Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, την Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019
Και πάλι εδώ, στην αφετηρία ακόμη μιας εθνικής επανεκκίνησης. Ακόμη και με όρους κινηματογραφικής ψυχολογίας, κάποιες φορές, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ξεκινάς από την αρχή.
Με τα έθνη, η συμπεριφορά είναι συνηθισμένη. Και απόλυτα εξηγήσιμη. Με εμάς… έχουμε και εδώ ένα μικρό θέμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κατά τις οποίες η πατρίδα μας επιχείρησε ένα καινούριο ξεκίνημα, στην πραγματικότητα το αφήγημα ήταν ατελές και ατροφικό.
Κουβαλούσαμε μέσα μας μεγάλο μέρος από την προηγούμενη σελίδα. Έτσι, ακόμη και όταν η σελίδα γύριζε, στην πραγματικότητα δεν ήταν λευκή, αλλά με ίχνη από ένα παρελθόν που θα θέλαμε και θα έπρεπε να αφήσουμε πίσω.
Έτσι, στα χρόνια της αβλαβούς διέλευσης της Δημοκρατίας, δηλαδή στη Μεταπολίτευση που ξεκίνησε με την εθνική τραγωδία της Κύπρου το 1974, η Ελλάδα αποπειράθηκε πολλές φορές να ξεκινήσει από την αρχή.
Δεν τα κατάφερε. Επειδή παραβλέψαμε ότι, η έμφαση δεν θα έπρεπε να δοθεί τόσο στο ενεργητικό ρήμα, αλλά στον χρονικό προσδιορισμό. «Από την αρχή»… όπως ήταν και το σύνθημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, με την εκλογή του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, τον Ιανουάριο του 2016.
Την 8η Ιουλίου, ο σημερινός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θα… φοράει τα καλά του, για να περάσει την πύλη εισόδου του Μεγάρου Μαξίμου ως πρωθυπουργός. Εκφραστής μιας πλειοψηφικής βούλησης για πολιτική αλλαγή, στην οποία συγκατοικούν η τυφλή και θυελλώδης καταδίκη της διακυβέρνησης Τσίπρα, και η προσμονή μιας ουσιαστικής διόρθωσης του μέλλοντος του τόπου μας.
Η προσπάθεια δεν είναι εύκολη, και η συγκυρία κάθε άλλο παρά ιδεώδης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ωστόσο, αν και πολιτικός πραγματιστής, έχει ως αυθόρμητο σύμμαχο την ψυχοσύνθεση του λαού μας. Τη θετική ψυχολογία και την προσδοκία του «νέου ξεκινήματος». Από την αρχή, που λέγαμε.
Μένει να αποδειχτεί στην πράξη, στη ζώσα καθημερινότητα, αν ο λαός αυτός αποφάσισε να… σοβαρευτεί. Αποφάσισε να αλλάξει. Μια χώρα «γεννημένη» την 8η Ιουλίου. Και… βλέπουμε.
