Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Δεν χρειαζόταν να διαθέτει κανείς περίσσευμα εμπειρίας στην ανάγνωση των πολιτικών εξελίξεων στις ΗΠΑ, για να διαβλέψει… πού πήγαινε το πράγμα.
Αρχικά η αποκάλυψη της ενημέρωσης του Ντόναλντ Τραμπ από τις Υπηρεσίες Πληροφοριών, ότι η Ρωσία προσπαθεί και πάλι να παρέμβει στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Όπως και το 2016. Για να τον βοηθήσει να παραμείνει στον Λευκό Οίκο. Έξαλλος ο Τραμπ.
Βήμα δεύτερο, η πρόσθετη αποκάλυψη ότι η Μόσχα… σπρώχνει παρασκηνιακά την υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς, ώστε ο βετεράνος Γερουσιαστής του Βερμόντ να κερδίσει το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών. Έξαλλος ο Σάντερς.
Ο μόνος που δεν είναι έξαλλος, αλλά αντιθέτως… χαμογελάει πλατιά, είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ρώσος Πρόεδρος βλέπει και πάλι το “βαθύ κράτος” των Αμερικανών να του προσδίδει… μαγικές ιδιότητες. Όπως το 2016. Μονά-ζυγά… δικά του, λοιπόν.
Όχι επειδή θεωρεί ότι ο Μπέρνι Σάντερς θα ηττηθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά επειδή όποιος από τους δυο κι αν κερδίσει, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα έχει κάνει… τη δουλειά του. Στο Οβάλ Γραφείο θα βρίσκεται ένας μη συμβατικός Πρόεδρος. Μετά από μια μάχη που θα έχει αφήσει την Αμερική βαθιά διχασμένη.
