ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ
Όποιος ακόμα αμφιβάλει για τον κάλπικο χαρακτήρα του «προοδευτικού» προσκλητηρίου του ΣΥΡΙΖΑ αρκεί να παρακολουθήσει τις προτάσεις συνταγματικής αναθεώρησης της κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο αποδέχτηκε τις προηγούμενες αντιδραστικές συνταγματικές αναθεωρήσεις των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, αλλά επεδίωξε να προσθέσει και νέες, αντιδραστικότερες διατάξεις.
Εδώ φαίνονται οι μεγάλες, στρατηγικού χαρακτήρα, συγκλίσεις με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ.
Πίσω από αυτά τα ψεύτικα διλήμματα για μια «αντινεοφιλελεύθερη» και «προοδευτική» αναθεώρηση, κρύβεται ο κοινός στόχος όλων.
Για ένα θωρακισμένο πολιτικό σύστημα, πιο ικανό να υλοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική, πιο εχθρικό απέναντι στο λαό και το κίνημά του.
Για να δούμε: Ποιές προτεραιότητες της άρχουσας τάξης, υπηρετούν οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ;
Πρώτον: Την προσπάθεια για εξασφάλιση μεγαλύτερης κυβερνητικής σταθερότητας. Έτσι λένε κι οι ίδιοι άλλωστε.
Αλλά αυτό αποτελεί και την καλύτερη απόδειξη ότι η επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα θα συνεχιστεί αμείωτη το επόμενο διάστημα.
Αυτή η επίθεση είναι και η ουσία της «δίκαιης ανάπτυξης» πίσω από την οποία στοιχίζονται και η κυβέρνηση και άλλα κόμματα.
Δείχνει ταυτόχρονα και την ανησυχία απέναντι στη αυξανόμενη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση θεωρεί επιτακτικό να προχωρήσουν γρήγορα οι συνταγματικές αλλαγές. Προκειμένου να προχωράει απρόσκοπτα η αστική πολιτική αλλά και να είναι πιο αποτελεσματικό το κράτος είτε στην ενσωμάτωση είτε στην καταστολή αυτής της δυσαρέσκειας.
Εκεί αποσκοπούν τόσο οι προτάσεις για αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, αλλά και οι προτάσεις που καθιερώνουν για πρώτη φορά τις κυβερνήσεις μειοψηφίας.
Είτε αυτές λέγονται «εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας» κατά ΣΥΡΙΖΑ, είτε σταθερός και αδιατάρακτος 4ετής κοινοβουλευτικός – κυβερνητικός κύκλος, κατά τη ΝΔ.
Δεύτερον: Υπηρετούν τη συνταγματική κατοχύρωση του τσακίσματος της ζωής των λαϊκών στρωμάτων την περίοδο της κρίσης.
Εκεί αποσκοπούν η κατοχύρωση της αποδοτικότητας στην κοινωνική ασφάλιση, άλλα, όπως η μη κατοχύρωση της υποχρεωτικά δωρεάν καθολικής πρόσβασης στην υγεία, με βάση τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκεί αποσκοπεί και η συνταγματική κατοχύρωση του συμβιβασμού με τη φτώχεια, είτε αυτή λέγεται «αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης» κατά ΣΥΡΙΖΑ, είτε «σύστημα ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» κατά τη ΝΔ.
Τρίτον: Υπηρετούν τη συνταγματική κατοχύρωση μέτρων για ανάκαμψη του κεφαλαίου και την προσαρμογή του ρόλου του κράτους στις νέες συνθήκες.
Γι’ αυτό και η αναθεώρηση του άρθρου 101 Α, με στόχο να αναδεικνύονται με μικρότερη πλειοψηφία οι διοικήσεις των Ανεξάρτητων Αρχών.
Οι οποίες αποδείχτηκαν εργαλεία στην προώθηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, σε μια σειρά τομείς της ελληνικής οικονομίας, ανεξάρτητα από τις κυβερνητικές εναλλαγές.
