Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Τo σύστημα έχει τα… χάλια του. Και τα εκδηλώνει ποικιλοτρόπως. Και εγώ έχω τα… νεύρα μου! Διότι, παρατηρώντας τις διαρκείς και επαναλαμβανόμενες ανοησίες του συστήματος, αδυνατώ να «χωνέψω» ότι άνθρωποι που «λογαριάζονται» ως η ελίτ του τόπου κάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη. Θα επικεντρωθώ σε δύο παραδείγματα.
Το πρώτο εστιάζει στο είδος των αντιδράσεων και στην επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε για την ανταλλαγή του «Δρομέα» του γλύπτη Βαρώτσου με τον «Μέγα Αλέξανδρο» των Σκοπιανών. Και το δεύτερο αφορά τον πανηγυρικό τόνο με τον οποίο υποδέχονται ορισμένα συστημικά ΜΜΕ την είδηση ότι δεν θα πάρουμε τη δόση και πως το ΔΝΤ και η συνήθης ύποπτη «Wall Street Journal» μάς προειδοποιούν πάλι για οπισθοχώρηση στις «μεταρρυθμίσεις». Μιλάμε για φεστιβάλ ελαφρότητας. Ξεκινώ από τον «Δρομέα».
Προφανώς και είναι λάθος η πρόταση που έκανε στον Κώστα Βαρώτσο η κυρία υπουργός Πολιτισμού. Αλλά, με τον τρόπο που «παίζεται» το θέμα, η τελική εντύπωση που δίδεται στον υποψιασμένο πολίτη είναι ότι η πρόταση ανταλλαγής απορρίπτεται επειδή η κοσμοπολίτικη Αθήνα δεν αντέχει τον «μιλιταριστή» Μέγα Αλέξανδρο. Εξηγούμαι: Θα περίμενα καταρχάς από όσους έχουν σηκώσει τείχος προστασίας στον «Δρομέα», θεωρώντας ότι πρέπει να μείνει εδώ γιατί αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη, να πουν με γενναιότητα ποιοι είναι αυτοί που τον έκαναν σημείο αναφοράς για την πόλη. Εχουν ονόματα οι άνθρωποι αυτοί: Μιλτιάδης Εβερτ και Σταύρος Ξαρχάκος!
Επί της δημαρχίας και της αντιδημαρχίας ενός εκάστου τοποθετήθηκε, εν μέσω θυελλωδών αντιδράσεων, ο «Δρομέας» στην πλατεία Ομονοίας. Η παράλειψη της αναφοράς των ονομάτων τους αποτελεί μεγάλη γαϊδουριά. Με τον «Δρομέα» και τις κατασκευές του Ζογγολόπουλου απέκτησε μια κάποια σύγχρονη αισθητική η πρωτεύουσά μας.
