Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας
κ. Κυριάκου Μητσοτάκη
στην Πολιτική Επιτροπή του Κόμματος
Στελέχη της Πολιτικής Επιτροπής, συναγωνιστές της Νέας Δημοκρατίας, σε τρεις εβδομάδες από σήμερα, στις 26 Μαΐου, είναι στο χέρι των πολιτών, στο χέρι όλων μας, η πατρίδα μας να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Έχοντας περάσει μια έρημο τεσσάρων χρόνων, όμηρος ενός κόμματος που ήρθε εξουσία οδηγώντας τη χώρα στα άκρα, η κοινωνία παίρνει και πάλι τα πράγματα στα χέρια της. Μπορεί να μην έχουμε, ακόμη, εθνικές εκλογές γιατί ο κ. Τσίπρας τις τρέμει. Όμως, μια καθαρή νίκη της Ν.Δ στις Ευρωεκλογές, τις περιφερειακές κάλπες και τις δημοτικές εκλογές, στους 3 μεγάλους δήμους, ένα μόνο θα σημάνει: Ότι οι Έλληνες αξίζουμε μια χώρα περήφανη. Με λιγότερους φόρους, με περισσότερες και καλύτερες δουλειές, ειδικά για τα νέα παιδιά. Με ασφάλεια για όλους. Με ενότητα για όλους. Με πραγματική ελπίδα. Όχι την ελπίδα των ψεμάτων, αλλά την ελπίδα της αλήθειας. Την ελπίδα της ευθύνης. Την ελπίδα της αξιοκρατίας.
Στις 26 Μαΐου, οι πολίτες θα πουν με την ψήφο τους «ως εδώ» στην κυβέρνηση του ψέματος και της αποτυχίας. Θα αφήσουν οριστικά στο χθες αυτούς που έφεραν μιζέρια, καθήλωση και εθνική ταπείνωση. Και θα απαιτήσουν από εμάς να πάμε τη χώρα, επιτέλους, μπροστά. Ο δρόμος, λοιπόν, για την πολιτική αλλαγή ανοίγει σε 22 μέρες από σήμερα. Γιατί αυτή η ώρα είναι τώρα. Το επαναλαμβάνω: Η ώρα για την πολιτική αλλαγή είναι τώρα, όχι κάποια αφηρημένη στιγμή στο μέλλον. Να λοιπόν γιατί οι κάλπες που έρχονται αποτελούν μία ξεχωριστή εκλογική αναμέτρηση. Με περιεχόμενο όχι μόνο ευρωπαϊκό προφανώς, αλλά και καθαρά πολιτικό και με εθνική διάσταση.
Είναι η 26η Μαΐου η αφετηρία μιας νέας, αισιόδοξης πραγματικότητας. Ο επίλογος μιας σκοτεινής τετραετίας, αλλά ταυτόχρονα και ο πρόλογος μιας φωτεινής Ελλάδας. Μιας φωτεινής Ελλάδας στην οποία πια ελπίζουν όλοι οι πολίτες. Η χώρα δεν αντέχει να σέρνεται με έναν ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος θα διαχειρίζεται απλά το τέλος του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι κόμμα της κρίσης. Γι’ αυτό και θα είναι κόμμα μιας χρήσης.
Κρίνονται, συνεπώς, πολλά στην κάλπη της 26ης Μαΐου. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει χώρος για επιπόλαιες επιλογές. Η ψήφος την 26η Μαΐου δεν θα είναι απλά ένα «μήνυμα διαμαρτυρίας» προς κάποιον. Ούτε θα είναι βέβαια ένα ανέξοδο «σήμα συμπάθειας» προς κάποιον άλλον. Ο πολίτης, καλείται να μην την ξοδέψει σε εύκολα συνθήματα ή να την ακυρώσει σε σχήματα που δεν θα φέρουν αποτέλεσμα. Και βέβαια ο πολίτης καλείται να συμμετέχει. Η αποχή, ειδικά σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Είναι, λοιπόν, απόφαση ευθύνης για το σήμερα και το αύριο. Και εντολή, αυτήν την οποία θα δώσουν οι πολίτες την 26η Μαΐου, μια εντολή που θα τη δώσουν και με το μυαλό, αλλά και με την καρδιά. Είναι, άλλωστε -δεν πρέπει να το ξεχνάμε- η πρώτη ευκαιρία, ύστερα από 4 χρόνια, να μιλήσει ο ίδιος ο λαός. Και το μήνυμα πρέπει να ακουστεί ξεκάθαρα και βροντερά.
Την εθνική σημασία της συγκεκριμένης αναμέτρησης ομολογεί, εξάλλου, με τη στάση της και η ίδια η κυβέρνηση: Χωρίς άποψη για την Ευρώπη του αύριο, δεν τολμά -προσέξτε- ούτε καν να υπερασπιστεί και να προβάλει τους υποψήφιους ευρωβουλευτές της. Προτιμά να συμπαραστέκεται στον Μαδούρο που τσακίζει κάτω απ’ τα τανκς πολίτες που τρέφονται πλέον με ζωοτροφές.