Γι’ αυτό και οι προτάσεις για την αναθεώρηση του άρθρου 101 για την Τοπική Διοίκηση, ώστε να περάσουν άμεσα σε αυτή μια σειρά τομείς που είναι στην ευθύνη της Κεντρικής Διοίκησης.
Γι’ αυτό και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κρατική ιδιοκτησία στα δίκτυα διανομής νερού, ηλεκτρικής ενέργειας κ.ο.κ, ώστε το κράτος να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά ως τροχονόμος στον ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό.
Τέταρτον: Υπηρετούν την αναστύλωση του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος.
Από την έναρξη ακόμα της συζήτησης στην Επιτροπή.
Με τη συζήτηση για τα άρθρα 62 και 86, να προηγούνται των υπολοίπων. Με τις συνεχείς αναφορές σε σκάνδαλα…
Φάνηκε η σοβαρή προσπάθεια όλων των άλλων κομμάτων να φτιάξουν μια νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το αστικό πολιτικό σύστημα.
Σε αυτή την προσπάθεια πρωτοστάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ως νεοφώτιστος, και με τις γνωστές μετακινήσεις στο κυβερνητικό του σχήμα, στελεχών από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις.
Αλλά και με τις προτάσεις του, κατέληξε, από κοινού με τη ΝΔ, σε μικροβελτιώσεις στην αναθεώρηση του άρθρου 86 για την ποινική ευθύνη υπουργών, μακριά από τη συνολική κατάργησή του, όπως προτείνει το ΚΚΕ.
Περιορίζονται στην κατάργηση της πιο σύντομης προθεσμίας για την παραγραφή, και αρνούνται την πρόταση του ΚΚΕ, για την ουσιαστική άρση του συνόλου των εμποδίων, ώστε να διώκονται οι υπουργοί, όπως όλοι οι υπόλοιποι πολίτες, και να μην εξαρτάται η δίωξή τους από την εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία.
Παρά την προσπάθεια να υψωθούν δήθεν σινικά τείχη ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δεν κρύβεται η αγωνιώδης κοινή τους προσπάθεια να εξασφαλιστεί η αναγκαία για το μεγάλο κεφάλαιο «σταθερότητα».
Γι’ αυτό, παρόλο που δεν πέρασε στην πρώτη ψηφοφορία η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, για άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό -σημείο στο οποίο διαφωνεί η ΝΔ- είναι πιθανό, να δούμε να ξεδιπλώνεται, για μια ακόμα φορά, η τέχνη του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιστροφή της πραγματικότητας, όταν αυτή δεν τον βολεύει.
Γιατί η συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στο κύριο παραμένει.
Συμφωνούν, στο να κατοχυρωθεί στο Σύνταγμα, ο βασικός άξονας των μέτρων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, και των τριών μνημονίων.
Ζητούν να γίνει πιο αποτελεσματική η παρέμβαση του κράτους προς όφελος του κεφαλαίου στην οικονομία, να προχωρήσει ο συμβιβασμός του λαού με τη φτώχεια, τα κουτσουρεμένα δικαιώματα.
Και οι δυο δε λένε κουβέντα για τα άρθρα που κατοχυρώνουν την υπεροχή του ευρωπαϊκού έναντι του εθνικού δικαίου, τα άρθρα 27 και 28.
Αφού αυτά, αποτελούν συχνά τον πολιορκητικό κριό, τη βάση, για να καταργούνται στην πράξη και τα όσα δικαιώματα κατοχυρώνει φραστικά το Σύνταγμα.
Από κοινού δε λένε κουβέντα για τα άρθρα που εκχωρούν πακτωλό χρημάτων σε ξένο και εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Αντίθετα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έστησε και ολόκληρη φιέστα, για το συνυποσχετικό με τους εφοπλιστές, με το οποίο προσφέρουν οικειοθελώς το 10% των κερδών εισαγόμενων μερισμάτων φυσικών προσώπων, αλλά απαλλάσσονται από κάθε άλλη υποχρέωση και δε θίγονται φυσικά όλα τα προνόμια που τους εξασφαλίζει το άρθρο 107.
