Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη
στον Βόλο, σε κοινή εκδήλωση των ΝΟ.Δ.Ε
Λάρισας, Μαγνησίας, Καρδίτσας και Τρικάλων
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για αυτή την καταπληκτική συγκέντρωση. Για την παρουσία σας, για τον ενθουσιασμό σας, για το χαμόγελό σας. Για την αγάπη σας, για τη στήριξή σας στη μεγάλη μας παράταξη, τη Νέα Δημοκρατία. Ευχαριστώ πολύ.
Φίλες και φίλοι, είμαστε σήμερα εδώ -η Νέα Δημοκρατία σε πλήρη ανάπτυξη- με τις κομματικές οργανώσεις, με όλα μας τα στελέχη, για να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στον Κώστα Αγοραστό για το έργο το οποίο έχει επιτελέσει αυτά τα 8,5 χρόνια που είναι Περιφερειάρχης. Το έργο πραγματικά μιλάει μόνο του. Ο Κώστας ο Αγοραστός θα είναι για 3η θητεία Περιφερειάρχης Θεσσαλίας με τη δική σας στήριξη, για να μπορέσει να συνεχίσει αυτό το εξαιρετικό έργο, το οποίο είχε την ευκαιρία, έστω και μερικώς να σας παρουσιάσει. Σκεφτόμουν όταν άκουγα τον Κώστα να μιλά, ότι στις 7 Μαρτίου συμπληρώνονται ακριβώς 15 χρόνια από τότε που εγώ, ο Κώστας, ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, ο Κώστας Τσιάρας από τους παρευρισκόμενους, νέοι βουλευτές, περάσαμε για πρώτη φορά το κατώφλι του Κοινοβουλίου στη μεγάλη νίκη του Κώστα του Καραμανλή το 2004.
Από τότε άλλαξαν πολλά. Η χώρα πέρασε μεγάλες φουρτούνες, μεγάλες κρίσεις. Η ίδια η παράταξη δοκιμάστηκε. Δοκιμάστηκε πολλαπλώς. Στάθηκε όμως όρθια και σήμερα διεκδικεί χάρη στη δική σας στήριξη και τη δική σας αγάπη, τη μεγάλη πολιτική αλλαγή που θα γίνει πράξη το 2019. Και το πέτυχε αυτό η Νέα Δημοκρατία, φίλες και φίλοι, διότι είναι μία παράταξη η οποία έχει ρίζες. Η οποία είναι κοντά στον απλό πολίτη. Γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν είναι απλά μεγάλο κόμμα. Είναι μεγάλο λαϊκό κόμμα. Δεν είναι κόμμα που εκφράζει τους λίγους. Είναι κόμμα που ταυτίζεται με τις ελπίδες, τα οράματα και τις προσδοκίες των πολλών. Είναι το κόμμα το οποίο σε μεγάλες δυσκολίες, όταν το πολιτικό σύστημα κινδύνευσε με πλήρη αποσύνθεση, όταν αντιμετώπισε αυτή τη θύελλα του λαϊκισμού, στάθηκε όρθια. Και στάθηκε όρθια χάρη σε εσάς. Χάρη στους απλούς Νεοδημοκράτες. Χάρη στα ανώνυμα μέλη της Νέας Δημοκρατίας, το όνομα των οποίων δεν θα το δούμε συχνά να προβάλλεται σε καμία κομματική μαρκίζα.
Θέλω να ευχαριστήσω -την κάθε μία και τον κάθε έναν ξεχωριστά- για ό,τι έχετε προσφέρει για τη μεγάλη μας παράταξη. Δεν θα ήμασταν εδώ χωρίς εσάς, χωρίς τη στήριξή σας. Χωρίς την οικονομική σας ενίσχυση. Διότι, δεν ξεχνώ, φίλες και φίλοι, ότι αυτά τα τρία χρόνια καταφέραμε και εξυγιάναμε τα οικονομικά της Νέας Δημοκρατίας επειδή απευθυνθήκαμε στον ανώνυμο Νεοδημοκράτη, ο οποίος μας στήριξε με την ετήσια συνδρομή του και σήμερα είμαστε από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο κόμμα στην Ευρώπη, αναλογικά, ως προς τα μέλη τα οποία καταβάλλουν την ετήσια συνδρομή τους.