Ο κ. Τσίπρας ξέρει καλά, ότι μέσα στο παραβάν αυτών των εκλογών δεν θα ψηφίσουμε μόνο ευρωβουλευτές, περιφερειάρχες, δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους. Αλλά θα αποφασίσουμε και για ποια Ελλάδα θέλουμε. Γι’ αυτό και το αποτέλεσμα πρέπει να γίνει ένας καταλύτης. Το ηχηρό μήνυμα που θα φέρει το μέλλον από σήμερα. Αυτό, λοιπόν, το μήνυμα της μεγάλης πολιτικής αλλαγής θα το στείλουμε όλοι μαζί. Και το βράδυ της 26ης Μαΐου θα αντηχήσει δυνατά σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Θα αντηχήσει, όμως, δυνατά και σε κάθε πρωτεύουσα της Ευρώπης. Μια νέα αισιόδοξη μέρα ανατέλλει για την πατρίδα μας. Γιατί αξίζουμε καλύτερα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και θα το αποδείξουμε στην πράξη στην κάλπη της 26ης Μαΐου.
Φίλες και φίλοι,
Τρία ζητήματα σφραγίζουν την επικαιρότητα, καθώς ξεκινά και επίσημα η προεκλογική περίοδος: Πρώτον, η εθνική τραγωδία στο Μάτι που επανέρχεται με τις πρόσφατες συνταρακτικές δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, αλλά και με την δικογραφία για τις τεράστιες κυβερνητικές ευθύνες που φτάνει πια στην Βουλή. Η Ελλάδα δεν πρέπει να ποτέ ξανά να ζήσει ένα τέτοιο καλοκαίρι. Δεύτερον, το αίσχος Πολάκη, μετά την άνανδρη επίθεση στον αγωνιστή της ζωής Στέλιο Κυμπουρόπουλο. Ενέργεια, με την οποία επέλεξε να ταυτιστεί προσωπικά ο κ. Τσίπρας, καθιστώντας απαραίτητη, αναγκαία, επιβεβλημένη -όπως θα εξηγήσουμε τη Δευτέρα στη Βουλή- την πρόταση μομφής της Ν.Δ. στον Παύλο Πολάκη. Και, τρίτον, δεν θέλω να το ξεχνάμε, την πρότασή μας για άμεση κατάθεση τροπολογίας για την άρση της μείωσης του αφορολογήτου, της δεύτερης μείωσης του αφορολόγητου που μόνος του ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η δική μας πρόταση είναι μια καθαρή, μια έντιμη ενέργεια. Απαντά στα ψέματα που συνεχίζει να λέει η κυβέρνηση.
Δεν είναι, λοιπόν, σύμπτωση ότι στα 2 από τα 3 αυτά βασικά θέματα, πρωταγωνιστές είναι δύο: Τσίπρας και Πολάκης. Ή, καλύτερα, ένας πρωθυπουργός κι ένας υπουργός σε ένα θλιβερό έργο για δύο ρόλους: έναν ψεύτη κι έναν που βρίζει χυδαία όσους αρνούνται να δεχτούν τα ψέματα που λέει ο πρώτος. Παρακολούθησα και πρέπει να σας πω ότι ανατρίχιασα, όπως πιστεύω και όλοι σας, τα ντοκουμέντα τα οποία προβλήθηκαν στην τηλεόραση πριν από δύο μέρες και τα οποία αποδεικνύουν ότι και ο κ. Τσίπρας και ο κ. Πολάκης και όσοι συμμετείχαν σε αυτήν την θλιβερή σύσκεψη το βράδυ της 23ης Ιουλίου, ήξεραν αλλά υποκρίνονταν μπροστά στις κάμερες. Ναι. Ήταν στην κορυφή ενός ανίκανου κράτους, που αδυνατούσαν να συντονίσουν. Αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι γνώριζαν ότι υπήρχαν νεκροί συμπολίτες μας και συνειδητά το απέκρυπταν. Και μετά τι έκαναν; Συνωμοτούσαν. Θέλω να θυμίσω ότι στην αρχή παρουσίαζαν ψεύτικα στοιχεία, δορυφορικά δήθεν για εμπρησμούς. Και μετά επέρριψαν τις ευθύνες στους ίδιους τους κατοίκους, σε ένα κρεσέντο προπαγάνδας. Την ώρα που άνθρωποι πέθαιναν, καιγόντουσαν, ο κ. Τσίπρας ρωτούσε αν την επόμενη μέρα, αν το επόμενο πρωί «θα πετάξουν τα αεροπλάνα». Ενώ ο υπουργός Υγείας Πολάκης κάτι ψέλλιζε για λίγους τραυματίες. Την άλλη μέρα, όμως, δήλωνε ο κ. Πολάκης, με θράσος ότι οι νεκροί «μαύρισαν» την εικόνα της δήθεν κυβερνητικής προσπάθειας. Και απειλούσε τον καθηγητή Συνολάκη επειδή απέδειξε ότι το κακό θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερο αν απλά είχε δοθεί νωρίτερα η εντολή εκκένωσης.