Είναι γεγονός ότι, όσο αποκαλύπτεται η στρατηγική συμφωνία ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σε όλα αυτά τα ζητήματα τόσο περισσότερο κουρνιαχτό προσπαθούν να σηκώσουν.
Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ να καλεί σε «αντινεοφιλελεύθερα», δήθεν «προοδευτικά» και «δημοκρατικά» μέτωπα, να παρουσιάζει την πρότασή του για το Σύνταγμα, ως δήθεν μεγάλη δημοκρατική τομή…
Και από την άλλη, η ΝΔ να προσπαθεί να πλασαριστεί ως υπεύθυνη δύναμη απέναντι, λέει, στο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πόσο «προοδευτικός» όμως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται:
– Από την προσπάθεια να κατοχυρώσει συνταγματικά τις πολιτικές των προηγούμενων χρόνων που τσάκισαν τη ζωή του λαού μας, ακόμα και τα όποια δικαιώματα τυπικά κατοχύρωνε το Σύνταγμα.
Υπερασπίζεται, από τη μια, δήθεν το δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, από την άλλη συνεχίζει την πολιτική της εμπορευματοποίησης, της υποχρηματοδότησης, προωθεί την ανταποδοτικότητα στην κοινωνική ασφάλιση…
Προχωράει σε δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμούς το επόμενο διάστημα, στερώντας και την όποια προστασία είχε απομείνει στη λαϊκή οικογένεια για να μη χάσει το σπίτι της.
Ακόμα και το άρθρο για την προστασία των ζώων δεν τόλμησε να προχωρήσει να ψηφίσει, κι ας ήταν πρόταση και βουλευτών της κυβέρνησης!
– Το πόσο προοδευτικός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται από την πολιτική που περιορίζει και τα όποια δημοκρατικά δικαιώματα τυπικά κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα.
Κι ας καλεί σε δήθεν «μέτωπα δημοκρατικών δυνάμεων».
Αφού την ίδια στιγμή πετσοκόβει το δικαίωμα στην απεργία.
Αρνείται την πραγματική λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία (όπως η πρόταση των 530 σωματείων) θέτοντας ταυτόχρονα και όρους, ώστε, για παράδειγμα, τα δημοψηφίσματα να παραμένουν προνόμιο της εκάστοτε κυβέρνησης…
Δεν αγγίζει το άρθρο 48 που περιορίζει συντριπτικά τα λαϊκά δικαιώματα, τις ελευθερίες, όπως είναι η μαζική πολιτική δράση, η δράση κομμάτων, συνδικαλιστικών και μαζικών οργανώσεων, οι δημόσιες συναθροίσεις, η ελευθερία του τύπου…
Και την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να επιτάξει, να χρησιμοποιήσει δηλαδή εγκαταστάσεις, που τελούν υπό ξένη ιδιοκτησία, που χρησιμοποιούνται ως βάσεις από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, μέσα στο ελληνικό έδαφος.
– Πόσο προοδευτικός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται και από την πολιτική που προωθεί για τη θωράκιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.
Μέσα από τον πιο αποτελεσματικό ρυθμιστικό ρόλο του κράτους στο μονοπωλιακό ανταγωνισμό.
Την επιβάρυνση του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος μέσω της μεταφοράς στους ΟΤΑ περισσότερων αρμοδιοτήτων με την ανάλογη ανταποδοτικότητα κ.λπ.
– Φαίνεται από την πολιτική που τηρεί κατά γράμμα, τις αντιδραστικές επιταγές του Συντάγματος με προεξάρχουσα την όλο και μεγαλύτερη πρόσδεση σε ΕΕ και ΝΑΤΟ και την άμεση εμπλοκή σε επικίνδυνους σχεδιασμούς, την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων παρά τις διάφορες πατριωτικές κορώνες κατά διαστήματα.
