε «αξιόπλοα». Με κλεμμένες δάφνες αξιωματικών δεν αποκαθίστανται υστεροφημίες πολιτικών.