Ανίκανοι και αναίσχυντοι. Αυτοί ήταν και αυτοί είναι. Εννιά μήνες μετά, ούτε μια συγγνώμη. Και με το νομοσχέδιο -προσέξτε- για την αναδιάρθρωση της Πολιτικής Προστασίας, να έχει εξαγγελθεί από τον περασμένο Αύγουστο και να έρχεται μόλις τώρα για διαβούλευση. Ενώ έχει ξεκινήσει ήδη η αντιπυρική περίοδος. 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Και δυστυχώς το ίδιο καθεστώς πολιτικής προστασίας θα εφαρμοστεί και αυτό το καλοκαίρι. Είναι απλά ντροπή. Και τη Δευτέρα στη Βουλή, θα φανεί ότι εκεί που τελειώνει ο Πολάκης αρχίζει ο Τσίπρας. Αλλά θα φανεί κι αν όλοι οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι τελικά από το ίδιο υλικό. Θα αναμετρηθούν τελικά όλοι με την προσωπική τους αξιοπρέπεια.
Γιατί η επίθεση, η συντονισμένη επίθεση, στον Στέλιο Κυμπουρόπουλο είναι ο καθρέφτης του μίσους που έχουν φέρει στην πολιτική. Δεν νομίζω ότι δηλώνει, απλά, την απάνθρωπη συμπεριφορά ενός κακέκτυπου ψευτόμαγκα απέναντι σε έναν ήρωα της ζωής, απέναντι σε έναν άξιο επιστήμονα. Τελικά συνιστά μία βαθιά πολιτική θέση: Γιατί για τον Πολάκη -και τον καθένα τελικά που ταυτίζεται με αυτόν- ο Στέλιος δεν είναι αριστερός, δεξιός, κεντρώος πολιτικός αντίπαλος. Δεν είναι καν ένας νέος με πρόβλημα υγείας που το ξεπερνά με την ψυχική του δύναμη. Στα δικά τους μάτια είναι κάτι πολύ χειρότερο: Απλά, δεν είναι μαζί τους. Και, το χειρότερο, ο Στέλιος είναι ένας άξιος άνθρωπος. Και ίσως αυτό είναι τελικά που τους ενοχλεί περισσότερο από όλα. Δεν χρειάζεται να πω τίποτε για το ποιος είναι και τι έχει κάνει ο Στέλιος. Μας τιμά η απόφασή του να μπει στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. Είναι για μας μια ακτίνα ελπίδας ότι η πολιτική, όλοι μας, ο καθένας ξεχωριστά, μπορεί να πάρει δύναμη από αυτούς που έχουν δείξει οι ίδιοι τεράστια δύναμη -υπεράνθρωπη δύναμη- στη ζωή τους. Μας κάνει πιο δυνατούς ο Στέλιος και τον ευχαριστούμε γι΄αυτό. Κάνει όλη την Ελλάδα πιο δυνατή. Και πέστε μου πόσο σάπια μπορεί να είναι μια πολιτική που αντιμετωπίζει με τόσο απάνθρωπο τρόπο έναν άνθρωπο που έχει δείξει τέτοιο υπεράνθρωπο κουράγιο; Υιοθετώντας, λοιπόν, ο πρωθυπουργός την συγκεκριμένη στάση, να ταυτιστεί απόλυτα με τον κ. Πολάκη, να μετατρέψει την πρόταση μομφής σε ψήφο εμπιστοσύνης κατά της κυβέρνησης, αναλαμβάνει και όλη την ευθύνη: Δέχεται ότι Τσίπρας ίσον Πολάκης. Ξέρετε, ο κ. Τσίπρας μου θυμίζει κάτι ρωσικές κούκλες, τις μπάμπουσκες. Τις ανοίγεις και όλο πέφτεις πάνω σε νέες μεταμφιέσεις. Μόνο που καταλήγεις κάποια στιγμή στην τελευταία κούκλα και αυτή δεν ανοίγει άλλο. Που δεν είναι άλλη από τη μορφή του Παύλου του Πολάκη. Αυτόν, άλλωστε, διάλεξε -ανάμεσα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ- για να περάσει ακόμη και τις διακοπές του μαζί. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε τη Δευτέρα στη Βουλή.
Και φτάνω τώρα στο αφορολόγητο και την τροπολογία μας για την οποία ακόμη δεν έχω απάντηση από τον κ. Τσίπρα. Αντίθετα, τον ακούω συνέχεια να διαστρεβλώνει τις δικές μου θέσεις, να συνεχίζει να εξαπατά, ωραιοποιώντας τα ερείπια που εγκαταλείπει. Πάλι ψέματα λέει. Είπε ψέματα για αυτά που θα έκανε και τώρα λέει ψέματα για αυτά που δεν θα κάνουμε εμείς. Όμως η αλήθεια, φίλες και φίλοι, είναι αμείλικτη. Από 1/1/2020, από τη στιγμή που θα μειωθεί το αφορολόγητο, για πρώτη φορά θα πληρώσουν φόρο άνθρωποι με μηνιαίο εισόδημα 600 και 700 ευρώ το μήνα. Θέλω να το ακούσουν καλά οι συνταξιούχοι, και οι μισθωτοί που μας ακούν: Ένας συνταξιούχος ο οποίος σήμερα παίρνει σύνταξη 750 ευρώ και δεν πληρώνει φόρο εισοδήματος, από 1/1/2020, με τη μείωση του αφορολόγητου, που νομοθέτησε ο κ. Τσίπρας, θα πληρώσει φόρο εισοδήματος 442 ευρώ. Τόσο νοιάζεται για τους πιο αδύναμους ο κ. Τσίπρας. Δεν θα τον αφήσουμε, λοιπόν, να διαστρεβλώσει τα λόγια μας. Εμείς θα μιλήσουμε για την Ελλάδα έτσι όπως θα την κάνουμε: καλύτερη. Πως θα δώσουμε στον κόσμο της εργασίας πίσω την αξιοπρέπειά του. Πως θα δώσουμε προοπτική, προκοπή, ελπίδα, καλούς μισθούς, ανάπτυξη και ευημερία.