– Φαίνεται επίσης, από το ότι δεν τολμά να προχωρήσει μια σειρά υπερώριμους εκσυγχρονισμούς όπως:
Η κατάργηση άρθρου 86.
Η κατοχύρωση της απλής και ανόθευτης αναλογικής.
Ο πλήρης διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας.
Η απεμπλοκή της κυβέρνησης από το διορισμό των δικαστών των ανωτάτων δικαστηρίων, την υπηρεσιακή τους εξέλιξη ή την πειθαρχική τους δίωξη.
– Φαίνεται ακόμα, από την εκκωφαντική σιωπή στις προτάσεις του ΚΚΕ για κατάργηση των άρθρων που προβλέπουν τη διέλευση και παραμονή ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε διεθνείς οργανισμούς (άρθρα 27, 28, 80).
Στη σιωπή τους στις προτάσεις του ΚΚΕ, για απαγόρευση διέλευσης ή εγκατάστασης πυρηνικών και χημικών όπλων σε ελληνικό έδαφος.
Για κατάργηση του άρθρου 48 και της παραχώρησης ειδικών προνομίων στο ξένο και στο εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Για την τροποποίηση του άρθρου 18, ώστε ο ορυκτός πλούτος, τα κοινωνικά αγαθά, οι δημόσιες εκτάσεις σε ορεινούς όγκους, οι αιγιαλοί, οι αρχαιολογικοί χώροι να μην παραχωρούνται σε τρίτους για εκμετάλλευση.
– Φαίνεται στις προτάσεις για πλήρη κατοχύρωση, χωρίς περιορισμούς, των ελεύθερων συλλογικών συμβάσεων στο δημόσιο, τον ιδιωτικό τομέα και κατάργηση της συνταγματικής απαγόρευσης της μονιμοποίησης των συμβασιούχων.
Και ο Τσίπρας, έχει το θράσος να σηκώνει το δάχτυλο, σε όποιον δε συντάσσεται με την προσπάθειά του να ξεπλύνει την αστική πολιτική, στην προσπάθειά του να βγάλει λάδι την καπιταλιστική οικονομία, αναπαράγοντας τη γνωστή λογική «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας».
Είναι μάλιστα, τουλάχιστον υποκριτικό, για να μην πω τίποτα βαρύτερο, να σηκώνει ο ΣΥΡΙΖΑ τη σημαία της πάλης κατά της ακροδεξιάς και του φασισμού όταν:
Υπερασπίζεται την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, την ώρα που με την ίδια την πολιτική τους, την επίσημη πολιτική τους, ΕΕ και ΝΑΤΟ, τροφοδοτούν τις θέσεις της άκρας δεξιάς.
Με το τσάκισμα της ζωής των λαών, η άκρα δεξιά ψαρεύει στα θολά νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Με τη θεωρία των δυο άκρων και την ενίσχυση του αντικομμουνισμού από τη μια, και την απόδοση σε ναζιστές τιμών από την άλλη, ως «απελευθερωτές» όπως κάνει σε μια σειρά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης η ΕΕ…
Που βγάζουν παράνομα ΚΚ και σύμβολα σε αστικές δημοκρατίες, στηρίζουν το πραξικόπημα στην Ουκρανία, στηρίζουν το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα και τόσα άλλα.
Με την ρατσιστική πολιτική κατά των μεταναστών, που είναι κανόνας τα hotspots, αυτά τα σημερινά, τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και τους αντιδραστικούς κανονισμούς του Δουβλίνου, την καταστολή της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής κ.ά.
Είναι αυτός ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ που συγκυβέρνησε, τέσσερα ολόκληρα χρόνια παρακαλώ, με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, εξοικειώνοντας μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού και της νεολαίας με την ακροδεξιά και τον εθνικισμό.
Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που σέρνει τη δίκη της Χρυσής Αυγής επί τέσσερα χρόνια με αδικαιολόγητες καθυστερήσεις.