Αλλάξαμε τη Νέα Δημοκρατία αυτά τα χρόνια. Την κρατήσαμε πιστή στις αξίες και στις παρακαταθήκες του ιδρυτή μας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος από το 1974 μιλούσε για την ανάγκη να ξεπεράσουμε τις διαχωριστικές γραμμές της δεξιάς, της αριστεράς, του κέντρου, να κοιτάξουμε μπροστά. Επαναπροσδιόρισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής την έννοια της προόδου για εκείνη την εποχή. Αλλάξαμε όμως ταυτόχρονα. Ανανεωθήκαμε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις κομματικές μας οργανώσεις, τους Προέδρους μας, τους οποίους εσείς εκλέξατε, και σε όλα μας τα στελέχη.
Γιατί, φίλες και φίλοι, σήμερα η Νέα Δημοκρατία είναι έτοιμη. Είναι έτοιμη να αναλάβει τις τύχες του τόπου και να οδηγήσει, επιτέλους, τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, διότι η χώρα μας τραυματίστηκε και πόνεσε πολύ. Πόνεσε ιδιαίτερα αυτά τα τελευταία 4 χρόνια. Και δεν χρειάζεται να σας πω πολλά πράγματα για το τι έγινε αυτή την τετραετία. Όση προσπάθεια και να καταβάλλει ο κ. Τσίπρας να ωραιοποιήσει την κατάσταση, εσείς οι ίδιοι βιώσατε στο πετσί σας την πραγματικότητα της τετραετίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Από τον κ. Τσίπρα πιστεύω ότι θα θυμόμαστε -όταν ο λαός τον οδηγήσει στην έξοδο από την εξουσία την οποία τόσο αγάπησε- τέσσερα πράγματα:
Το πρώτο που θα θυμόμαστε είναι ότι κορόιδεψε και εξαπάτησε τους Έλληνες για να έρθει στην εξουσία. Τους είπε κατάμουτρα ψέματα. Και συνέχισε να λέει ψέματα αφότου κέρδισε τις εκλογές. Το δεύτερο που θα θυμόμαστε είναι ότι μας -σας- έπνιξε στους φόρους. Σας έπνιξε στους φόρους για να μπορέσει να χρηματοδοτήσει πελατειακές σχέσεις και ρουσφέτια. Για να μπορούν να διορίζονται οι κολλητοί και οι φίλοι στο κράτος, φορολόγησε και διέλυσε όλη τη μεσαία τάξη. Το τρίτο που θα θυμόμαστε και λυπάμαι για αυτή την εξέλιξη -διότι είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα και το τι θα συνέβαινε- είναι η βαθιά προβληματική συμφωνία των Πρεσπών. Αλλά ξέρετε, την τελική ετυμηγορία σε μια δημοκρατία τη δίνει ο λαός. Ο λαός θα στείλει την απάντησή του στον κ. Τσίπρα. Ας πάει στη Μακεδονία να περιοδεύσει χωρίς συνοδεία από ΜΑΤ και κλούβες, να εξηγήσει στους Έλληνες Μακεδόνες γιατί αυτή η συμφωνία είναι τόσο καλή για αυτούς. Ας τολμήσει να το κάνει αντί να κρύβεται σε προστατευμένο περιβάλλον και να μας λέει πόσο μεγάλος διαπραγματευτής είναι. Όχι, φίλες και φίλοι, ο κ. Τσίπρας είπε «ναι» εκεί που όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργού είπαν «όχι». Εκχώρησε «μακεδονική» γλώσσα, «μακεδονική» ταυτότητα και «μακεδονική» εθνότητα στους γείτονές μας. Και δυστυχώς η πληγή αυτή που άνοιξε με τη συμφωνία των Πρεσπών δεν θα κλείσει σύντομα.
Θα θυμόμαστε, όμως, τον κ. Τσίπρα και για κάτι ακόμα: Για τον απόλυτο ευτελισμό της πολιτικής ζωής. Για αυτή την κατάντια του Κοινοβουλίου. Εμείς είμαστε παλαιότεροι βουλευτές και θυμόμαστε ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι στη Βουλή. Είχαμε προέδρους Βουλής και κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες που σέβονταν τα δικαιώματα των μειοψηφιών. Εμείς κάνουμε ερωτήσεις, ζητάμε προ ημερησίας συζητήσεις και ούτε καν προγραμματίζονται. Ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις. Άλλη πλειοψηφία ψηφίζει τις Πρέσπες, άλλη πλειοψηφία δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στον κ. Τσίπρα και δυστυχώς, καλά το είπατε, πίσω από όλα υπάρχει μια καρέκλα. Όλα για την καρέκλα γίνονται.
