Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
«Μισό λεπτάκι, γιατί η οικονομία είναι το μεγάλο μου ατού», είπε ο κ. Τσίπρας. Ενα θετικό σημάδι. Ο πρωθυπουργός κατανοεί πως η κάλπη θα παιχθεί στην οικονομία. Βεβαίως, έπρεπε κανονικά να βρισκόμαστε σήμερα στο πέμπτο έτος αυτής της κανονικότητας. Αυτό, ο κ. Τσίπρας δεν το καταλαβαίνει. Γιατί η αντίληψή του είναι προσωποκεντρική: συλλαμβάνει νοηματικά μόνον όσα ζητήματα κινούνται σε μια κάποια τροχιά γύρω από τον ίδιο. Πώς να καταλάβει αυτό για το οποίο όλοι εμείς υποφέρουμε; Οι μη ελληνικής καταγωγής ειδικοί, που προσπαθούν να οδηγήσουν τις επόμενες κινήσεις του, αυτοί που με επιτυχία, ομολογουμένως, χτίζουν πάνω σε αδυναμίες και ανησυχίες των ηγετών ισχυρών κρατών μιλούν για ένα ξεχωριστό ταλέντο καιροσκόπου λαϊκιστή. Μπορεί η θεωρία των ψευδο-γεγονότων να γεννήθηκε στις ΗΠΑ και να εφαρμόστηκε, με σχετική επιτυχία, στην καμπάνια Τραμπ, αλλά μόνον ο ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου αποτόλμησε να πλασάρει ο ίδιος, προσωπικά, ψεύτικες διαπιστώσεις επί των οποίων στη συνέχεια στηρίζει αυτονόητα ψέματα.
Αυτό είναι το «ατού» Τσίπρα. Το οποίο, όμως, μπορεί να μετατραπεί σε εργαλείο στα χέρια τού απίθανα ψύχραιμου αρχηγού της αντιπολίτευσης. Πράγματι, το δεκανίκι, που είχε στις αποσκευές της η καγκελάριος Μέρκελ, για τον «αγαπητό Αλέξη», θα χρησιμοποιηθεί για να πειστεί η κοινή γνώμη των κεντρικών κρατών ότι τα λεφτά που «χάρισαν» (δήθεν!) στην Ελλάδα «δεν πήγαν χαμένα». Ακόμη και η τηλεόραση (πουθενά αλλού δεν εμφανίστηκε, όμως…) του BBC έπαιξε, για λιγότερο από ένα λεπτό την είδηση της αθηναϊκής επίσκεψης Μέρκελ υπό τον τίτλο «Greek Recovery».
Η εντύπωση ότι η Ελλάδα βγήκε από το τούνελ είναι απαραίτητη για να απαντηθεί η λυσσαλέα επίθεση που δέχεται η ευρωπαϊκή Δεξιά από τους ευρωλαϊκιστές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε την ευκαιρία να αποτιμήσει εκ του σύνεγγυς την αγωνία των Κεντρωευρωπαίων, όταν αντιμετώπισε το ζωηρό ενδιαφέρον των στελεχών του CSU κατά την ετήσια συνεδρίαση στο Kloster Seeon της Βαυαρίας (3/1/2019). Πρόκειται για αγωνία περί όσων πρέπει να γίνουν την επόμενη μέρα της μακράς και χαοτικής διακυβέρνησης Τσίπρα. Πώς θα καταφέρει ο κ. Μητσοτάκης να τρέξει την οικονομία, αφού θα είναι υποχρεωμένος να παίρνει από τις τσέπες πολιτών και επιχειρήσεων 95 δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, δηλαδή 1 ευρώ για κάθε 2 ευρώ που δημιουργεί η οικονομία, όπως νομοθετικά και πολιτικά η κυβέρνηση Τσίπρα δέσμευσε την Ελλάδα;
Τα ερωτήματα είναι λογικά. Λογική είναι όμως και η απάντηση: ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι έχει «ατού» επειδή τα κρατικά ταμεία ξεχειλίζουν από τους σούπερ-φόρους που έχει επιβάλει με τη συνδρομή των Βρυξελλών. Κοιμάται ήσυχος επειδή το «μαξιλάρι» των 25 δισ. γέμισε με δανεικά: και πάλι από τις Βρυξέλλες και από τις γλίσχρες αποταμιεύσεις των Ελλήνων. Αδιαφορεί για τις αγορές, τις επιχειρήσεις, τους νοικοκυραίους. Η κοσμοθεωρία του στηρίζεται στην κρατική βία με την οποία αποσπά φόρους.
Το «ατού Μητσοτάκη», αντιθέτως, όπως άλλωστε εξήγησε στην κατ’ ιδίαν συνάντησή του με την κ. Μέρκελ, στηρίζεται στον περιορισμό των κρατικών βαρών που σηκώνουν οι πολίτες, κυρίως δηλαδή στη μείωση των φόρων επί της εργασίας, των κερδών, της περιουσίας αλλά και του καταναλωτή. Κανείς στις Βρυξέλλες και πολύ περισσότερο στις αγορές δεν πρόκειται να αρνηθεί ότι το πέρασμα της Ελλάδας από το «recovery» στο «growth», δηλαδή από την ανάκαμψη στην επέκταση θα γίνει με τον μόνο τρόπο που έχει εφεύρει ο καπιταλισμός: πιο γενναιόδωρη ανταμοιβή όσων δουλεύουν σκληρά, αναλαμβάνουν κινδύνους, βάζουν τη ζωή τους και τα λεφτά τους, σηκώνουν δάνεια και επενδύουν στο μέλλον. Ενα κράτος είναι πραγματικά πλούσιο όταν οι πολίτες του έχουν πολλές ευκαιρίες για να δοκιμαστούν. Οταν θα έρθει η ώρα να αποδείξουν οι ψηφοφόροι ότι έχουν βγάλει τα σωστά συμπεράσματα, οι ροές χρήματος θα αποκατασταθούν ταχύτατα και οι αγορές θα προστρέξουν. Το ίδιο γρήγορα θα τα «γυρίσουν» και όσοι, σήμερα, χαζολογούν με τον ελληνικό νεολαϊκισμό.
