Ομιλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας
κ. Κυριάκου Μητσοτάκη
στο 12ο Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ
Αγαπητέ Πρόεδρε του Συνεδρίου, αγαπητέ Κώστα (σ.σ. απερχόμενος πρόεδρος ΟΝΝΕΔ Κώστας Δέρβος), αγαπητέ Παύλο (σ.σ. υποψήφιος πρόεδρος Παύλος Μαρινάκης), φίλες και φίλοι, Οννεδίτισσες και Οννεδίτες, Δαπίτισσες και Δαπίτες, χρόνια μας πολλά. Το Συνέδριό σας, το Συνέδριό μας, είναι νομίζω το καλύτερο δώρο για τα 45 χρόνια που γιορτάζει σήμερα το κόμμα μας. Η παράταξη που στέριωσε τη Δημοκρατία στη χώρα ενδυναμώνοντας τους θεσμούς και ενώνοντας τους πολίτες, που κράτησε όρθια την πατρίδα όταν αυτή βρέθηκε σε κίνδυνο και που σήμερα την οδηγεί και πάλι σε ένα μέλλον ανάπτυξης και προόδου.
Ήμασταν πάντα αυτοί που θέταμε την ατομική πρωτοβουλία στην υπηρεσία της συλλογικής ευημερίας και αξιοποιούμε τη μεγάλη μας παράδοση για να χτίσουμε γόνιμα το μέλλον μας. Γιατί λίγα κόμματα, φίλες και φίλοι, μπορούν να υπερηφανευτούν για αυτό που μπορεί να κάνει σήμερα η Νέα Δημοκρατία: Να σκύβει με σύνεση στο χθες ώστε να αντλεί κρίσιμα διδάγματα για το αύριο. Αυτό είναι που την ανανέωνε συνεχώς. Αυτό ακριβώς, αγαπητέ μου Πρόεδρε, είναι και το γνώρισμα της ΟΝΝΕΔ.
Πριν από τρία χρόνια πήρα μια τολμηρή απόφαση. Όταν τον Οκτώβριο του 2016 μιλούσα στο Συνέδριο Επανίδρυσης της Οργάνωσής μας ήμουν σίγουρος, ήμουν πεπεισμένος, ότι αυτή θα ξεπερνούσε τους σκοπέλους και ότι θα χάραζε ρότα σε νέες θάλασσες. Και πράγματι, μέσα σε λίγο χρόνο, κερδίσατε αυτό το μεγάλο στοίχημα. Σας αξίζουν συγχαρητήρια.
Η ΟΝΝΕΔ ανασυντάχθηκε χωρίς την παραμικρή απώλεια στο δυναμικό της, αλλά και χωρίς την παραμικρή έκπτωση στο δυναμισμό της. Ένα στοίχημα -το βάλατε εσείς με τους εαυτούς σας- ήδη το ξεπεράσατε, με την υποδοχή πάνω από 70.000 νέων μελών στην Οργάνωση. Με 2.111 συνέδρους και με μια συνολική παρουσία που στέλνει βροντερό και δυνατό το μήνυμα ΟΝΝΕΔ πρωτοπορία, πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης της Νέας Δημοκρατίας.
Μπράβο σας. Μπράβο σας από καρδιάς. Να είστε γεροί και δημιουργικοί να συνεχίσετε στον ίδιο δρόμο. Να κάνετε δηλαδή κάθε παλιό στοίχημα να ξεθωριάζει μπροστά στο επόμενο. Όλοι στο κόμμα αναγνωρίζουμε ότι ως αντιπολίτευση επί τρία χρόνια, αγαπητέ απερχόμενε πρόεδρε, αγαπητέ Κώστα, στελέχη της ΟΝΝΕΔ, όλοι εσείς η ΟΝΝΕΔ μας έκανε τη ζωή πολύ πιο εύκολη.
Δουλέψαμε μαζί, παλέψαμε μαζί, κερδίσαμε μαζί. Και σας είμαι βαθιά υποχρεωμένος διότι και στα εύκολα, αλλά και στα δύσκολα βάλατε πλάτη σε αυτόν τον όμορφο αγώνα τον οποίον μαζί δώσαμε, για να ξαναφέρουμε τη μεγάλη μας παράταξη νικήτρια και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Για να κρατάμε και σήμερα πάλι, με σταθερότητα το πηδάλιο της χώρας.