Ο πολίτης, όμως, γνωρίζει ότι είναι ο κ. Τσίπρας αυτός που τον φτώχυνε με 29 πρόσθετους φόρους στη διάρκεια της θητείας του. Και στη διάρκεια της δικής του θητείας του χιλιάδες εργαζόμενοι ζουν σήμερα με μισθούς των 360 ευρώ. Η γενιά των 360 ευρώ είναι δημιούργημα του κ. Τσίπρα. Γνωρίζει τελικά, γιατί ακούω ότι μας κατηγορεί ότι εμείς είμαστε με τις ελίτ, πως ο ίδιος είναι με τις ελίτ. Από τη μία έκοψε το ΕΚΑΣ, αλλά από την άλλη έβαλε τον κ. Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο. Είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει παππού αλλά δεν έχει πατέρα. Έχω κουραστεί να ακούω για τον αγωνιστή του εμφυλίου παππού Κόκκαλη, αλλά τον πατέρα Κόκκαλη, ο οποίος ταυτίστηκε με τη διαπλοκή στην Ελλάδα, τον έχουμε ξεχάσει τελείως.
Τον ενοχλεί τον κ. Τσίπρα που η δική μας κυβέρνηση, ήταν αυτή που θέσπισε το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Τον ενοχλεί που δεσμευόμαστε ότι θα αυξήσουμε το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα στο 1 δισ. ευρώ. Τον ενοχλεί πάρα πολύ όταν κάθε φορά που μιλάμε για την παιδεία λέμε ότι θέλουμε ένα δημόσιο πρότυπο σχολείο σε κάθε Περιφέρεια, ξεκινώντας από το Περιστέρι, από τη Δυτική Αθήνα. Τον ενοχλούν όλα αυτά. Γιατί του χαλάει το αφήγημα που πάει να στήσει. Και γιατί ξεχνά κάτι πολύ σημαντικό: Ότι η Ν.Δ. ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένα πλατύ λαϊκό κόμμα. Περιγράφει μια Ν.Δ. που απλά δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στην μονταζιέρα του Μαξίμου.
Αντιλαμβάνομαι ότι ο κ. Τσίπρας αισθάνεται παγιδευμένος. Έχει παγιδευτεί στα ψέματά του. Έχει εγκλωβιστεί στο γραφείο του. Η Ελλάδα για την οποία μιλάει, μια Ελλάδα που υποτίθεται ότι αναπτύσσεται, δεν υπάρχει. Γι’ αυτό και δεν κάνει περιοδείες, αλλά κλειστές κομματικές εκδηλώσεις. Και τι είναι αυτό το πράγμα, επιτέλους, σε κάθε εκδήλωση να μπαίνουν και ανιχνευτές μετάλλου; Αυτό δεν είναι κομματική συγκέντρωση, είναι έλεγχος ασφάλειας σε αεροδρόμιο.
Καμαρώνει ο κ. Τσίπρας για τα πλεονάσματα. Για τα υπερπλεονάσματα. Δεν λέει, όμως, ότι αυτά είναι τα λεφτά που πήρε από τους πολίτες βάζοντας πολύ περισσότερους φόρους από ό,τι του ζητούσε μέχρι και το ΔΝΤ. Και υπόσχεται, πάλι, τι; Ότι δεν θα εφαρμόσει αυτά που ο ίδιος ψήφισε με φανατισμό πριν από λίγους μήνες. Και για τα οποία δεσμεύτηκε και πάλι στο τελευταίο Eurogroup. Λοιπόν, για να τελειώσουν τα ψέματα, μία λύση υπάρχει: Ο κ. Τσίπρας να ψηφίσει μαζί μας την τροπολογία για την ακύρωση της μείωσης του αφορολόγητου που μόνος του ψήφισε. Και ας σταματήσει να δικαιώνει την παροιμία ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Δεν υπάρχει, άλλωστε, μεγαλύτερη απόδειξη για το ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ από την προσπάθεια για πρόχειρη αντιγραφή του δικού μας προγράμματος.
