Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε «αγριεμένος»: «Δεν μπορώ να βγω ΕΓΩ με όρια χαμηλότερα από αυτά που είχαν οι προηγούμενοι!». Είναι προφανές πως ο κ. Τσίπρας αναγνωρίζει, έστω διά της τεθλασμένης, ότι το «παλιό σύστημα εξουσίας» διέθετε μέτρα ουσιαστικά και γενναία, ώστε να προστατεύεται ο «κοσμάκης» από την αδυναμία αποπληρωμής των χρεών του. Είναι λυπηρό ότι δεν υπάρχει ούτε ΕΝΑΣ τομέας για τον οποίο ο κ. Τσίπρας να έχει παραδεχθεί ότι παρέλαβε κάτι θετικό.
Η πρώτη γραμμή προστασίας των δανειοληπτών χαράχτηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή νωρίς: το φθινόπωρο του 2008, ταυτόχρονα με τα μέτρα διασφάλισης της τραπεζικής ρευστότητας. Εθεσε η τότε κυβέρνηση τον πήχυ υψηλά σε ό,τι αφορά την τιμή του ακινήτου της πρώτης κατοικίας. Ο λόγος ήταν όμως ότι οι τιμές είχαν εκτοξευθεί στο ιστορικά υψηλότερο επίπεδο, αφού και η φούσκα των ακινήτων ήταν σε ακραίο στάδιο. Ηδη από το 2006 υπήρξαν σημάδια ότι η φούσκα, την οποία τροφοδότησαν, από κοινού, τράπεζες – κατασκευαστές -μεσίτες και ιδιοκτήτες ακινήτων, ήταν έτοιμη να διαρραγεί. Αυτό συνέβη τελικά λίγο πριν εκραγεί το δημόσιο έλλειμμα.
Η κατρακύλα των ακινήτων επιταχύνθηκε παράλληλα με την ανάφλεξη της κρίσης του δημόσιου χρέους. Το χειρότερο σενάριο έγινε πραγματικότητα!
Η κυβέρνηση Παπανδρέου συμπλήρωσε τα αρχικά μέτρα. Εστησε έναν μηχανισμό που κάλυπτε «τους πάρα πολλούς». Απηχούσε άλλωστε τη γενναιόδωρη προσωπικότητα της κ. Κατσέλη, συντάκτριας του νόμου. Ολοι υπέθεταν ακόμη πως η κρίση θα κρατήσει λίγο. Πως οι νοικοκυραίοι σε δυσκολία δεν θα είναι τόσοι. Οτι οι τράπεζες θα είναι σε θέση να ξεχωρίσουν τους κακοπληρωτές. Οτι, τέλος πάντων, θα κινηθούμε παράλληλα με τις άλλες χώρες.
Η επόμενη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου συντήρησε και βελτίωσε το πλαίσιο και σίγουρα δεν χειροτέρευσε κανέναν όρο διάσωσης. Παρόλο ότι το βουνό με τα κόκκινα δάνεια μεγάλωνε, προτίμησε την εις βάθος κεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Οταν όμως ήρθαν στα πράγματα οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (που ευθύνονται επειδή είχαν φουντώσει το «δεν πληρώνω»), αντί να χαρίσουν όπως υποσχέθηκαν, πέρασαν νόμο που καταργούσε το πλαίσιο προστασίας. Υποτίθεται ότι στη θέση του θα έβαζαν ένα νέο, πιο σύγχρονο και πιο αποτελεσματικό νόμο ώστε να προστατευθεί ο αδύναμος και να δικαιωθεί ο εκ του υστερήματός του καλοπληρωτής. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έκανε τίποτε όμως. Υποθέτω, εκ των υστέρων, πως το έκανε επίτηδες. Ωστε, στην τούρλα της εκλογικής πίεσης, να ρυθμίσει το θέμα όπως βολεύει ψηφοθηρικά και, ταυτοχρόνως, να τοποθετήσει μία ακόμη βόμβα. Αντί να χτίζουν, διαλύουν όσα βρήκαν!
