Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Σε πρόσφατο άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής, ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος, υπερασπίστηκε το δικαίωμα του βουλευτή, καλύτερα την υποχρέωσή του, να ψηφίζει κατά συνείδηση. Όπως γράφει, “ναι μεν πολιτικά οι βουλευτές οφείλουν πλέον στις μέρες μας να ακολουθούν την γραμμή του κόμματος με το οποίο εκλέχτηκαν, πλην όμως σε κάποιες οριακές στιγμές, θα πρέπει να μπορούν να αποφασίζουν κατά συνείδηση”. Στα επιχειρήματά του επικαλείται από τον Ιρλανδό φιλόσοφο και πολιτικό Έντμουντ Μπερκ (1729-1797), μέχρι την τοποθέτηση του Ανδρέα Παπανδρέου στη συζήτηση που διεξήχθη το 1975, στην Ε Αναθεωρητική Βουλή, για την κατάρτιση του νέου Συντάγματος. Καμία αντίρρηση.
Λόγω πιθανώς προσωπικών εμμονών, διάβασα την παρέμβαση του Νίκου Αλιβιζάτου σαν μια υπερασπιστική τοποθέτηση υπέρ των βουλευτών του Ποταμιού, που θα υπερψηφίσουν, για λόγους συνείδησης, την συμφωνία των Πρεσπών, παρά τις κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον τους “ότι κάνουν τα ρεπό του Ζουράρι” και ότι δίνουν “λευκή επιταγή” στον Αλέξη Τσίπρα.
Η τοποθέτηση ισχύει προφανώς όμως, κατά μείζονα λόγο, για τους προθύμους, πρώην Νεοδημοκράτες ή πρώην ΑΝΕΛ, που και ψήφο εμπιστοσύνης έδωσαν και την συμφωνία θα ψηφίσουν. Για λόγους συνείδησης εννοείται… Επί της αρχής συμφωνούμε με τον κ. Καθηγητή. Συμφωνούμε και με την ενόχληση του Νίκου Αλιβιζάτου, για την ακραία κριτική που ακούστηκε για τους προθύμους, περί “εξαγοράς αληταράδων” και “παράσταση σούργελων”. Έως εδώ καλά.
Το ερώτημα που παραμένει είναι όμως, πόσο πειστικά είναι τα επιχειρήματα ότι οι πρόθυμοι κινήθηκαν με βάση την συνείδησή τους.
Πρόβλημα νούμερο 1. Αν υποθέσουμε ότι λόγοι “συνείδησης” υπαγόρευσαν στους προθύμους την αλλαγή στάσης σε σχέση με το μακεδονικό, το λιγότερο που μπορεί να απαιτήσει κάνεις είναι η λογοδοσία. Την πειστική δηλαδή εξήγηση από την πλευρά των προθύμων, στους ψηφοφόρους τους πρωτίστως, πώς και γιατί, από τις πρόσφατες “ιερεμιάδες” εναντίον όλων εκείνων που ήθελαν να ξεπουλήσουν την Μακεδονία, κατέληξαν, ότι προσφορότερη λύση είναι ο συμβιβασμός.
Γιατί φυσικά η λύση της συνθέτης ονομασίας δεν προέκυψε ξαφνικά. Αυτή ήταν η “εθνική γραμμή” όταν για παράδειγμα η Έλενα Κουντουρά, προειδοποιούσε τους οπαδούς της, για τις συνέπειες που θα έχουν όσοι ξεπουλήσουν το ιερό όνομα της Μακεδονίας. Αντ’ αυτού τι έχουμε; Την απόλυτη σιωπή. Χειρότερα. Την εξαφάνιση… Έχει ακούσει κανείς διά στόματος Έλενας Κουντουρά, Τέρενς Κουίκ η Θανάση Παπαχριστόπουλου, τους λόγους για τους οποίους άλλαξαν άποψη; Όχι φυσικά…
Πρόβλημα νούμερο 2. Αν για τους βουλευτές του Σταύρου Θεοδωράκη η κατηγορία είναι ότι προσφέρουν “χείρα βοηθείας” στον Αλέξη Τσίπρα, όλοι συμφωνούν ότι η στάση τους, είναι τουλάχιστον ανιδιοτελής. Ακούνε “τα εξ αμάξης” και κέρδος μηδέν. Ούτε υπουργεία διατηρούν, ούτε από τραπεζικές ρυθμίσεις ωφελούνται, ούτε τους προσφέρονται βουλευτικές καριέρες. Αντίθετα, για τους προθύμους, ακούγονται και γράφονται, χωρίς να διαψευστούν, τα μύρια όσα.
Από τα κακεντρεχή και αναπόδεικτα περί εξαγοράς, μέχρι τα πιο πειστικά, περί νέας καριέρας στις αγκάλες του ΣυΡιζΑ. Σίγουρα λοιπόν μια θαρραλέα τοποθέτηση ότι δεν επιδιώκουν ανταλλάγματα και ότι δεν θα πολιτευθούν με το ΣΥΡΙζΑ στις επόμενες εκλογές η ακόμη και μία παραίτηση από τον υπουργικό θώκο, θα έκανε πολύ πιο πειστική την επίκληση της συνείδησής τους, για την ψήφο τους υπέρ της συμφωνίας. Ακούσατε τίποτα; Σιωπή…
Αντίθετα ακούστηκαν -για παράδειγμα- από πλευράς Σπύρου Δανέλλη, μόνο κωμικές απαντήσεις, ότι δεν θα ενταχθεί, στην παρούσα φάση, στην δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Και ας τον προκάλεσε ο Γρηγόρης Ψαριανός να απαντήσει ότι δεν θα επιδιώξει την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ για να κατέβει Δήμαρχος ή για να εκλεγεί ευρωβουλευτής.
Συμπέρασμα: Η ένοχη σιωπή των προθύμων, μας επιτρέπει να αμφιβάλλουμε ότι λόγοι συνείδησης τους οδήγησαν στην δική τους, προσωπική κωλοτούμπα. Συγνώμη κ. καθηγητά…