Ο κ. Τσακαλώτος ξαφνικά συμφώνησε με την αναθεώρηση των πλεονασμάτων που πρώτος εγώ είχα θέσει ως στόχο. Ο κ. Τσίπρας βέβαια σε συνέντευξη που έδωσε στους Financial Times διαφωνεί. Και τι να σχολιάσω τώρα, όταν ο κ. Τσίπρας ξαφνικά ανακάλυψε την μείωση των φόρων που αυτός επέβαλε και για την οποία έχω μιλήσει αναλυτικά από την πρώτη παρουσία μου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το 2016; Την απάντηση, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας θα την πάρει από τους Έλληνες πολίτες. Και με αυτούς θα κάνει και το ντιμπέιτ το οποίο τόσο ζητά. Ας μην ανησυχεί όμως. Στις εθνικές εκλογές, θα συζητήσω με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και ευχαρίστως να μιλήσω, και σε ξεχωριστό ντιμπέιτ, με τον αρχηγό του δεύτερου κόμματος. Γιατί δεύτερο κόμμα θα είναι ο κ. Τσίπρας μετα τις ευρωεκλογές. Και μάλιστα να μιλήσουμε και σε συγκεκριμένους κύκλους: Να μιλήσουμε για την Οικονομία, το «ατού» του κ. Τσίπρα. Να μιλήσουμε για την Ασφάλεια, για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο κέντρο της Αθήνας. Να μιλήσουμε για το προσφυγικό-μεταναστευτικό και το τι συμβαίνει σήμερα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Να μιλήσουμε για τα εθνικά θέματα. να μιλήσουμε για την Συμφωνία των Πρεσπών που έχει την δικιά του υπογραφή. Συνιστώ, λοιπόν, στον κ. Τσίπρα λιγότερο εκνευρισμό και περισσότερη υπομονή. Να σταματήσει αυτό το παραμύθι του τηλε-τζόγου που θέλει κάθε ανεύθυνος που απλά δεν έχει τίποτα να χάσει. Έχει και μια άλλη επιλογή βέβαια: να προκηρύξει άμεσα εθνικές κάλπες, ώστε να χαρεί γρήγορα τις τηλεοπτικές στιγμές που αναζητά. Φοβάμαι, όμως, ότι και πάλι παίζει με τις εντυπώσεις. Γιατί, συχνά, πίσω από αυτό το επίμονο αίτημα για κοκορομαχία κρύβεται η αληθινή φυγομαχία.
Φίλες και φίλοι,
Όπως είπα και στην αρχή, είναι χρέος μας να αναδείξουμε την πολιτική σημασία, αυτών ειδικά των εκλογών. Η πρώτη ευκαιρία που έχουν οι πολίτες να πουν «ως εδώ», να απαντήσουν στα ψέματα, τους φόρους, τον διχασμό, στο εθνικό λάθος των Πρεσπών. Θα το ξαναπώ: δεν χωρούν, χαλαρές ψήφοι που μετά μπορεί να γίνουν δεκανίκια στο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε και χαμένες ψήφοι σε σχήματα μιας χρήσης, που δεν θα υπάρχουν αύριο. «Καταδικάζω την κυβέρνηση τώρα, σημαίνει ψηφίζω μόνο Ν.Δ.». Αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση κάθε πολίτη. Η καμπάνια μας, λοιπόν, είναι μία διπλή εξόρμηση αλήθειας: Απαντάμε στην προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ από την μία πλευρά, αποκαλύπτοντας τα ψέματα που έφερε και τα δεινά που συσσώρευσε στους πολίτες. Αλλά αυτό είναι -όπως έχω πει πολλές φορές- το εύκολο κομμάτι της δουλειάς μας και δεν θέλω και δεν χρειάζεται να αναλώσουμε πολύ χρόνο και πολύ ενέργεια σε αυτό. Οι πολίτες εξάλλου βιώνουν τη δική τους σκληρή πραγματικότητα. Από την άλλη, όμως, και εκεί θα δώσουμε τη μεγάλη μας έμφαση, προβάλλουμε σταθερά τον δικό μας θετικό προγραμματικό λόγο. Για μια Ελλάδα με λιγότερους φόρους, με περισσότερες δουλειές. Με ένα αποτελεσματικό κράτος που θα εγγυάται ασφάλεια, αλλά και ίσες ευκαιρίες σε όλους τους πολίτες του. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο το κοστολογημένο σχέδιο, το έντυπο «Για μια καλύτερη Ζωή», που εγκρίθηκε και στο τελευταίο μας συνέδριο, να φτάσει σε κάθε σπίτι. Ώστε να μάθουν όλοι ότι το «όχι» στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει ταυτόχρονα και ένα μεγάλο «ναι» όχι στη Ν.Δ., αλλά στην Ελλάδα που πραγματικά μας αξίζει. Τις επόμενες εβδομάδες καλούμαστε να εξηγήσουμε και τους 4 λόγους για τους οποίους στις 26 Μαΐου, η Ν.Δ. πρέπει να ψηφιστεί παντού και πρώτα απ’ όλα στην Ευρωκάλπη:
Λόγος πρώτος: Γιατί είναι η παράταξη η οποία με τον ιδρυτή της Κωνσταντίνο Καραμανλή έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη της ασφάλειας και της ευημερίας. Αυτή που με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Κώστα Καραμανλή την κατέστησε πρωταγωνίστρια. Αλλά και η υπεύθυνη δύναμη που με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη την κράτησε στην Ευρώπη όταν ο κ. Τσίπρας την έφερε στο χείλος του γκρεμού. Να το πω απλά: Με τις κυβερνήσεις της Ν.Δ η Ελλάδα ήταν πάντα στο κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να ακούγεται, να συμμετέχει, να συνδιαμορφώνει, αλλά να διεκδικεί και να κερδίζει. Γιατί είμαστε Έλληνες της Ευρώπης και όχι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ελλάδα.
