Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
Οσο παράδοξο κι αν ακούγεται, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ενδιαφέρεται να κάνει κάτι για να αντιμετωπιστεί το τραπεζικό ζήτημα τους αμέσως επόμενους μήνες. Οι πρωτοβουλίες του περιλαμβάνουν τη μελέτη της εισήγησης που είχε κάνει προ ολίγων εβδομάδων το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αλλά και τη συζήτηση επί της πρότασης Στουρνάρα. Βεβαίως, ο υπουργός Οικονομικών έχει τα δικά του σχέδια. Είναι βέβαιο ότι θα εμπιστευθεί τη γνώμη των διεθνών επενδυτικών οίκων που διαθέτουν εμπειρία και know-how καθώς έχουν φτιάξει σχέδιο διάσωσης για την Ιταλία (που είναι το κυρίαρχο μοντέλο λύσης) ή την Ισπανία.
Η εκτίμηση των Ευρωπαίων στο πρόσωπο του κ. Τσακαλώτου είναι το ίδιο πραγματική με το βάρος της σιωπής του. Βεβαίως, ως «σωστός» αριστερός δεν χάνει ποτέ την ελπίδα της νίκης επί του φιλελεύθερου καπιταλισμού, σε όφελος ενός συγκεντρωτικού και αυταρχικού κρατισμού. Μη γελάσετε αλλά ο «αμίλητος» υπουργός πιστεύει ότι η παράταξή του θα κερδίσει την εκλογική αναμέτρηση και θα διατηρήσει τη σχετική πλειοψηφία στη Βουλή.
Εχει πάντως ενδιαφέρον ότι όλοι πλέον παραδέχονται πως το τραπεζικό σύστημα είναι ο πιο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα των γεγονότων που χρειάζεται να συμβούν για να μιλήσουμε σοβαρά περί των θετικών προοπτικών της οικονομίας. Ακόμη και στην ηγεσία του Συστήματος Εποπτείας της ΕΚΤ (με τη διακριτική συναίνεση του κ. Γιάννη Στουρνάρα, που επέμεινε μέχρι πρότινος ότι οι τράπεζες «δεν έχουν πρόβλημα») είναι έτοιμοι (επιτέλους) να συζητήσουν κάποια ρηξικέλευθη λύση.
Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες το κλίμα έχει αλλάξει. Επικρατεί ανησυχία. Θα αντέξει η Ελλάδα μέχρι το φθινόπωρο; Θα συγκρατηθεί ο κ. Τσίπρας αν διαπιστώσει ότι η λαϊκίστικη εφαρμογή ελέω Βρυξελλών, της πολιτικής του «Περάστε Κόσμε», δεν εξαγοράζει περιθώριο ασφαλείας στις διαθέσεις της κοινής γνώμης;
Σοβαροί αναλυτές υπενθυμίζουν (τώρα το σκέφτηκαν!) ότι η προεκλογική περίοδος, σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες και πολύ χειρότερα στις ασθενικές, όπου οι θεσμοί είναι λιγότερο ισχυροί, βλάπτει σοβαρά την υγεία των οικονομιών. Επισημαίνουν, ορθώς, ότι στην ελληνική περίπτωση τα κόκκινα δάνεια πολλαπλασιάστηκαν πριν και αμέσως μετά τις εκλογές του 2015. Οτι οι καθυστερήσεις στην εξόφληση φορολογικών βαρών μεγαλώνουν διαρκώς. Υπάρχει υπαρκτός κίνδυνος να παραδώσουν το κρατικό ταμείο με «ευμεγέθεις δημοσιονομικές τρύπες», επειδή ο επίτροπος Μοσκοβισί και η απερχόμενη Κομισιόν έχουν επιτρέψει στον «αγαπητό Αλέξη» να τα δώσει «όλα» στους δύο τρεις πρώτους μήνες.
Πράγματι, προκειμένου ο κ. Τσίπρας να χρυσώσει το χάπι στους ψηφοφόρους δεν θα διστάσει να αναλάβει και τον κίνδυνο δημιουργίας μιας νέας τρύπας στο ταμείο, την οποία θα πρέπει να μαντάρει η μετεκλογική κυβέρνηση. Δεν θα είναι βεβαίως η πρώτη φορά που θα συμβεί κάτι παρόμοιο. Σε κάθε περίπτωση, ο συνδυασμός της εκλογικής «ελπίδας» (που θα πεθάνει σίγουρα τελευταία αν έχουμε δύο διαδοχικές αναμετρήσεις) με τον νεομνημονιακό «ζήλο» των κυβερνώντων όταν βάζουν βαθιά το χέρι στο κρατικό ταμείο, είναι σίγουρο ότι επιβεβαιώνει στην αγορά τα μηνύματα «wait and see» μέχρι τις εκλογές. Εξάλλου, οι υπουργοί της κυβέρνησης δεν πρόκειται να σηκώσουν το δαχτυλάκι τους για να βοηθήσουν το επιχειρηματικό κλίμα, όπως αποδεικνύει η οριστική, σύμφωνα με πληροφορίες, αναβολή όλων των αποκρατικοποιήσεων (ΕΛΠΕ, Ελληνικό, ΔΕΗ-ενέργεια) που είναι το πιο σπουδαίο θετικό μήνυμα.
Ο κ. Μητσοτάκης θα κάνει καλά να ανησυχήσει προτού να είναι αργά. Προφανώς θα έχει ήδη διαπιστώσει ότι ενώ μέχρι πρότινος το «άστρο» του αρκούσε για να πείθει τους επενδυτές οι οποίοι αγόραζαν την επόμενη μέρα των εκλογών, η αγορά δέχτηκε ισχυρότατο ράπισμα. Μπορεί οι μεγάλες πρωτεύουσες να μη συμμερίζονται τις ονειροφαντασίες του κ. Τσακαλώτου, θα χρειαστεί όμως σύντομα να τείνουν χείρα βοηθείας στην Ελλάδα επιτρέποντας στην επόμενη κυβέρνηση να χειριστεί με πραγματική μεταμνημονιακή χαλαρότητα τα δημοσιονομικά πράγματα. Η εμμονή στη λιτότητα κινδυνεύει να σκοτώσει τις θυσίες των Ελλήνων.