Η Κυβέρνηση συνεχίζει τη μαύρη προπαγάνδα. Άκουσα για λίγο σήμερα τον κ. Τσίπρα να μιλάει στην κεντρική του επιτροπή. Και να παρουσιάζει μια εικόνα για τη Νέα Δημοκρατία η οποία υπάρχει μόνο στο δικό του φαντασιακό κόσμο, ότι είμαστε -όλοι εσείς είστε- ένα συνονθύλευμα νεοφιλελεύθερων ακροδεξιών. Αυτό μας λέει ο κ. Τσίπρας. Ότι δήθεν εμείς ταυτιζόμαστε με τους ακραίους της Ευρώπης όπως με τον κ. Ορμπάν. Κάποιος θα πρέπει να πει στο λογογράφο του να ακούει λίγο πιο προσεκτικά αυτά τα οποία λέω δημόσια. Διότι πήγα στους Δελφούς και είπα δημόσια ότι εμείς αυτές τις πρακτικές στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος δεν θέλουμε να τις δεχόμαστε. Και γι αυτό θα στείλω αύριο επιστολή με την οποία θα ζητώ την προσωρινή αναστολή της ιδιότητας μέλους για το κόμμα του κ. Ορμπάν. Διότι, φίλες και φίλοι, εμείς πρεσβεύουμε αξίες. Και αυτές οι αξίες είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες.
Άκουσα τον κ. Τσίπρα, επίσης, να μου λέει ότι διεκδικώ μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα διότι θέλω να ευνοήσω το μεγάλο κεφάλαιο. Είμαστε «πλουτοκράτες» εμείς ενώ αυτοί είναι δήθεν προοδευτικοί και με το λαό. Να εξηγήσω, λοιπόν, πώς έχουν τα πράγματα: Από το 2016, πρώτη φορά στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ζήτησα δημόσια να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να είναι πιο διαχειρίσιμα. Και επειδή δεν έχω την απαίτηση όλοι οι συμπολίτες μας να γνωρίζουν τις λεπτομέρειες των δημόσιων οικονομικών, θα το πω πολύ απλά: Μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα σημαίνουν λιγότεροι φόροι για κάθε Ελληνίδα και για κάθε Έλληνα. Μικρότερα πλεονάσματα σημαίνουν χαμηλότερες εισφορές για τον εργαζόμενο και τον εργοδότη. Μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα σημαίνουν πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό κοινωνικό κράτος. Σημαίνουν στοχευμένες προσλήψεις εκεί που τις έχουμε ανάγκη: στα νοσοκομεία μας και την παιδεία μας.
Αξιοθαύμαστο το έργο το οποίο έχει κάνει ο Κώστας Αγοραστός στην παιδεία, αλλά δεν έχει ακόμη την αρμοδιότητα να προσλαμβάνει εκπαιδευτικούς και να τους κατανέμει ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες της Περιφέρειάς του. Αυτή είναι μία δουλειά η οποία αφορά το κεντρικό κράτος και εμείς έχουμε δεσμευτεί ότι αν καταφέρουμε να πετύχουμε μικρότερα πλεονάσματα, ένα κομμάτι από αυτή τη μείωση θα επιστρέψει σε μειώσεις φόρων, αλλά και ένα άλλο κομμάτι θα πάει σε στοχευμένες κοινωνικές παροχές. Θα στηρίξουμε, παραδείγματος χάριν, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Αυτή είναι μία πολιτική που την ξεκίνησε η Νέα Δημοκρατία το 2014, αλλά πολεμήθηκε τότε λυσσαλέα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι είναι το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα; Ένα μικρό μηνιαίο επίδομα για τους συμπολίτες μας οι οποίοι ζουν σε ακραία φτώχεια, σε ακραία ανέχεια. Εμείς κάναμε πράξη αυτήν την πολιτική. Και δεσμεύομαι ότι το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα φτάσει στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ για να καλύψει 800.000 συμπολίτες μας που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Και μειώνοντας τα πρωτογενή πλεονάσματα θα μπορούμε να κάνουμε και μία πιο ουσιαστική πολιτική για τα μεγάλα προβλήματα τα οποία -πολλές φορές- τα σπρώχνουμε στο μέλλον.
