ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
ΣΤΟΝ Τ/Σ OPEN BEYOND
& ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ Γ. ΣΑΡΑΝΤΑΚΟ ΚΑΙ Ι. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟ
κ. Κουτσούμπα θέλω να ξεκινήσουμε απ’ τη Βουλή απ’ το κλίμα που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 24ωρα με αποκορύφωμα αυτή την κουβέντα χτες του κ. Τζανακόπουλου περί αλλαγής του κανονισμού της Βουλής, που να διατηρούν τα προνόμια αρχηγοί των κομμάτων ακόμα κι αν αριθμούν λιγότερους από πέντε βουλευτές. Όλο αυτό το κλίμα πιστεύετε ότι δείχνει μια πολιτική νηνεμία στη χώρα;
Όχι, νομίζω δικαιολογημένα ο ελληνικός λαός αγανακτεί με αυτή την κατάσταση που βλέπει στη Βουλή, πραγματικά μια σαπίλα, μια κατάσταση που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της γελοιότητας, γιατί κι έτσι κι αλλιώς για υποκρισία μιλάνε όλοι. Ιδιαίτερα αυτό το ζήτημα με την περιβόητη αλλαγή του κανονισμού, που ειπώθηκε χτες ή οι σκέψεις που διατυπώνονται απ’ την κυβερνητική πλειοψηφία, αγγίζει τα όρια της γελοιότητας. Κατά την άποψή μου είναι μεγάλη υποκρισία, είναι άλλωστε άνευ αντικειμένου. Δηλαδή να μιλάς τώρα -τρεις μήνες πριν τις βουλευτικές εκλογές, άντε πέντε – έξι, δεν ξέρω πότε θα γίνουν, το τελευταίο εξάμηνο της κυβερνητικής θητείας, που έχει κλείσει ήδη τα τέσσερα χρόνια αν μετρήσουμε απ’ τον Γενάρη του ’15 και πάει στον πέμπτο χρόνο- για αλλαγή του κανονισμού, για να έχουν τέλος πάντων κάποια κόμματα την κοινοβουλευτική παρουσία έτσι όπως διατυπώθηκε απ’ την αρχή της εκλογής τους. Ε, είναι υποκρισία, είναι γελοίο αυτό το πράγμα. Και βέβαια αυτά τα παρακμιακά φαινόμενα, τα βλέπουμε πάρα πολλά χρόνια στο κοινοβούλιο, αλλά έχουν ενταθεί το τελευταίο διάστημα. Πραγματικά ο κόσμος λέει τέτοια βουλή με αυτό το χάλι, μ’ αυτή τη συμπεριφορά δεν έχει ξαναεμφανιστεί!
Γιατί όμως το κάνει αυτό;
Κοιτάξτε να δείτε, δεν ξέρω αν πιέζεται ή αν το κάνει για πολιτικά παιχνίδια ή θέλει να παίξει με τον πρώην -μέχρι πριν μια εβδομάδα- εταίρο του, τον κ. Καμμένο ή με άλλους.
Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα αρχής: Για παράδειγμα θα μπορούσαμε κι εμείς να συμφωνήσουμε να υπάρχει κοινοβουλευτική ομάδα, άλλωστε εμείς ξέρετε δεν έχουμε ούτε το πρόβλημα του 3%, του πλαφόν που είναι για τις εκλογές, να υπάρχει γνήσια ανόθευτη απλή αναλογική, δηλαδή θεωρούμε κόμματα που δεν πιάνουν το 3% να εκπροσωπούνται στη Βουλή και να συγκροτούνται κοινοβουλευτικές ομάδες και με τρία άτομα κλπ, να μπορούν να υπάρχουν έτσι, όπως τους έχει στείλει ο ελληνικός λαός με αυτή την κοινοβουλευτική δύναμη. Αλλά είναι διαφορετικό αυτό και διαφορετικό ζήτημα αυτό το αλισβερίσι, υπόγειο και φανερό μερικές φορές, ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα και στα πρόσωπα που είναι εκλεγμένοι βουλευτές με άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες. Γιατί παράγινε το κακό, δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, όπως ήταν για παράδειγμα σε άλλες περιόδους του παρελθόντος, όπου ένας μετάνιωνε τέλος πάντων, άλλαζε, ανεξαρτητοποιούνταν, έφευγε ή πήγαινε σε άλλο κόμμα. Εδώ πρόκειται για ένα μαζικό φαινόμενο, όπως είδαμε την τελευταία βδομάδα και με αφορμή τις ψηφοφορίες και για τις Πρέσπες και για την ψήφο εμπιστοσύνης.