2ον. Έχει μεγάλη σημασία ότι το πρόγραμμα της Ν.Δ., αλλά και το πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την Ευρώπη της επόμενης μέρας που μας αφορά όλους. Μας αφορά η προστασία των ελληνικών συνόρων ως ευρωπαϊκών συνόρων. Μας αφορούν οι νέες δουλειές που θα δημιουργηθούν από τη μόχλευση, την καλύτερη αξιοποίηση ευρωπαϊκών κεφαλαίων. Μας αφορά η συζήτηση που γίνεται για ένα Κοινό Ευρωπαϊκό Εγγυημένο Εισόδημα. Μας αφορά πάρα πολύ η συζήτηση που γίνεται για τη νέα Αγροτική Πολιτική. Η περίοδος 2021-2027 που θα διαμορφώσει τους πόρους που θα πάρουν οι αγρότες μας, αλλά και τα εργαλεία για να μετατρέψουμε τον πρωτογενή μας τομέα σε έναν τομέα ο οποίος θα είναι πραγματικά ανταγωνιστικός και εξωστρεφής. Μας αφορούν τα εργαλεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα ειδικά μέτρα για τα νησιά, τις ορεινές περιοχές, οι πρωτοβουλίες π.χ. για μια Μεσόγειο χωρίς πλαστικά. Μας αφορούν όλα αυτά. Αφορούν όλους τους Έλληνες πολίτες. Για αυτό αγωνιζόμαστε για μια ισχυρή Ελλάδα σε μία ισχυρή Ευρώπη. Είμαστε υπερήφανοι που ανήκουμε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, την μεγαλύτερη πολιτική οικογένεια. Εμείς το λέμε ξεκάθαρα: στηρίζουμε τον Μάνφρεντ Βέμπερ για επόμενο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Θα ήταν χρήσιμο να μας πει κάποια στιγμή ο κ. Τσίπρας ποιον στηρίζει, γιατί εγώ δεν το έχω καταλάβει ακόμη. Διότι τυπικά ανήκει στην ομάδα των Ευρωπαίων Αριστερών, αλλά δεν έχει πει κουβέντα για το ποιόν θέλει αυτός για πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σπεύδει να οικειοποιηθεί τη νίκη των Σοσιαλιστών στην Ισπανία αποκρύπτοντας το γεγονός ότι το αδερφό του κόμμα, οι Podemos, τους θυμαστε μαζί να πανηγυρίζουν Podemos-ΣΥΡΙΖΑ-βενσερέμος στην πλατεία, καταποντίστηκαν στις εκλογές της Ισπανίας. Και βέβαια ο Ισπανός πρωθυπουργός χρησιμοποιούσε το παράδειγμα του κ. Τσίπρα ως το παράδειγμα του ψεύτη, ο οποίος κορόιδεψε τον δικό του λαό. Αλλά τώρα βλέπετε, τον πήραμε αγκαλιά τον κ. Σάντσεθ. Σε αυτές τις διεκδικήσεις μας, λοιπόν, θέλουμε και πρέπει να έχουμε ισχυρούς συμμάχους, και θα τους έχουμε διότι όπως φαίνεται από την συζήτηση που έχουμε ανοίξει για το πως θα μειώσουμε τα βαριά πλεονάσματα αυτή είναι μια συζήτηση που ήδη αρχίζει και κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη. Για να το πούμε πολύ απλά: μικρότερα πλεονάσματα σημαίνει ακόμα λιγότερους φόρους για τους Έλληνες πολίτες.
3ον. Η Ν.Δ. και σε αυτόν τον εκλογικό κύκλο πρωταγωνιστεί -και αυτό έχει σημασία στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη- στη μάχη εναντίον κάθε είδους λαϊκισμού. Και η ζωή αποδεικνύει ότι μόνο οι σύγχρονες ενωμένες κεντροδεξιές δυνάμεις μπορούν να γίνουν ανάχωμα στα άκρα και τη λαϊκίστικη δημαγωγία. Πρώτος έθεσα την απαράδεκτη συμπεριφορά του κ. Όρμπαν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Αλλά, μόνο εμείς, οι αξιόπιστες δυνάμεις της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς, μπορούμε να μιλάμε ταυτόχρονα για μία ανοιχτή, αλλά και για μία ασφαλή Ευρώπη. Και μπορούμε να ενσωματώνουμε -και είναι επιβεβλημένο να το κάνουμε- θετικά ακόμη και τις κριτικές προσεγγίσεις για τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία πολλά χρειάζεται να διορθωθούν. Γιατί μόνο η Ν.Δ συνδυάζει την ευρωπαϊκή συνεργασία με τον αληθινό πατριωτισμό. Υπάρχει, όμως, και μια ακόμη διάσταση: Ισχυρή Ν.Δ στην Ευρωβουλή, με σημαντικά αυξημένο αριθμό ευρωβουλευτών, σημαίνει και πιο δυνατή δική της φωνή στο πλαίσιο του ΕΛΚ. Και ειδικό βάρος στο Λαϊκό Κόμμα σημαίνει πιο ισχυρή επιρροή στην Ευρώπη ολόκληρη. Που συνεπάγεται τελικά και μεγαλύτερο ρόλο για τα ελληνικά συμφέροντα.