Την Τρίτη, έχουμε στη Βουλή μία ενδιαφέρουσα συζήτηση για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, ένα πρόβλημα που είμαι σίγουρος ότι σας απασχολεί πάρα πολύ. Διότι ξέρετε πολύ καλά ότι αν συνεχίσουμε σε αυτή την πορεία, το 2050 με το ζόρι θα είμαστε 7 εκατομμύρια και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Είναι ένα ζήτημα το οποίο αφορά το ίδιο μας το Έθνος, την υπόστασή μας, την ταυτότητά μας, τη συνέχειά μας ως μία σπουδαία χώρα. Και για αυτό και δήλωσα, και το επαναλαμβάνω και σε εσάς, ότι θα λάβουμε ουσιαστικά μέτρα για να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα. Αυτή είναι πραγματική και ουσιαστική κοινωνική πολιτική. Θα δώσουμε 2.000 ευρώ στην οικογένεια κάθε παιδιού που γεννιέται στην Ελλάδα. Και είμαι σίγουρος ότι τα χρήματα αυτά θα πιάσουν τόπο. Θα πιάσουν τόπο όχι μόνο στις μεγάλες πόλεις, αλλά κυρίως θα πιάσουν τόπο στα μικρά χωριά. Στα μικρά χωριά της Περιφέρειας της Θεσσαλίας, πάνω στα Άγραφα ή στα ορεινά χωριά των Τρικάλων, τα οποία δυστυχώς σήμερα αργοπεθαίνουν, γιατί δεν υπάρχουν αρκετά παιδιά. Φτιάχνουμε σχολεία και τα σχολεία μας, δυστυχώς, είναι άδεια. Η πολιτική μας, όμως, θα στηρίξει και την εργαζόμενη μητέρα -και χαίρομαι που έχουμε μητέρες και μικρά παιδιά σήμερα μαζί μας- για αυτό και εγγυώμαι ότι επί Νέας Δημοκρατίας κανένα παιδί δεν θα μείνει εκτός παιδικού σταθμού, είτε δημοσίου είτε ιδιωτικού. Για να μπορεί η εργαζόμενη μητέρα να ασκεί το επάγγελμά της, να μπορεί να αφήνει το παιδί της κάπου και να μην αναγκάζεται να αγγαρεύει πάντα τον παππού ή τη γιαγιά. Χρειαζόμαστε κοινωνικές δομές οι οποίες θα μπορούν να ανταποκριθούν πραγματικά στις ανάγκες της οικογένειας.
Φίλες και φίλοι, σας καλώ να σκεφτούμε όλοι μαζί σε αυτή τη συζήτηση, η οποία ανοίγει, τι είναι τελικά πρόοδος και τι είναι συντήρηση. Σας καλώ να αναλογιστούμε μαζί αν είναι πρόοδος το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ρωτώ, λοιπόν, τον κ. Τσίπρα: Κύριε Τσίπρα, είναι προοδευτικό αυτό; Αναρωτιέμαι, αν είναι πρόοδος να υπερφορολογείς τη μεσαία τάξη για να έρχεσαι μετά, στο τέλος κάθε έτους και να μοιράζεις επιδόματα που μπορεί εκείνη τη στιγμή να είναι χρήσιμα σε κάποιον, αλλά τελικά δημιουργούν άλλες σχέσεις εξάρτησης με το κράτος. Δεν πιστεύω, φίλες και φίλοι, ότι υπάρχει κάποιος νέος άνθρωπος σήμερα, 30 – 40 χρονών, ο οποίος θέλει να ζει τη ζωή του περιμένοντας ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο από το κράτος. Δεν είναι προοδευτικό αυτό. Είναι συντηρητικό. Για αυτό και επιμένω ότι εμείς δεν μιλάμε τόσο για επιδόματα, αλλά μιλάμε για ευκαιρίες.
