Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Η αντίδραση της Αριστεράς στη νέα όξυνση του Προσφυγικού – Μεταναστευτικού παραπέμπει σε ανθρώπους που ουδέν εδιδάχθησαν από τη σπάνια εμπειρία της διακυβέρνησης.
Η κασέτα έχει κολλήσει:
• «Απαράδεκτο να ομιλούμε για εισβολείς».
• «Λάθος να τους διαχωρίζουμε σε πρόσφυγες και μετανάστες».
• «Οι πόλεμοι στη Συρία, στο Κογκό, στο Αφγανιστάν διαρκούν – είναι όλοι πρόσφυγες».
Το χειρότερο δε όλων είναι πως, κάτω από τις γραμμές των επιχειρημάτων, υποκρύπτονται ένας αδιόρατος ρατσισμός και μια βαθιά ελιτίστικη διαχωριστική γραμμή. Από τη μια πλευρά, οι «πανοικτίρμονες», στους οποίους τοποθετούν τον εαυτό τους υψυπετώς οι αριστεροί, και από την άλλη οι «άπονοι», οι «άκαρδοι», τα «καθάρματα» οι δεξιοί, που δεν νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους. Ειδικώς όταν ανήκουν σε ένα έθνος που γνώρισε μετανάστευση και προσφυγιά.
Ξεκινώ από το τελευταίο: Πράγματι, οι Έλληνες πήγαν μετανάστες στην Αμερική, στη Γερμανία και την Αυστραλία τη δεκαετία του 1960. Ξαναπήγαν μετανάστες σε όλον τον κόσμο μέσα στην κρίση του 2010. Με μια διαφορά: Μπήκαν από την κύρια είσοδο σε αυτά τα κράτη. Χτύπησαν την πόρτα τους. Έκαναν τα χαρτιά τους. Δεν τρύπωσαν από τα πλαϊνά. Άστοχο το παράδειγμα, λοιπόν.
Όπως άστοχο είναι και το παράδειγμα περί προσφυγιάς. Πράγματι, η Ελλάς δέχθηκε τη δεκαετία του 1920 και του 1950 τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής και των Σεπτεμβριανών. Τα κτίρια της Βουλής των Ελλήνων στο Σύνταγμα και της έδρας του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οδό Θόλου στην Πλάκα κατοικήθηκαν από πρόσφυγες. Αυτοί (άγνωστη λεπτομέρεια) ζωγράφισαν τον διάκοσμο με το ψηφιδωτό στο γραφείο του προέδρου της Βουλής. Με μια διαφορά, όμως: Οι πρόσφυγες γύρισαν στη μητέρα πατρίδα. Έλληνες συναντήθηκαν με Έλληνες. Όχι Έλληνες με στίφη του Ισλάμ.
Επί της ουσίας τώρα… Αν συμφωνήσουμε, όπως θέλει η Αριστερά, ότι όλοι οι μετανάστες δεν είναι εισβολείς (επί της αρχής σωστό, αλλά αξιοποιούνται από τους Τούρκους ως τέτοιοι!), τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε και σε κάτι ακόμα: στην κατάργηση της έννοιας του συνόρου. Εάν όποιος διαβαίνει ελευθέρως ξένη εδαφική επικράτεια το πράττει χωρίς επιπτώσεις, τότε ποια η έννοια των συνόρων; Να τα καταργήσουμε. Και τα σύνορα και τα κράτη… Συμφωνεί η Αριστερά με κάτι τέτοιο; Να το πει ευθέως: «Δεν θέλουμε σύνορα, ασφυκτιούμε στα κράτη»! Τολμά;
Και έπειτα, τι σημαίνει «είναι όλοι πρόσφυγες πολέμου»; Δίνει την αυτή ιδιότητα η βόρεια Ευρώπη στους ξένους; Αν ναι, και τους θεωρεί πρόσφυγες, κανένα πρόβλημα. Βαφτίστε τους όλους, συλλήβδην, πρόσφυγες, ανοίξτε τα σύνορα και στείλτε τους προς τα πάνω. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι η Ελλάδα ο προορισμός τους. Εάν όμως δεν συμφωνούμε στον ορισμό, οι Ευρωπαίοι τούς θεωρούν μετανάστες και ο Ερντογάν… βάρος, τι θα γίνουμε εμείς; Σάντουιτς ανάμεσα στο Βερολίνο και στην Άγκυρα; Με κίνδυνο να γεμίσουμε από πράκτορες της MIT μεταμφιεσμένους σε πρόσφυγες και από τζιχαντιστές που μισούν τον τρόπο ζωής μας; Υπάρχει και ο ελληνικός λαός στην εξίσωση! Αυτό να μην το ξεχνάμε ποτέ.
Και κάτι ακόμα: Αν είναι όλοι πρόσφυγες επειδή οι πόλεμοι δεν σταμάτησαν ποτέ επί 15 χρόνια σε αυτές τις περιοχές, γιατί αυτές οι αυξομειώσεις στις ροές; Έκρηξη το 2016, ύφεση το 2017 και 2018; Δεν… διεξάγονταν πόλεμοι τα έτη 2017 και 2018 στη Συρία, στο Κογκό και το Αφγανιστάν;
Προτείνω κάτι στους πανοικτίρμονες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που τους θεωρούν όλους πρόσφυγες, αφού οι λοιποί Έλληνες είμαστε άκαρδοι: Εκτός από το 40% της αποζημίωσής τους, να ζητήσουν από τον Τσίπρα να χωροθετήσει αυτός και όχι ο Κυριάκος τις νέες δομές φιλοξενίας στις εκλογικές τους περιφέρειες. Για να δούμε ποιοι είναι τελικώς οι πανοικτίρμονες ουμανιστές και ποιοι τα καθάρματα. Έλεος πια…