4ον. Γιατί, τέλος, εμείς έχουμε το καλύτερο ευρωψηφοδέλτιο. Εκεί συναντώνται εμπειρία και ανανέωση, η συνέχεια και η διεύρυνση. Και σε αυτό γεφυρώνονται πολιτική και κοινωνία. Συμβολίζει την ποιότητα που διεκδικεί η ΝΔ, αλλά και την εξέλιξη που έχει κατακτήσει. Ένα ουράνιο τόξο για τη χώρα, μετά την καταιγίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Απέναντι σε επιλογές όπως της κυρίας Λοΐζου και σε υποψήφιους όπως τον κ. Κόκκαλη, τον κ. Λάμπρου, θυμίζω σταθερό συνομιλητή φυλακισμένων τρομοκρατών, για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας, η Ν.Δ παρατάσσει άξιους πολιτικούς. Αλλά και άξιους της κοινωνίας που θα γίνουν πολιτικοί. Είναι γυναίκες και άνδρες κάθε ηλικίας και επαγγέλματος –ακόμη και ιδεολογικής απόχρωσης– που όμως, μοιράζονται όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό. Εκπροσωπούν την Ελλάδα της αξιοπρέπειας, της γνώσης και του αποτελέσματος.
Συναγωνιστές και φίλοι, το κόμμα μας προσέρχεται στην εκλογική μάχη όχι ως η βασική δύναμη της αντιπολίτευσης που σε λίγο, απλώς, θα γίνει κυβέρνηση. Αλλά ως η μεγάλη παράταξη που θα κινητοποιήσει σύσσωμη την ελληνική κοινωνία. Είμαστε το ρεύμα των πολλών, που θέλουμε, αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα στην πατρίδα μας: δημοκρατία, δικαιοσύνη, ευημερία. Να ξαναδώσουμε υπόσταση και δύναμη στη μεσαία τάξη. Να μπορούν να ελπίζουν οι πιο αδύναμοι ότι με τη σκληρή δουλειά τους θα έχουν ευκαιρίες ανόδου. Σε αυτήν την πορεία, δεν αρνούμαστε λάθη του παρελθόντος. Ασφαλώς, όμως, δεν τα βάζουμε στην ίδια ζυγαριά με τα εγκλήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε εξάλλου τη δύναμη, το έχετε αποδείξει όλοι σας, να υπερβαίνουμε αδυναμίες, να γινόμαστε καλύτεροι. Δεν συμβιβαζόμαστε με το μέτριο, ζητάμε το καλύτερο. Έχουμε ανοιχτές πόρτες και ανοιχτά μυαλά σε κάθε γόνιμη ιδέα. Το αποδεικνύουμε άλλωστε κάθε μέρα. Η Ν.Δ που διεκδικεί την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού είναι σήμερα ταυτόχρονα ενωμένη και ανανεωμένη. Και ο αγώνας για συνεχή βελτίωση είναι καθημερινός.
Οι αντίπαλοί μας και σήμερα ακόμη κραυγάζουν «ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Θα το ξαναπώ: εμείς δεν τελειώνουμε κανέναν. Αντίθετα, ξεκινάμε, αρχίζουμε με όλους. Τελειώνουμε, όμως, με αντιλήψεις, τελειώνουμε με το ψέμα, με την καθήλωση. Ξεκολλάμε από τον βάλτο που μας έριξαν. Σηκώνουμε κεφάλι, πιάνουμε δουλειά. Γυρίζουμε σελίδα. Στις τρεις εβδομάδες που έρχονται μέχρι τις εκλογές, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δούμε πολλά. Όπλα μας απέναντι στα ψέματα και τη λάσπη που θα εξαπολύσουν, παραμένουν η αλήθεια και η αποφασιστικότητα. Και βέβαια, η ενότητα της παράταξης. Αλλά και η επαγρύπνηση μέχρι την τελευταία στιγμή. Μην το ξεχνάμε: και οι λεπτομέρειες έχουν τη σημασία τους. Για παράδειγμα, πολλοί συμπολίτες μας δεν γνωρίζουν ακόμη ότι στις 26 Μαΐου ψηφίζουμε σε δύο τμήματα: στο ένα για δήμαρχο, δημοτικούς συμβούλους, τοπικά συμβούλια και στο άλλο τμήμα, κάλπες για Ευρωβουλή και για Περιφερειάρχη. Θα πρέπει, λοιπόν, όλοι να μπούμε και στα δύο τμήματα. Και να ψηφίσουμε σε όλες τις κάλπες.