Η δική μας φιλοσοφία, είναι μια φιλοσοφία που θέλει να επιτρέψει στον κάθε Έλληνα, κυρίως στους λιγότερο προνομιούχους, να μπορέσουν να αναπτύξουν πλήρως τις δυνατότητές τους. Να τους δώσουμε ευκαιρίες, να τους απελευθερώσουμε από τα δεσμά του κράτους και της γραφειοκρατίας. Θέλουμε ελεύθερους πολίτες, να μπορούν να διεκδικούν με αξιώσεις το μέλλον τους. Θέλουμε πολίτες οι οποίοι δεν συμβιβάζονται με την αντιξοότητα, που μπορεί να τύχει στον καθένα. Aλλά που, με ένα κράτος αρωγό, θα μπορέσουν να ξανασταθούν στα πόδια τους και να διαμορφώσουν οι ίδιοι το μέλλον τους. Αυτό είναι αισιοδοξία φίλες και φίλοι. Αυτή είναι η φωτεινή Ελλάδα για την οποία μιλάμε και την οποία οραματιζόμαστε. Όχι η Ελλάδα της μιζέριας, αλλά η Ελλάδα που ο καθένας θα μπορέσει να διεκδικήσει ένα καλύτερο αύριο.
Θα σας πω δύο ιστορίες από πρόσφατες εμπειρίες που είχα αυτήν την εβδομάδα, που νομίζω ότι εξηγούν ίσως πιο παραστατικά αυτό το οποίο εννοώ. Τη Δευτέρα το βράδυ είχα τη χαρά να επισκεφτώ ένα εσπερινό Λύκειο στο Αιγάλεω. Συνάντησα κατ’ αρχάς, καταπληκτικούς καθηγητές. Καταπληκτικούς δημόσιους λειτουργούς. Καθηγητές και δασκάλους που αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν. Είδα όμως και ένα εντυπωσιακό καλειδοσκόπιο από ανθρώπινες ιστορίες αισιοδοξίας. Από τον 18χρονο Ανδριανό, ο οποίος δουλεύει στη λαϊκή το πρωί και διαβάζει στον πάγκο και ονειρεύεται να μπει στη Νομική, μέχρι την 74χρονη κυρία Ευαγγελία, που είναι στη β΄ Γυμνασίου και γύρισε πίσω να πάρει το απολυτήριο του Γυμνασίου, γιατί αισθανόταν ότι είχε μία ανεκπλήρωτη ανάγκη. Ή τον 40χρονο ο οποίος μου είπε ότι “τα πράγματα μου ήρθαν άσχημα στη ζωή, στα 15 μου αναγκάστηκα να μπω στη δουλειά, δεν τελείωσα το σχολείο, και γύρισα τώρα στα θρανία και διεκδικώ να μπω στο πανεπιστήμιο, να ξαναφτιάξω τη ζωή μου, γιατί πήρα τον έλεγχο της ζωής μου στα χέρια μου”. Αυτήν την Ελλάδα οραματιζόμαστε φίλες και φίλοι. Μαζί θα τη χτίσουμε. Μην κοροϊδευόμαστε. Δεν θα τα περιμένουμε όλα από το κράτος. Δεν είναι αυτή η λογική μας. Δεν είναι αυτή η φιλοσοφία μας. Η φιλοσοφία μας είναι το κράτος να είναι αρωγός και να βοηθά κυρίως αυτούς που έχουν περισσότερο ανάγκη.