Πέραν αυτού, όμως, η πρόταση ανταλλαγής έπρεπε να απορριφθεί όχι γιατί ο «Δρομέας» αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη των Αθηνών, αλλά διότι θα ήταν απαράδεκτο να δεχθούμε να παραλάβουμε ένα άγαλμα που κατασκεύασε ο εθνικιστής Γκρούεφσκι για να κλέψει την Ιστορία μας και να προπαγανδίσει τους αλυτρωτισμούς του. Αδύνατον να παραλάβει η Ελλάς «αλυτρωτικό» άγαλμα. Αυτή έπρεπε να είναι η απάντηση. Λέμε κάτι τέτοιο; Οχι. Κλαίει και ολοφύρεται η διανόησή μας για το «σημείο αναφοράς». Για τον Μέγα Αλέξανδρο, λέξη! Θέλουμε Μέγα Αλέξανδρο στην Αθήνα; Ή μήπως είναι «τρε μπανάλ» για τα γούστα μας; Θέλουμε Μέγα Αλέξανδρο ή μήπως μας αρκεί να καμαρώνουμε επειδή είναι στρατιωτικό είδωλο στην περίφημη Στρατιωτική Ακαδημία West Point των ΗΠΑ; Θέλουμε Μέγα Αλέξανδρο ή μήπως μας αρκεί να βλέπουμε τυπωμένη τη μορφή του με ελληνική επιγραφή στα χαρτονομίσματα του Αφγανιστάν;
Θέλουμε Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος είπε τη φράση «δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους με ένα κριτήριο – την αρετή. Για μένα, κάθε ξένος είναι Ελληνας και κάθε κακός Ελληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος» ή όχι; Ξέρετε τι ψυχανεμίζομαι; Δεν θέλουμε! Και στην παραλία της Θεσσαλονίκης, που τον έχουμε δίπλα στο άγαλμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή (ανοησίες Μπουτάρη), πολύ τού είναι του στρατηλάτη! Στην Αθήνα, ας περιοριστούμε στον ενοχλητικό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και ας μην πολυμιλάμε γι’ αυτό, διότι… ποιος ξέρει; Στην Αθήνα, κάποιοι τον έχουν στο μυαλό τους με τον ορισμό του Τάκη Μίχα στο περιοδικό της ΟΝΝΕΔ του 1992… ως «σφαγέα των λαών». Κάπως έτσι φουντώνει ο κόσμος και πάει προς την Ακροδεξιά.
Αλλά, δυστυχώς, το σοφό σύστημα -έρχομαι στο δεύτερο παράδειγμα τώρα- δεν στέλνει μόνο συστημένο τον κόσμο στην Ακροδεξιά – τον στέλνει και στην Αριστερά. Τρεις ημέρες τώρα, συστημικά ΜΜΕ ανοίγουν σαμπάνιες και πανηγυρίζουν, επειδή οι Ευρωπαίοι δεν μας επέστρεψαν το 1 δισ. κέρδη από τα SNPs των ελληνικών ομολόγων. Τρεις ημέρες τώρα πανηγυρίζουν, επειδή το ΔΝΤ μάς εγκαλεί για καθυστέρηση στις μεταρρυθμίσεις και επηρεάζει τις αγορές. Καταρχάς, δεν εντυπωσιάζομαι. Τον ρόλο αυτόν του ΔΝΤ τον είχε αποκαλύψει σε συγκέντρωση επιχειρηματιών ο Λουκάς Παπαδήμος προ έτους. Τον άκουσα με τα αυτιά μου. «Μπορεί να έχει τεθεί ουσιαστικά εκτός προγράμματος, αλλά επηρεάζει τις αγορές» είχε πει ο πρώην πρωθυπουργός – να σου το, είχε απόλυτο δίκιο στην ανάλυσή του. Αλλά τι εννοεί το ΔΝΤ όταν μιλά για «μεταρρυθμίσεις»; Προφανώς, να πετούν οι τράπεζες τον κοσμάκη έξω από τα σπίτια του – τον «νόμο Κατσέλη» εννοεί.
Ρωτώ τώρα εγώ τους ξύπνιους του συστήματος, που νομίζουν ότι αντιπολιτεύονται τον Τσίπρα: Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβετε ότι πέφτετε στην τέλεια παγίδα; Οτι δίνετε κίνητρο στον ΣΥΡΙΖΑ να πάει σε εκλογές με τεχνητή σύγκρουση με τους δανειστές για να προστατέψει και καλά τα σπίτια του κοσμάκη; Οτι του στρώνετε το γήπεδο για να προκηρύξει τις πιο ταξικές εκλογές του κόσμου τον Μάιο; Για πανηγυρισμούς είναι αυτά; Ειλικρινά, ήμαρτον!
Ανεπίδεκτοι μαθήσεως όλοι. Και να μην είχαμε ζήσει την εμπειρία του δημοψηφίσματος του 2015, να έλεγα «εντάξει». Τι να πω! «Συνεχίστε έτσι»; Υπερήφανοι χορηγοί της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς, με την ψευδαίσθηση ότι αυτό αποτελεί και στρατηγική.