Μπορεί σίγουρα φίλοι μας να επιλέξουν δήμαρχο, δημοτικό σύμβουλο αυτόν που προτιμούν ανάμεσα στους χιλιάδες φίλους της Ν.Δ που συμμετέχουν σε πολλούς συνδυασμούς. Αλλά στην κάλπη της Ευρωβουλής και της Περιφέρειας, ένας είναι ο δρόμος: Το ψηφοδέλτιο της παράταξης. Και αυτό ισχύει για όλες τις Περιφέρειες, ειδικά για την Αττική να εκλέξουμε τον Γιώργο Πατούλη επόμενο Περιφερειάρχη απέναντι στη θλιβερή παρουσία της κ. Δούρου. Γιατί το μήνυμα της πολιτικής αλλαγής θα έρθει από δύο κατευθύνσεις: Και από την Ευρώπη και από τις Περιφέρειες όλης της χώρας. Και βέβαια και από τους τρεις μεγάλους δήμους.
Στελέχη της Πολιτικής Επιτροπής,
Αυτό τελικά είναι και το μεγάλο διακύβευμα των εκλογών της 26ης Μαΐου: Με την ψήφο τους οι Έλληνες να διατυπώσουν ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης και απόρριψης της κυβέρνησης. Και να στείλουν ένα φωτεινό σήμα ελπίδας και εμπιστοσύνης προς τη Ν.Δ. Το βράδυ εκείνης της Κυριακής πρέπει να γίνει το ξημέρωμα μιας μεγάλης αλλαγής, μιας καινούργιας ημέρας για την πατρίδα. Το αποτέλεσμα πρέπει να είναι τόσο εμφατικό, που ουσιαστικά να την επιβάλλει αυτή τη μεγάλη πολιτική αλλαγή. Με άλλα λόγια, να δρομολογήσει καθοριστικά τις εξελίξεις. Γι’ αυτό τελειώνοντας θα ξαναπώ αυτό που είπα στην αρχή: Τώρα είναι η ώρα. Τώρα, όχι αύριο. Και σε αυτήν την τελική ευθεία, έχουμε όλοι ένα χρέος -και ζητώ τη βοήθειά σας σε αυτό- να συναντηθούμε και πάλι με παλιούς φίλους. Θα τους ξαναφέρουμε πίσω στο σπίτι τους, στη Ν.Δ.. Να μην αφήσουμε κανένα νέο παιδί στις σειρήνες της ανώδυνης αποχής, των εύκολων λύσεων.
Και ζητάμε από τους νέους ανθρώπους, ειδικά από τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που θα ψηφίσουν για πρώτη φορά, καταρχάς να μπουν στο γήπεδο. Να «παίξουν μπάλα», να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Και σίγουρα να ρίξουν άκυρο στα ψέματα και τη φασιστική ακρότητα. Να χτίσουμε μαζί τους τη δική μας Ελλάδα, την Ελλάδα του αύριο. Και βέβαια, σε αυτήν την προσπάθεια πρέπει να συμπορευτούμε και με ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Πείθοντάς τους ότι τώρα είναι η ώρα που ο λαϊκισμός και η καθήλωση χρειάζονται μια κοινή απάντηση. Και, φυσικά, να μιλήσουμε με κατανόηση, με ευγένεια στους συμπολίτες μας που πίστεψαν και προδόθηκαν από τον κ. Τσίπρα. Έχουν κάθε δικαίωμα να διορθώσουν την επιλογή τους. Πολύ περισσότερο αφού και οι ίδιοι την πλήρωσαν πολύ ακριβά.
Κάπου εδώ, σταματούν τα λόγια και μιλούν οι πράξεις. Οι οιωνοί είναι θετικοί, αλλά κανείς δεν εφησυχάζει. Άλλωστε οι καπετάνιοι ζυγίζουν πάντα τον αέρα στα πανιά τους, αλλά χαίρονται μόνο όταν πιάσουν το ασφαλές λιμάνι. Γι’ αυτό και σας καλώ δίπλα μου, στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα. Τις μέρες αυτές θα πρέπει να κάνουμε περισσότερα από όσα κάναμε μαζί όλα τα τελευταία χρόνια. Κάθε λεπτομέρεια μετράει. Και ξέρω ότι και σε όλους μας υπάρχει κούραση, αλλά υπάρχει και η προσμονή. Υπάρχει και η ελπίδα την οποία βλέπουμε και βλέπω στα μάτια των νέων ανθρώπων κυρίως, σε όλη την Ελλάδα την οποία έχω γυρίσει απ’ άκρου εις άκρον. Την ελπίδα ότι κάτι μπορεί επιτέλους να αλλάξει σε αυτήν τη χώρα. Πρέπει, λοιπόν, να κινητοποιηθούμε και να κινητοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Η νίκη είναι κοντά. Στις 26 Μαΐου πρέπει να την κάνουμε πραγματικότητα. Γιατί οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα και μπορούμε καλύτερα. Στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Και γιατί μαζί, επιτέλους, μπορούμε να πάμε μπροστά!
Καλή δύναμη, καλό αγώνα, καλή δουλειά! Όταν ξαναβρεθούμε το πρώτο μεγάλο βήμα θα έχει γίνει. Πάμε δυνατά! Πάμε μπροστά! Πάμε μαζί για τη μεγάλη νίκη! Όλων των πολιτών. Της φωτεινής Ελλάδας. Πάμε να γράψουμε μαζί τη δική μας ιστορία. Καλό αγώνα! Καλή δύναμη και με τη νίκη!