Η δεύτερη ιστορία που θέλω να σας μεταφέρω, είναι η συνάντηση που είχα, λίγο πριν έρθω εδώ, σε έναν πολύ όμορφο συνεταιρισμό στον Πτελεό. 23 γυναίκες οι οποίες αποφάσισαν να βγουν από το σπίτι τους, να φτιάξουν ένα πολύ ωραίο αγροτικό συνεταιρισμό, να παράγουν θαυμάσια προϊόντα και με αυτόν τον τρόπο να κάνουν κάτι πιο δημιουργικό και να έχουν και ένα συμπληρωματικό εισόδημα. Ο κύριος Τσίπρας μου είπε ότι θέλουμε να μειώσουμε τους φόρους για την πλουτοκρατία. Θα σας πω λοιπόν την ιστορία που μου είπε η Πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού: 5.000 ευρώ ήταν τα συνολικά έσοδα του Αγροτικού Συνεταιρισμού, και η εφορία πήρε τα 3.000. Όχι κύριε Τσίπρα, για αυτούς τους ανθρώπους θέλω να μειώσω τους φόρους. Για τον κάθε μικρομεσαίο, ο οποίος πασχίζει σήμερα, και τον εξοντώνει η εφορία. Για τον κάθε ελεύθερο επαγγελματία, ο οποίος βλέπει ότι όσο περισσότερο δουλεύει, τόσο περισσότερα θα του παίρνει κάποιος, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένα κίνητρο πια για παραγωγική δουλειά. Για ουσιαστική δουλειά. Αυτή λοιπόν φίλες και φίλοι, είναι η δική μας Ελλάδα. Όπως την οραματιζόμαστε και όπως την έχουμε παρουσιάσει στο πρόγραμμά μας, με τίτλο: “Για μια καλύτερη ζωή”. Είναι ένα πρόγραμμα, σας διαβεβαιώνω, πολύ καλά δουλεμένο, πολύ καλά κοστολογημένο και απολύτως ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο.
Αλλά, θα χρειαστούμε σε αυτή μας την προσπάθεια αρωγούς. Και ναι, αγαπητέ Κώστα. Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και η Αυτοδιοίκηση Α΄ βαθμού, είναι αρωγοί στην προσπάθειά μας. Δεν μπορώ εγώ να ξέρω ως κεντρικό κράτος ποιο νηπιαγωγείο στην Περιφέρειά σου έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη από επισκευές ή πώς θα προτεραιοποιήσω ενδεχομένως τις επισκευές στα οδικά έργα τα οποία πρέπει να γίνουν στον ορεινό όγκο του Πηλίου. Δεν μπορώ να το ξέρω, και δεν είναι και δουλειά μου, είναι δική σας δουλειά να το κάνετε. Έχετε και τους πόρους και τη δυνατότητα, και τη λαϊκή νομιμοποίηση να μπορείτε να είστε σύμμαχοί μας στο περιφερειακό αναπτυξιακό σχέδιο το οποίο θέλουμε να υλοποιήσουμε, και σας θέλουμε κοντά μας. Και για αυτό και ενδιαφερόμαστε, και δίνουμε πολιτικό χρώμα στη μάχη για τις Περιφέρειες. Και για αυτό και λέμε: καμία περιφέρεια στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές που θα γίνουν στις 26 Μαΐου. Και όσο το δυνατόν περισσότερες στα χέρια της Νέας Δημοκρατίας. Και τον Κώστα Αγοραστό ξανά Περιφερειάρχη στη Θεσσαλία. Γιατί ναι, το έργο είναι πλούσιο αλλά κανένα έργο δεν τελειώνει. Έχουμε πράγματα να κάνουμε ακόμη στη Θεσσαλία πολλά. Ειδικά εδώ στο Βόλο.
Θέλω να σας θυμίσω, για όσους δεν το γνωρίζετε, ότι με τον Βόλο με συνδέουν ιδιαίτερα στενοί δεσμοί καθώς υπηρέτησα τη θητεία μου έναν ολόκληρο χρόνο στην 111 πτέρυγα μάχης στην Αγχίαλο. Και απολύθηκα από την Αγχίαλο και έχω δεσμούς και καλούς φίλους. Αλλά και εδώ έχουμε δουλειά ακόμα να κάνουμε γιατί ο Βόλος είναι μια περιοχή η οποία χτυπήθηκε από την αποβιομηχανοποίηση. Και το δικό μας πρόγραμμα βάζει σε πρώτη προτεραιότητα τις επενδύσεις. Όταν μιλάμε για επενδύσεις δεν μιλάμε μόνο για τον τουρισμό, μιλάμε και για παραγωγικές επενδύσεις.
Τι θα κάνουμε με τη βιομηχανική περιοχή, πως θα δώσουμε κίνητρα σε καινούργιες επιχειρήσεις να έρθουν να αξιοποιήσουν υφιστάμενες υποδομές για να ξαναπάρει εμπρός η Ελλάδα, να ξαναπάρει μπρος η παραγωγή. Τι θα κάνουμε με το λιμάνι του Βόλου, σε ποιο βαθμό χρειάζεται -που χρειάζεται- να εμπλακεί ιδιώτης επενδυτής ώστε να ξαναπάρει την πραγματική του δυναμική σε συνεργασία με την περιφέρεια. Να ανοίξει καινούργιες γραμμές. Κάποτε ο Βόλος επικοινωνούσε με τη Συρία. Η Συρία είναι σήμερα μία χώρα διαλυμένη. Κάποια στιγμή, όμως, αυτός ο τραγικός εμφύλιος θα πρέπει να τελειώσει και θα αρχίσει η ανοικοδόμηση. Και τότε μια γραμμή από το παρελθόν μπορεί να διαπιστώσουμε ξαφνικά ότι μπορεί να έχει ξανά μέλλον.