Αν όμως στα χρόνια της αντιπολίτευσης μας βάλατε εύκολα, σήμερα ως κυβέρνηση σας ζητώ ακριβώς το ανάποδο: Να μας βάλετε δύσκολα. Να γίνετε πιο αυστηροί κριτές μας στην προσπάθεια να φέρουμε το αύριο τώρα, όπως λέει και το φετινό σας μήνυμα. Κυρίως να εμβολιάσετε με πρωτοπόρα σκέψη, με υπεύθυνο ριζοσπαστισμό, ολόκληρο τον κομματικό οργανισμό της Νέας Δημοκρατίας.
Διάβαζα καθώς ερχόμουν την ομιλία μου στο προηγούμενο συνέδριό σας. Και στάθηκα στο σημείο όπου σας κάλεσα να μην το βάζετε ποτέ κάτω, απορρίπτοντας το «δεν γίνεται». Σήμερα χαίρομαι που έχετε διαψεύσει όχι μόνο εκείνους που έλεγαν ότι δεν γίνεται, αλλά ακόμα και αυτούς που πιστεύουν ότι γίνεται μεν, αλλά μέχρι ένα σημείο. Δείξατε πως δεν έχετε σύνορα στο δρόμο σας και ότι είστε αυτό που πρέπει να είστε, ένα βήμα πριν από εμάς, γιατί ακριβώς έρχεστε μετά από εμάς.
Από την ΟΝΝΕΔ, λοιπόν, έχω μόνο προσδοκίες και μία απαίτηση. Να κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση, αλλά με ακόμα μεγαλύτερη ορμή, να γίνει κυψέλη ιδεών της εποχής, αλλά και φορέας ενός νέου ακτιβισμού, του 21ου αιώνα. Του ακτιβισμού που παρεμβαίνει στα σύγχρονα προβλήματα όχι με θεωρητικές διακηρύξεις, όχι με άναρθρες κραυγές, αλλά με καθημερινή δουλειά, που εμπνέει και συσπειρώνει τους νέους, που πρώτα απ’ όλα παράγει χειροπιαστά αποτελέσματα.
Οννεδίτισσες και Οννεδίτες, οι προκλήσεις των καιρών που ζητούν απαντήσεις είναι πολλές. Η κλιματική κρίση και η πράσινη ανάπτυξη, η διάχυση της τεχνολογίας, αλλά και η μόνιμη απασχόληση σε μια αγορά εργασίας που αλλάζει συνέχεια. Οι σύγχρονες ανισότητες μεταξύ των μεγάλων αστικών κέντρων και της περιφέρειας, αλλά και ανάμεσα στα στρώματα της κοινωνίας.
Και χαίρομαι τόσο πολύ που σήμερα μαζί μας έχουμε τόσες περιφερειακές οργανώσεις από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Σας χαιρετώ από καρδιάς ξεχωριστά. Όπως και πολλά είναι τα παλιά προβλήματα, τα οποία ζητούν τη μετάφρασή τους στο σήμερα. Η αποτύπωση, λοιπόν, ενός υπεύθυνου πατριωτισμού και η διαχείριση του μεταναστευτικού, είναι μόνο δύο από αυτά. Οι ευθύνες σας μεγαλώνουν αφού εσείς καλείστε να επουλώσετε πολλές πληγές που άνοιξαν στις συνειδήσεις πολλών νέων ανθρώπων ο λαϊκισμός και ο διχασμός.
Η ανέξοδη ρητορική, οι εύκολες λύσεις, τα απλοϊκά συνθήματα. Για να συμβεί αυτό, για να επουλώσουμε ακριβώς αυτές τις πληγές, οφείλουμε πρώτοι εμείς να βαδίσουμε στο δρόμο που έχουμε χαράξει: Τον δρόμο της αλήθειας, τον δρόμο του σχεδίου, τον δρόμο της σκληρής δουλειάς.
Φίλες και φίλοι, είναι αλήθεια πως η ΟΝΝΕΔ βρέθηκε συχνά μπροστά από την εποχή της. Όταν άλλοι σε άλλες εποχές, αγαπητέ Βαγγέλη Μεϊμαράκη -χαιρετίζω την παρουσία του Προέδρου μας και παλιού Προέδρου της ΟΝΝΕΔ στο συνέδριό μας- όταν κάποιοι την εποχή μας μιλούσαν για συλλογικότητες, που πνίγουν τις προσωπικότητες, η οργάνωσή μας προέτασσε την ατομική ευθύνη, εναρμονισμένη με τη μαζική δράση.