Το ΚΚΕ κατέθεσε προτάσεις συγκεκριμένες:
· Για την προστασία και διεύρυνση των συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
· Για την κατάργηση άρθρων που αφορούν την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
· Για τη Δικαιοσύνη.
· Για τον πλήρη διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας.
Όλες όμως απορρίφθηκαν, τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τη ΝΔ!
Το ΚΚΕ καταψήφισε τις προτάσεις που αποβλέπουν στην ισχυροποίηση και θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, που προωθούν ευρωενωσιακές και μνημονιακές πολιτικές κάτω από το βαρύγδουπο τίτλο «διεύρυνση κοινωνικών δικαιωμάτων», την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το άρθρο 28 παρ. 2 και τη διενέργεια δημοψηφίσματος που θα είναι στην ευχέρεια της εκάστοτε κυβέρνησης.
Ειδικά η πρόταση για την «εποικοδομητική ψήφο δυσπιστίας», φτάνει στο σημείο, προτάσεις δυσπιστίας που υπερψηφίζονται από τη Βουλή, να μην οδηγούν σε πτώση της κυβέρνησης και εκλογές, αλλά είτε να αναζητείται νέο κυβερνητικό σχήμα με άλλον πρωθυπουργό, είτε να παραμένει μια κυβέρνηση μειοψηφίας που έχει χάσει την πλειοψηφία της στη Βουλή ή και στο λαό, μόνο και μόνο για να συνεχίζει απρόσκοπτα το αντιλαϊκό της έργο.
Ταυτόχρονα, η πρόταση για άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, αντικειμενικά, άμεσα ή σε μια μελλοντική αναθεώρηση, θα ανοίξει τον δρόμο για διεύρυνση του ρόλου του Προέδρους της Δημοκρατίας στο πολιτικό σύστημα, με πιθανή αύξηση των αρμοδιοτήτων του, κάτι με το οποίο το ΚΚΕ διαφωνεί.
Η τελευταία αυτή πρόταση απορρίφθηκε και από βουλευτές μάλιστα της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Το ΚΚΕ ψήφισε παρών στα άρθρα 3, 44 παρ. 2 για λαϊκά δημοψηφίσματα, 54 παρ. 1 για εκλογικό σύστημα, 54 παρ. 4 για ψήφο ομογενών.
Το ΚΚΕ ψήφισε υπέρ στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ:
Για το άρθρο 3 παρ. 3, για αναγνώριση ίσης αμοιβής για ίση εργασία και απαγόρευση επίταξης (22 παρ. 1, 4).
Για κατοχύρωση πολιτικού όρκου βουλευτών και Προέδρου της Δημοκρατίας (αρ. 33 παρ. 2 και 59 παρ. 1).
Για την καθιέρωση λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας (αρ. 73).
Την κατάργηση αποσβεστικής προθεσμίας και δυνατότητας αναστολής της δίωξης, της προδικασίας ή της κύριας διαδικασίας σε βάρος υπουργού από τη Βουλή και ερμηνευτική δήλωση για το ποια αδικήματα – κατά τη διάρκεια και όχι επ’ ευκαιρία (αρ. 86 παρ. 3).
Για την καθιέρωση αναλογικού εκλογικού συστήματος στις τοπικές εκλογές, θέσπιση τοπικών λαϊκών συνελεύσεων κ.ο.κ. (αρ. 102 παρ. 2).
Ειδικά για το άρθρο 86, το ΚΚΕ ψήφισε για να δοθεί ώθηση στην αναθεώρησή του, ασκώντας όμως κριτική για το γεγονός ότι τόσο η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η πρόταση της ΝΔ δεν αγγίζουν τον βασικό πυρήνα του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που είναι η δυνατότητα της εκάστοτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να ασκεί ή να ανακαλεί την ποινική δίωξη.