Τι θα κάνουμε με τους ορεινούς μας όγκους; Τι θα κάνουμε με το Πήλιο, το μεγάλο μου μεράκι; Έχουμε ανακοινώσει μια ξεχωριστή πολιτική για τους ορεινούς όγκους που έχει μεγάλη σημασία και για τα Τρίκαλα και για την Καρδίτσα. Πώς θα προσελκύουμε τουρισμό και επισκέπτες 365 μέρες το χρόνο. Πως συνδέουμε το τουριστικό προϊόν μας με τον πολιτισμό, με τον αγροδιατροφικό τομέα. Πως φροντίζουμε το περιβάλλον. Όταν ήμασταν μαζί στην Επιτροπή Περιβάλλοντος με τον Κώστα Αγοραστό δεν υπήρχε η Κάρλα, ήταν άδεια. Σήμερα είναι γεμάτη. Συγχαρητήρια για αυτό το μεγάλο περιβαλλοντικό έργο.
Έχουμε λοιπόν πολλά να κάνουμε. Και δεν θα σας κουράσω περισσότερο σήμερα με το αναπτυξιακό μας σχέδιο για τη Θεσσαλία. Εξάλλου θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε αυτά στο δρόμο για τις εκλογές όπου σας θέλω όλους παρόντες σε αυτή τη μεγάλη μάχη την οποία θα δώσουμε. Γιατί με ρωτάνε μερικές φορές, φίλες και φίλοι, πότε θα γίνουν εκλογές. Τους απαντώ: εκλογές θα γίνουν στις 26 Μαΐου. Στις 26 Μαΐου έχουμε εκλογές. Έχουμε ευρωεκλογές, έχουμε περιφερειακές εκλογές, έχουμε δημοτικές εκλογές και εύχομαι και ελπίζω να έχουμε και εθνικές εκλογές. Για να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα αυτή η μεγάλη περιπέτεια την οποία ζει η χώρα. Αλλά και αν ο κ. Τσίπρας επιλέξει τελικά να εξαντλήσει πλήρως τη θητεία του και να πάει μέχρι τον Οκτώβριο, υπό τον πανικό της επερχόμενης ήττας, λέμε ξεκάθαρα: η πρώτη κάλπη η οποία θα στηθεί σε εθνικό επίπεδο, η κάλπη των ευρωεκλογών θα είναι η πρώτη ευκαιρία για τους πολίτες μετά από 4 χρόνια να στείλουν στον κ. Τσίπρα ένα μήνυμα: Αρκετά πια, ως εδώ. Θέλουμε πολιτική αλλαγή. Θέλουμε μια μεγάλη αλλαγή στη χώρα.
Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για το μέλλον. Και νομίζω ότι αυτό το οποίο θέλουν οι πολίτες από εμάς δεν είναι να αναλώνουμε χρόνο, πολιτικό κεφάλαιο για να τους εξηγούμε πόσο κακός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Αυτό που θέλουν από εμάς είναι να τους πούμε πως θα γίνουν οι ζωές τους καλύτερες και για αυτό θα μιλήσουμε από τώρα μέχρι τις εκλογές. Και σε αυτό θέλω τις κομματικές μας οργανώσεις και όλους σας αρωγούς. Μην έχετε αυταπάτη: η μάχη θα είναι δύσκολη. Το καθεστώς αυτό το οποίο μας κυβερνά δεν θα φύγει εύκολα. Και φοβάμαι ότι θα βουλιάξει την πολιτική ζωή σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού, σκανδαλολογίας και λάσπης. Θα απαντάμε σε οποιαδήποτε πρόκληση. Το κάνουμε εξάλλου στη Βουλή, το κάνουμε πολιτικά, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Αλλά θα επιμένουμε κιόλας να μιλάμε θετικά. Και αυτό το οποίο ζητώ από όλους σας είναι να μας βοηθήσετε και να γίνετε αναμεταδότες αυτού του μηνύματος σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια, διότι είναι μαζί μας σήμερα άνθρωποι οι οποίοι δεν έφυγαν ποτέ από τη Νέα Δημοκρατία. Και σας είμαι βαθιά υπόχρεος. Θέλω να σας το ξαναπώ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς που δεν εγκατέλειψαν την Παράταξη στα δύσκολα.