Όταν κάποιοι έβλεπαν το πανεπιστήμιο είτε ως φέουδο είτε ως δίοδο πολιτικής καριέρας, η ΟΝΝΕΔ, μπροστά από την εποχή της, ζητούσε παιδεία συνδεδεμένη με την αγορά εργασίας και την οικονομία. Όταν οι περισσότεροι υμνούσαν τον κρατισμό η δική μας παράταξη πρότεινε την ιδιωτική πρωτοβουλία ως το μόνο δρόμο της ανάπτυξης. Όταν άλλοι επικαλούνταν τα διάφορα ρεύματα της μόδας, η ΟΝΝΕΔ μαχόταν ουσιαστικά για τα δικαιώματα με πρώτο, κορυφαίο και απαράβατο δικαίωμα την ελευθερία. Η ΟΝΝΕΔ αγωνιζόταν και αγωνίζεται για την υπεράσπιση των αξιών της ελευθερίας. Το ίδιο αλήθεια, όμως, είναι ότι η γενιά σας βρέθηκε σε συμπληγάδες. Μπροστά στην πραγματική απειλή να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη γενιά.
Είναι πράγματι οξύμωρο, γιατί εσείς είστε η πιο κοσμοπολίτικη γενιά στην ιστορία του Ελληνισμού. Αυτή που θεωρεί πατρίδα της την Ελλάδα, αλλά χώρα της την Ευρώπη. Όμως πληρώνει τίμημα βαρύ. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι, πολλοί φίλοι σας, έφυγαν για να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Όσοι έμειναν αγωνίζονται καθημερινά να υπερβούν εμπόδια για να μπορέσουν να δημιουργήσουν.
Η κυβέρνηση μας θέλει να σταματήσει αυτήν την «αιμορραγία». Να πάψει πια το μέλλον της πατρίδας μας να φεύγει εκτός συνόρων γιατί ασφυκτιά μέσα σε αυτά.
Να ανακοπεί το brain drain, ξεκινώντας μάλιστα, από την πηγή του: Από τα αμφιθέατρα και τα πανεπιστήμια. Ήδη, με το δεύτερο κιόλας νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης, τα πανεπιστήμια είναι πια ελεύθερα από τον βραχνά της παρανομίας, της βίας και της παρεμπόδισης της ελεύθερης διδασκαλίας.
Χρέος δικό σας τώρα, χρέος κυρίως της ΟΝΝΕΔ, είναι να αξιοποιήσετε αυτό το νέο θεσμικό περιβάλλον για να αποκαταστήσετε το πραγματικό άσυλο: Το άσυλο της γνώσης, των ιδεών, το άσυλο του ελεύθερου διαλόγου.
Αφού μίλησα για τους νέους εκτός συνόρων, δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε ένα άλλο αναφέρετο δικαίωμά τους: Να ψηφίζουν, μαζί με όλους τους Έλληνες του εξωτερικού, από τον μόνιμο τόπο διαμονής τους. Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να εφαρμόσει, επιτέλους, και στη χώρα μας την επιστολική ψήφο.
Να διευκολύνει όσους Έλληνες κατοικούν στο εξωτερικό και είναι ήδη εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους να έχουν γνώμη για όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Να ενώσει έτσι τον παγκόσμιο Ελληνισμό. Είναι κάτι αυτονόητο, το χρωστάμε στα μυαλά και στα χέρια μας που ζουν και προοδεύουν σήμερα εκτός συνόρων.
Αυτό θα ζητήσω να κάνουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί τους οποίους προτίθεμαι να συναντήσω στις επόμενες μέρες. Το δικαίωμα ψήφου των Ελλήνων που διαμένουν στο εξωτερικό είναι αναφέρετο δικαίωμά τους. Πρέπει η Βουλή με 300 ψήφους, και μετά από διάλογο που είμαι διατεθειμένος να κάνω, να δώσουμε επιτέλους αυτή τη δυνατότητα σε όσους συμπατριώτες μας κατοικούν στο εξωτερικό.
Στο μέτωπο, όμως, της νεολαίας, η κυβέρνηση μας κάνει πράξη και μία άλλη αρχή, που όσο αναγνωρισμένη είναι παντού άλλο τόσο συκοφαντημένη, δυστυχώς, είναι στην Ελλάδα: Τη γεφύρωση της παραγωγικής οικονομίας και της εργασίας με την παιδεία.
