Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Αδιαμφισβήτητο γεγονός της ιστορίας μας, αρχαίας και νεότερης, με σημαντική επίδραση στις εξελίξεις κάθε εποχής, αποτέλεσαν τα φαινόμενα προδοσίας Ελλήνων έναντι της πατρίδας τους. Αποφεύγοντας να κάνω συσχετισμούς με την σημερινή περίοδο που διανύουμε (ο καθένας μπορεί να καταλάβει, ανάλογα με την αντίληψη που του επιτρέπει το μυαλό του…), θα ψελλίσω απλά το τετριμμένο ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται»!
Τα τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί προσπάθειες παραγραφής της ελληνικής ιστορίας από πολιτικούς (Ρεπούση, Αναγνωστοπούλου, Γαβρόγλου, Φίλη κλπ), από «ιστορικούς» κάθε λογής,…και διαλογής, (Ρεπούση, Αναγνωστοπούλου, Ιωαννίδου, Λούπα κλπ), από δημοσιογράφους, και… « δημοσιογράφους», που προβάλλουν αμφιλεγόμενης προέλευσης δηλώσεις και συνεντεύξεις (πχ Μαργαρώνη), αλλά και απλούς πολίτες (πχ Φωκάς Σπόνδης). Πάτημα σε όλο αυτό το σκηνικό που διαμορφώνεται, κατά καιρούς, για «γείτονες» (και όχι μόνο…), για διεκδικήσεις, για μεθοδεύσεις, για δημόσια εκμετάλλευση και εκδούλευση με σκοπό την ικανοποίηση κάθε είδους ματαιοδοξίας, αλυτρωτισμού και φυσικά συμφερόντων κάθε είδους.
Το ζήτημα είναι ότι όλα αυτά που συνέβαιναν, τονώθηκαν από την επικύρωση μιας «συμφωνίας» υπό αμφισβήτηση από το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού. Μιας «συμφωνίας» που πέρασε με την οριακή πλειοψηφία από τη βουλή των Ελλήνων. Μιας «συμφωνίας» που πριν καν αρχίσει να εφαρμόζεται έχει διαστρεβλωθεί και καταπατηθεί τόσο από το «Δεύτερο Μέρος» όσο και από πρόθυμους συνεργάτες του σε όλο τον κόσμο. Εκμεταλλευόμενοι, τα «κενά» ή αλλιώς τα «παράθυρα», και τις ασάφειες που αφήνει η συγκεκριμένη «συμφωνία» (πχ ιθαγένεια – εθνότητα, «Βόρεια Μακεδονία» αλλά όχι «βορειομακεδόνας» ή «ΜΚD» κι όχι «ΝΜΚ» κα)
Γνωρίζαμε ότι το «άλλο μέρος» διαθέτει ισχυρούς «συμμάχους» και υποστηρικτές! Ότι όπως στο παρελθόν είχε χρησιμοποιήσει όλα τα δυνατά του μέσα για να προβάλλει και να προωθήσει τις θέσεις του, έτσι έκανε κι έπειτα (την περίοδο της ενδιάμεσης συμφωνίας). Πόσο μάλλον τώρα… (ακόμη περισσότερο, πιο έκδηλα και με περίσσιο θράσος). Με διάθεση να αμβλύνει τα κέρδη του και να κατοχυρώσει όσο το δυνατόν περισσότερες από τις πάγιες ανιστόρητες επιδιώξεις του!
Δυστυχώς όλα αυτά δεν χρήζουν επιβράβευσης για όλους εμάς που τα αναφέραμε συνεχώς! Δυστυχώς είναι μόνο τα «μεθεόρτια» μιας απαράδεκτης «συμφωνίας» και ενός «αριστερού συμβιβασμού» με συνεχώς νέες και αναδυόμενες μελλοντικές συνέπειες. Δεσμευτικές, ακαθόριστου μεγέθους και μόνο επώδυνες για εμάς και τις επόμενες γενιές Ελλήνων. Αποτέλεσμα της χαλαρής και επιπόλαιης πολιτικής διαχείρισης εθνικών και ιστορικών ζητημάτων μιας ολόκληρης χώρας, ενός ολόκληρου λαού!