Είναι μαζί μας, όμως, και άνθρωποι οι οποίοι επιστρέφουν στο σπίτι τους, οι οποίοι μας ψήφισαν το 2004, το 2007. Θα σας θυμίσω ότι το 2004 ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία 3,3 εκατομμύρια συμπολίτες μας. Κάποιοι από αυτούς έφυγαν στην πορεία πικραμένοι, δικαιολογημένα, αδικαιολόγητα, δεν νομίζω ότι έχει τόσο μεγάλη σημασία σήμερα. Τους λέμε: Σε αυτή τη μεγάλη μάχη γυρίστε στο σπίτι σας, η Νέα Δημοκρατία σας χρειάζεται σήμερα περισσότερο παρά ποτέ. Αλλά είναι μαζί μας και πολίτες που δεν μας ψήφισαν ποτέ, που θα είχαν μία δυσκολία, συναισθηματική ίσως, να ψηφίσουν ένα Κεντροδεξιό, ένα δεξιό, όπως μπορεί να φαντάζονται, κόμμα. Τους λέμε μία απλή κουβέντα: Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο στις επόμενες εκλογές και η μάχη η οποία θα δοθεί δεν είναι μία μάχη που έχει μόνο ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Είναι μία μάχη η οποία έχει υπαρξιακά χαρακτηριστικά. Είναι μία μάχη για την ψυχή της Ελλάδος, για το μέλλον όπως το φανταζόμαστε, όπως το ονειρευόμαστε. Είναι μία μάχη και για τη Δημοκρατία, όχι μόνο για την οικονομία. Είναι και για τη λογοδοσία και για ένα Κοινοβούλιο το οποίο θα δουλεύει. Αλλά και για τη Δικαιοσύνη που, πραγματικά ανεξάρτητη, δεν θα παίζει παιχνίδια καθοδηγούμενη από πολιτικούς ινστρούχτορες.
Αυτή είναι η μάχη την οποία πρέπει να δώσουμε. Και επειδή η μάχη είναι τόσο σημαντική και το διακύβευμα είναι τόσο σημαντικό, οι ιδεολογικές διαφορές ξεθωριάζουν. Για αυτό και ζητούμε τη συμπόρευση ανθρώπων και από άλλους πολιτικούς χώρους. Θέλω να σας θυμίσω ότι τρεις φορές η Νέα Δημοκρατία πέτυχε ιστορικά μεγάλα ποσοστά. Το 1974 με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή 54%. Αποκαταστήσαμε τη Δημοκρατία και βάλαμε τα θεμέλια για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Το 1989-1990 με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη 47% σε τρεις απανωτές εκλογές. Μία μάχη που γκρέμισε τότε ένα σύστημα εξουσίας. Οι παλαιότεροι τα θυμούνται πολύ καλά αυτά, πόσο δύσκολες ήταν αυτές οι μάχες. Και το 2004, 44% με τον Κώστα Καραμανλή.
Ας κάνουμε, λοιπόν, αυτή την εκλογική αναμέτρηση που έρχεται την τέταρτη μεγάλη πολιτική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας. Οδηγείστε μας εκεί που πρέπει, δώστε μας τη δύναμη να μπορέσουμε να αλλάξουμε τις τύχες αυτού του τόπου. Δώστε μας τη δύναμη να πάμε την Ελλάδα μπροστά, να ξαναφέρουμε το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων. Να είστε καλά, σας, ευχαριστώ για τη στήριξή σας, για την ενέργειά σας, για το χειροκρότημά σας. Καλή δύναμη, καλό αγώνα, με Περιφερειάρχη τον Κώστα Αγοραστό και με κυβέρνηση τη Νέα Δημοκρατία. Να είστε καλά, σας ευχαριστώ πολύ.