Την οποία υπηρετούμε με πολλές και παράλληλες πολιτικές:
– Με την ανάταξη της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Που δημιουργεί γρήγορα και σίγουρα πετυχημένους επαγγελματίες. Η χώρα μας δεν έχει ανάγκη μόνο από πτυχιούχους. Έχει ανάγκη και από εξειδικευμένους και καλοπληρωμένους τεχνίτες, οι οποίοι θα είναι περιζήτητοι στο χώρο τους.
– Με την πράσινη ανάπτυξη. Η οποία μέσω καινοτόμων επενδύσεων, θα απορροφήσει εξειδικευμένους επιστήμονες, σε τομείς που μέχρι τώρα ήταν σχεδόν άγνωστοι, αλλά σήμερα παρουσιάζουν μεγάλη ζήτηση.
– Με τη μετάβαση στον νέο κόσμο της τεχνολογίας, στην 5η γενιά ασύρματων δικτύων. Θα ανοίξει το δρόμο σε πολλές νέες ειδικότητες.
Η Ελλάδα έχει ήδη δημιουργήσει τη δική της παράδοση σε αυτό το πεδίο και είναι καιρός να προχωρήσει ακόμη περισσότερο.
Όπως, βέβαια, σταθερός στόχος μας είναι και η διαρκής επιμόρφωση των νέων. Το ξαναλέω, δεν είναι μόνο το πανεπιστήμιο.
Το βλέμμα μας -και χαίρομαι που το ανέδειξαν αυτό στις τοποθετήσεις τους ο Κώστας και ο Παύλος- είναι προσηλωμένο στα παιδιά που κοιτάζουν καθημερινά μπροστά και κοπιάζουν καθημερινά. Που σηκώνονται νωρίς το πρωί και που κοιμούνται αργά το βράδυ για ένα αβέβαιο μεροκάματο. Στο χωριό, στην πόλη, στο χωράφι, στην καφετέρια, στο εργοστάσιο, στο δρόμο ως μεταφορείς.
Αταλάντευτος στόχος μας είναι να περιφρουρήσουμε το δικαίωμα αυτών των νέων στην εργασία. Αλλά και το δικαίωμά τους σε μια δίκαιη εργασία.
Οι ρυθμίσεις του αναπτυξιακού νομοσχεδίου που έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή τις επόμενες μέρες αποβλέπουν ακριβώς σε αυτό: Στην όσο το δυνατόν πιο ταχεία αντικατάσταση της μερικής εργασίας από την πλήρη εργασία. Έχουμε κηρύξει πόλεμο στην αδήλωτη εργασία και θα τον κερδίσουμε. Είναι για το καλό της δικιάς σας γενιάς πάνω από όλα.
Για αυτό προβλέπουμε προσαύξηση της τάξης του 10% σε όσους χρειαστεί να δουλέψουν πάνω από τέσσερις ώρες την ημέρα. Έτσι θα γίνει αντιληπτό στους κακόπιστους εργοδότες ότι ο εργαζόμενος δεν είναι απροστάτευτος.
Και, κυρίως, θα γίνει κατανοητό ότι είναι ασύμφορο πλέον το ωράριο πλήρους απασχόλησης αλλά με απολαβές μερικής απασχόλησης. Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω απ’ το δάχτυλό μας. To ρήγμα μεταξύ περιφέρειας και κέντρου είναι ακόμη υπαρκτό για χιλιάδες νέους μας. Δεν πρόκειται για έναν γεωγραφικό προσδιορισμό. Αυτό το ρήγμα -που, τελικά, είναι χάσμα ευκαιριών- θα το γεφυρώσουμε. Τονώνοντας τη νεανική επιχειρηματικότητα σε όποια γωνιά της Ελλάδας και αν φυτρώσουν νεανικές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.
Αναβαθμίζοντας τις δομές της δημόσιας παιδείας με την ίδρυση πρότυπων και πειραματικών σχολείων σε κάθε Ελληνική Περιφέρεια.
Ενθαρρύνοντας τους πολλούς νέους οι οποίοι επιστρέφουν στον πρωτογενή τομέα, που βρίσκονται σε αγροτικές περιοχές, να συμπράξουν σε πρωτοπόρα και αποδοτικά συνεργατικά σχήματα με φόρο μόλις 10%. Εκμηδενίζοντας τα εμπόδια στις συναλλαγές του πολίτη με το Δημόσιο μέσω του ψηφιακού κράτους.
