Γράφει ο Κωστής Χατζηδάκης
Πηγή: capital.gr
Διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, υψηλοί στόχοι για πλεονάσματα, αδυναμία εξόδου στις αγορές, οικονομία και νοικοκυριά σε καθεστώς ασφυξίας. Καλωσορίσατε στην κατά ΣΥΡΙΖΑ “νέα σελίδα” για τη χώρα μας!
Αν αυτή η νέα σελίδα σάς φαίνεται copy-paste της προηγούμενης, δεν είστε οι μόνοι. Όπως έχει συμβεί, άλλωστε, τόσες φορές τα τελευταία χρόνια, υπάρχει ένα αβυσσαλέο χάσμα ανάμεσα στην εικόνα που προσπαθεί να οικοδομήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη χώρα και στην εικόνα που βιώνουν στην καθημερινότητά τους οι Έλληνες. Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι νοικοκυρές, οι φοιτητές, οι αγρότες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι άνεργοι. Ακούν τα πανηγύρια της κυβέρνησης, αλλά τι βλέπουν;
– Οι Έλληνες βλέπουν ότι η φορολογία παραμένει ένα δυσβάσταχτο βάρος στις πλάτες τους. Με την κυβέρνηση αυτή, άλλωστε, είμαστε πρωταθλητές στις αυξήσεις φόρων ανάμεσα σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Η δραματική κατάσταση που βιώνουν οι φορολογούμενοι αποτυπώνεται από το γεγονός ότι την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχουν γίνει 4,85 εκατομμύρια κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών!
– Οι Έλληνες βλέπουν ότι οι συνταξιούχοι λαμβάνουν αισθητά μειωμένες συντάξεις λόγω των 21 αρνητικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών περικοπών σε κύριες και επικουρικές συντάξεις. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεκάδες χιλιάδες νέοι συνταξιούχοι περιμένουν χρόνια για να λάβουν τη σύνταξή τους, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες.
– Οι Έλληνες βλέπουν ότι οι νέοι μας συνεχίζουν να φεύγουν κατά δεκάδες χιλιάδες στο εξωτερικό σε αναζήτηση ευκαιριών για μια καλύτερη ζωή. Εξορισμένοι από τον λαϊκισμό και τον κρατισμό που παραμένουν ισχυροί στη χώρα μας και εμποδίζουν τη δημιουργία νέων ευκαιριών. Με συνέπεια να κινδυνεύουμε να γίνουμε μια χώρα γερόντων, απογυμνωμένη από παραγωγικές δυνάμεις.
Παρά την τόσο αρνητική εικόνα, θα υπήρχε μια αφορμή για αισιοδοξία αν υπήρχαν ενδείξεις πως υπάρχει προοπτική βελτίωσης. Τέτοιες ενδείξεις, δυστυχώς, δεν υπάρχουν. Το δεύτερο τρίμηνο του 2018 είχαμε τη χαμηλότερη ανάπτυξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση (0,2%), όντας στο μισό του ευρωπαϊκού μέσου όρου (0,4%)! Και αυτό τη στιγμή που την περίοδο ’15-’17 η Πορτογαλία είχε ανάπτυξη 6,1%, η Κύπρος 9,3%, η Ιρλανδία 13%. Και η Ελλάδα μόλις 0,9%.
Παράλληλα, και ενώ η χώρα χρειάζεται κυρίως ιδιωτικές επενδύσεις για να πάρει η οικονομία μπροστά, οι επενδύσεις το 2017, σε απόλυτες τιμές, ήταν στο ένα τρίτο αυτών που είχαμε το 2007, δύο χρόνια πριν ξεσπάσει η κρίση! Όσο για την ανταγωνιστικότητα, σύμφωνα με την ετήσια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για το 2018, η Ελλάδα κατατάσσεται μόλις στην 57η θέση, υποχωρώντας κατά 4 θέσεις σε σχέση με πέρυσι.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι ιδιωτικές επενδύσεις, στις οποίες ξέρουμε άλλωστε ότι η κυβέρνηση έχει αλλεργία (βλέπε περιπτώσεις Ελληνικού, Σκουριών κ.λπ.). Ακόμα και στις δημόσιες επενδύσεις η κατάσταση είναι απογοητευτική! Συγκεκριμένα, οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων το 2017 έκλεισαν στο χαμηλότερο ύψος της τελευταίας δεκαετίας, εμφανίζοντας σωρευτική υστέρηση ύψους 1,3 δισ. ευρώ την περίοδο 2016-2017. Στο ΕΣΠΑ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (26/9/2018), η Ελλάδα είναι 16η στις πληρωμές των έργων (19%) και 21η στη συμβασιοποίησή τους (56%), δηλαδή κάτω από τον κοινοτικό μέσο όρο, παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί μεγάλης επιτυχίας. Χωρίς ούτε ιδιωτικές, αλλά ούτε καν δημόσιες επενδύσεις, πώς ελπίζουμε να μπούμε σε αναπτυξιακή τροχιά και να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας;
“Μας κάνουν υποδείξεις τώρα οι αλάθητοι;”. Όχι, καθόλου. Προσπαθούμε να διδαχθούμε από τα λάθη μας, από τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, από τα λάθη των πιστωτών. Να κάνουμε μια καινούρια αρχή στηριγμένοι στη λογική “λιγότεροι φόροι – λιγότερες δαπάνες – άνοιγμα στην επιχειρηματικότητα”. Δεν έχουμε δικαίωμα να λαϊκίσουμε. Δεν έχουμε δικαίωμα να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους Έλληνες της Κύπρου που τα κατάφεραν πολύ καλύτερα από μας. Θα τα καταφέρουμε κι εμείς. Αρκεί να αφήσουμε στην άκρη τον λαϊκισμό και τον κρατισμό, περνώντας ταυτόχρονα από τη λογική της διανομής της φτώχειας στη λογική της παραγωγής νέου πλούτου. Δεν διεκδικούμε Νόμπελ Οικονομικών. Θέλουμε να εφαρμόσουμε στην Ελλάδα αυτά που πέτυχαν αλλού. Αυτή είναι η Νέα Δημοκρατία τού σήμερα.