Κατά συνέπεια, αυτές οι προτάσεις δεν υλοποιούν το πάγιο αίτημα για πλήρη κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, έτσι ώστε να υπάρχει ισονομία με τους απλούς πολίτες. Το ΚΚΕ διεκδικεί και θα εξακολουθήσει να διεκδικεί την πλήρη κατάργησή του.
Το ΚΚΕ ψήφισε και υπέρ στις συμπληρωματικές προτάσεις:
Για κατοχύρωση απόλυτης προστασίας της ζωής, της τιμής, της ελευθερίας, χωρίς διάκριση φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού (αρ. 5 παρ. 2).
Προστασία της άγριας ζωής, ευζωίας όλων των ζωικών ειδών (αρ. 24Α).
Εισαγωγή αρχής επιείκειας (αρ. 25 παρ. 3).
Για νησιωτικές και ορεινές περιοχές (αρ. 101 παρ. 4).
Το ΚΚΕ ψήφισε υπέρ σε δυο προτάσεις ΝΔ:
– Για δυνατότητα δύο εξεταστικών επιτροπών ανά βουλευτική περίοδο από τα 2/5 της Βουλής (αρ. 68 παρ. 2), και
– Για απαγόρευση σε εν ενεργεία ή διατελέσαντες δικαστικούς λειτουργούς επί 3ετία μετά την αποχώρησή τους, να συμμετέχουν σε κυβέρνηση ή να τοποθετούνται σε πολιτικές θέσεις (αρ. 89 παρ. 4).
Καθώς η συζήτηση ολοκληρώνεται, αναδεικνύεται η κοινή αντιδραστική κατεύθυνση που υπηρετούν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ την οποία μόνο το ΚΚΕ αντιπαλεύει μέσα και μέσα στη Βουλή και έξω απ’ αυτή.
Αναδεικνύονται από τη μια οι θέσεις και οι προτάσεις που τσακίζουν τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, τις οποίες υπηρετεί ο νέος διπολισμός, και από την άλλη, η υπηρέτηση και η υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων που καταθέτει το ΚΚΕ στο λαό, για να γίνουν αντικείμενο του εργατικού λαϊκού κινήματος και της πάλης του.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τους αγρότες και άλλους αυτοαπασχολούμενους των πόλεων, τους νέους και τις γυναίκες των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, τους επιστήμονες, νομικούς και διανοούμενους, κάθε προοδευτικό άνθρωπο, να μην δείξουν εμπιστοσύνη σε αστικά κόμματα, στις κυβερνήσεις τους, στη φασιστική επίσης έκφρασής τους μέσα στη Βουλή.
Υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, μονοπωλιακών ομίλων, πολυεθνικών, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Του λέμε να γυρίσει την πλάτη σε δήθεν δημοκρατικά – προοδευτικά καλέσματα που δίνουν άλλοθι στην εγκληματική πολιτική των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών στην περιοχή.
Μόνο η μεγάλη, η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί να δώσει αποφασιστικό χτύπημα στο φασισμό, στην ακροδεξιά, γκρεμίζοντας τη Χρυσή Αυγή από την τρίτη θέση. Αυτό θα πρέπει να είναι βασικό κριτήριο για το λαό μας, για τη νεολαία μας σήμερα, στις επόμενες εκλογικές μάχες, αυτό πρέπει να γίνει και προσωπικός στόχος κάθε δημοκράτη, κάθε πραγματικού προοδευτικού ανθρώπου, κάθε αριστερού, κάθε γενικότερα ανθρώπου καλής θέλησης στην πατρίδα μας.
Πραγματικά κυρίαρχος μπορεί τελικά να γίνει ο λαός, όταν θα έχει ο ίδιος την ιδιοκτησία του τον πλούτο που παράγει.
Ο λαός έχει το δικαίωμα να παλεύει μ’ όλες τις μορφές πάλης που ο ίδιος επιλέγει, σε μια τέτοια κατεύθυνση και επίσης έχει το δικαίωμα, αλλά έχει και τη δύναμη, να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την αλλαγή τελικά του σημερινού Συντάγματος.