Μόλις προχθές, η Ελλάδα που λαχταρά να τρέξει μπροστά ένιωσε και πάλι γύρω της τα σκουριασμένα φρένα αυτών που θέλουν να την κρατούν καθηλωμένη. Έτσι, μερικοί γραφειοκράτες συνδικαλιστές ταλαιπώρησαν, για άλλη μια φορά, εκατοντάδες συμπολίτες μας. Μια απεργία που έγινε γιατί άραγε; Γιατί με τις νέες ρυθμίσεις που προτείνουμε στη Βουλή οι επαγγελματίες εργατοπατέρες -τα «golden boys» του συνδικαλισμού- χάνουν τα προνόμια τους.
Τα σωματεία γίνονται πλέον αντιπροσωπευτικά και θα λογοδοτούν στα μέλη τους και οι αποφάσεις -η ιερή απόφαση για το δικαίωμα στην απεργία- θα λαμβάνεται από την πλειονότητα των εργαζομένων κι όχι από μικρές ομάδες σε σκοτεινά γραφεία.
Ενώ, όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο, οι διαπραγματεύσεις εργαζομένων και εργοδοτών θα διεξάγονται ελεύθερα. Κι αν κινδυνεύουν να χαθούν δουλειές και να κλείσουν επιχειρήσεις, μόνο σε αυτήν την περίπτωση, τότε και πάλι οι δύο πλευρές θα μπορούν και πρέπει να αποφασίζουν για το κοινό τους μέλλον.
Η αντιπολίτευση, μάλιστα, είχε το θράσος να μας ασκήσει κριτική.
Γιατί; Επειδή δίνουμε περισσότερη ελευθερία στους εργαζόμενους. Μας κατηγόρησαν ότι είμαστε με τους λίγους, τους προνομιούχους. Ποιοι; Εμείς που μειώσαμε τον ΕΝΦΙΑ για όλους και ρίχνουμε τη φορολογία των χαμηλών εισοδημάτων από το 22% στο 9%. Γιατί εμείς αποδεικνύουμε έμπρακτα ότι στηρίζουμε τους ασθενέστερους συμπολίτες μας.
Για αυτό ακριβώς θέλησα να παρέμβω και προσωπικά στο θέμα της τελευταίας απεργίας. Για να μιλήσω στο όνομα των πολλών κατά της αυθαιρεσίας των λίγων. Να δηλώσω ότι, επιτέλους, δεν μπορούν 2.000 άτομα να αναστατώνουν τη ζωή 4 εκατομμυρίων, κοστίζοντας ταυτόχρονα πολλά στην εθνική οικονομία. Αυτή την αλήθεια θα την υπερασπιστώ μέχρι τέλους και σας θέλω δίπλα μου σε αυτόν τον αγώνα, σε αυτή την μάχη,
Φίλες και φίλοι, θα έχετε την ευκαιρία στο συνέδριό σας, αύριο και μεθαύριο, να συζητήσετε γόνιμα και παραγωγικά. Να ακούσετε από πολλούς υπουργούς της κυβέρνησης, να συζητήσετε μαζί τους, να τους προκαλέστε να τους ρωτήσετε, να ζυμωθείτε γόνιμα για τις πολιτικές τις οποίες προτάσσει η κυβέρνηση. Είμαι σίγουρος ότι αυτός ο διάλογος θα είναι ένας διάλογος δημιουργικός και γόνιμος και χαίρομαι πάρα πολύ αγαπητέ Πρόεδρε που πολλές από τις ιδέες που κατέθεσε η ΟΝΝΕΔ στον προγραμματικό μας λόγο ενσωματώθηκαν τελικά στο πρόγραμμά μας. Όπως και χαίρομαι που πολλοί ΟΝΝΕΔίτες βρήκαν τη θέση τους στα ψηφοδέλτιά μας και αρκετοί βρίσκονται σήμερα στα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου. Κάναμε πράξη την ανανέωση. Δεν έμεινε μόνο στα λόγια.
Αλλά, επιτρέψτε μου να κλείσω με μια νοσταλγική αλλά ενδεικτική, πιστεύω, αναδρομή.
Σε μία από τις πρώτες συνεντεύξεις που είχα δώσει -ίσως να ήταν και η πρώτη μου, το 1993, όταν ήμουν 25 ετών, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ακόμα πρωθυπουργός της Ελλάδος. Είχα ερωτηθεί, λοιπόν, τότε, πώς θα έβλεπα τον εαυτό μου ύστερα από δέκα χρόνια κι αν θα γινόμουν πολιτικός. Είχα απαντήσει τότε ότι αν κάποιος έμπαινε στην πολιτική στα 40 του έχοντας κάνει, προηγουμένως, ενδιαφέροντα πράγματα, μένοντας αλώβητος από το τοξικό περιβάλλον, τότε ενδεχομένως θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερο. Γιατί δεν θα ήταν υποχρεωμένος να παίξει μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού.
Στα 51 μου χρόνια, τώρα, βρίσκομαι στην άλλη «όχθη» για να επαναλάβω όμως σε εσάς ακριβώς την ίδια άποψη. Όχι σαν συμβουλή, αλλά σαν παρότρυνση: Να κάνετε παράλληλα με τη συμμετοχή σας στα κοινά και ενδιαφέροντα πράγματα για σας και για τους άλλους.
Χαίρομαι πάρα πολύ γιατί βλέπω ανάμεσά σας σήμερα χαμογελαστά πρόσωπα, κάποια εκ των οποίων γνώρισα για πρώτη φορά όταν πρωτοπολιτεύτηκα, το 2003, και με συνόδευσαν σε όλη την πολιτική διαδρομή μου. Θέλω να τους πω ένα ξεχωριστό και μεγάλο ευχαριστώ. Χαίρομαι με την πρόοδό τους, την επαγγελματική και πολιτική.
Διότι πολιτική δεν είναι μόνο το κόμμα. Το κόμμα είναι πολύ σημαντικό αλλά πολιτική δεν είναι μόνο το κόμμα. Είναι η συμμετοχή σε μία οικολογική κίνηση, σε μία δημοτική πρωτοβουλία. Να γράφεις επώνυμα στο Facebook, όχι ανώνυμα, και να συμμετέχεις στον δημόσιο διάλογο. Να κάνεις αντιπαράθεση επιχειρημάτων στην δημόσια σφαίρα.
Όμως πολιτική είναι και η επαγγελματική πρόοδος, που όμως αφήνει κοινωνικό αποτύπωμα. Να δουλεύετε, λοιπόν, και να έχετε θέσει για τους εαυτούς σας πάντα υψηλούς στόχους. Με άλλα λόγια, να είστε πάντα ενεργοί πολίτες, κρατώντας πάντα σαν θησαυρό την ανεξαρτησία σας. Και, κυρίως, να αμφισβητείτε -όποτε μπορείτε- τους γνωστούς κανόνες του «παιχνιδιού». Μην αφήσετε κάποιους να περιορίζουν τους ορίζοντές σας, αλλά φροντίστε να τους αλλάζετε συνεχώς προς το καλύτερο.
Θέλω, κλείνοντας, να πω για άλλη μια φορά ένα προσωπικό μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Δέρβο, του αξίζει ένα θερμό χειροκρότημα. Θέλω να ευχηθώ στον Παύλο Μαρινάκη καλή δύναμη και καλή επιτυχία. Καθώς σας βλέπω από το βήμα χαμογελαστούς, αισιόδοξους, κεφάτους, ορεξάτους, δεν μπορώ να μην σκέφτομαι ότι πιθανώς κάποιος από εσάς το 2050 να βρίσκεται ακριβώς στη θέση που βρίσκομαι εγώ σήμερα. Μην αφήσετε ποτέ κανέναν να βάλει φρένο στις φιλοδοξίες σας. Μην αφήσετε κανέναν να βάλει φρένο στα όνειρά σας.
Φέρτε τώρα το αύριο! Πάρτε τις τύχες της παράταξης στα χέρια σας, δώστε δύναμη στη Νέα Δημοκρατία, τη χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ. Στηρίξτε μας με ιδέες, με το πάθος σας, με την αγάπη σας, φέρτε τώρα το αύριο!
Καλή επιτυχία, καλή δουλειά!
Σας ευχαριστώ από καρδιάς στη στήριξη που μου δίνετε προσωπικά, στη μεγάλη μας παράταξη, στη Νέα Δημοκρατία, στο κόμμα μας. Για την Ελλάδα που αξίζουμε, για την Ελλάδα που σας αξίζει.
ΟΝΝΕΔ, ΟΝΝΕΔ, πρωτοπορία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία.
Σας ευχαριστώ.