Υπάρχει αλισβερίσι ;
Αποκλείεται να μην υπάρχει κατά την άποψή μας, είναι φανερό αυτό έτσι όπως γίνεται. Εμείς έχουμε μια άποψη, αν κάποιος διαφοροποιείται, δηλαδή βλέπει ότι είναι σε δυσαρμονία με τη συνείδησή του, με αυτά που πιστεύει ή αυτά που πίστευε ότι θα κάνει το κόμμα με το οποίο εκλέχτηκε, θα πρέπει να παραιτείται. Να παραδίδει την κοινοβουλευτική του έδρα στο κόμμα, με το οποίο εκλέχτηκε και μετά να έχει τη δυνατότητα να βάλει υποψηφιότητα, να συμπαραταχθεί, να πάει με οποιοδήποτε κοινοβουλευτικό κόμμα ή με οποιοδήποτε κόμμα ή να μην πάει με κανένα. Και να θέσει την υποψηφιότητά του στην κρίση του ελληνικού λαού, μέσω ενός άλλου κόμματος. Εμείς αυτό λέμε καθαρά σαν ΚΚΕ.
Δηλαδή εμείς ποτέ δεν θα δεχόμασταν στην κοινοβουλευτική ομάδα έναν άλλο βουλευτή που θα διαφωνήσει με το κόμμα του και δεν θα παραιτηθεί και δεν θα παραδώσει την έδρα στην κόμμα του και μετά αφού το κάνει αυτό να πει εγώ συμπαρατάσσομαι με το ΚΚΕ, θα θέσω υποψηφιότητα με το ΚΚΕ γι’ αυτούς και γι’ αυτούς τους λόγους.
Καθαρά πράγματα.
Αυτή είναι η εντιμότητα, αυτή είναι η καθαρότητα, αυτή είναι η συνέπεια. Και αυτή μέσα στη Βουλή την έχει μόνο το ΚΚΕ, θα έλεγα δυστυχώς γιατί έτσι έπρεπε να είναι και άλλα κόμματα. Δυστυχώς δεν υπάρχει από θέση αρχής τέτοια συμπεριφορά. Διότι ο ελληνικός λαός πρέπει να ξέρει καθαρά τι πιστεύει το κάθε κόμμα, τι πιστεύει ο κάθε βουλευτής που εκλέγεται για να τον εκπροσωπήσει.
Άρα λέτε η ανεντιμότητα δεν αφορά μόνο το βουλευτή που φεύγει αλλά και τον ηγέτη του κόμματος που του ανοίγει την πόρτα για να μπει έτσι;
Η ανεντιμότητα αφορά συνολικά το πολιτικό σύστημα, το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Πάντα έτσι ήταν βέβαια αλλά ξαναλέω έχει περισσότερα σημάδια διαφθοράς, απαξίωσης και σαπίλας.
Αυτή η Βουλή μπορεί να πάει μακριά, έτσι όπως την περιγράψατε, μπορεί να πάει μακριά; Και πέραν του Μάιου;
Πόσο μακριά να πάει; Αν δεν γίνουν εκλογές μέχρι τον Μάιο, θα γίνουν τον Σεπτέμβριο. Θα μεσολαβήσει ένα καλοκαίρι, όπου κάποιοι βουλευτές, κάποιοι υποψήφιοι, τα κόμματα αλλά και ο ελληνικός λαός δεν θα κάνουν την ξεκούρασή τους, έστω το δεκαήμερο, το δεκαπενθήμερο που έχουν το καλοκαίρι, πιο άνετα. Αυτό θα μεσολαβήσει.
Μπορεί να πάει μακριά σε κάθε νομοσχέδιο, σε κάθε ψηφοφορία να ψάχνουμε τους 151;
Εφόσον αυτή είναι η σύνθεση της Βουλής. Βέβαια μπορούν να λύνονται κι αυτά τα ζητήματα. Θα μπορούσε για παράδειγμα να υπάρχει πρόβλεψη στις επιτροπές εκτός από το να ρωτιούνται οι κοινοβουλευτικές ομάδες, οι εκπρόσωποί τους, τι ψηφίζουν, να ρωτιούνται και οι συγκεκριμένοι 16 ανεξάρτητοι για το ποια είναι η τοποθέτησή τους για το ζήτημα το συγκεκριμένο. Αλλιώς θα πηγαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία.
Λέει ο κ. Τσίπρας όμως ότι από εδώ και πέρα έχουμε μόνο θετικά νομοσχέδια, τα οποία μπορεί και η ΝΔ να τα ψηφίζει κι εσείς πιθανώς. Έχουμε τον κατώτατο μισθό, θα φέρει τις ρυθμίσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία, θα φέρει ρυθμίσεις για διάφορα άλλα ζητήματα που θα είναι φιλολαϊκά. Άρα δεν θα τίθεται θέμα αγωνίας αν έχω ή δεν έχω τους 151…
Κοιτάξτε το ουσιαστικό πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό που θέτετε, τι ψηφίζει ο κάθε βουλευτής, το κάθε κόμμα μέσα στη Βουλή, σχετικά με τα νομοσχέδια που έρχονται. Αυτό είναι το ουσιαστικό κι όχι τα διαδικαστικά που κάθε φορά εφευρίσκουν.
Ο κατώτατος μισθός δεν είναι κάτι το θετικό;
Ο κατώτατος μισθός, να σας πω: Ας παραδεχτούμε την άποψη της κυβέρνησης, χάριν της κουβέντας, διότι εμείς δεν συμφωνούμε το ξέρετε. Διότι αυτός ο νόμος καταρχήν είναι ο “νόμος Βρούτση”, ο γνωστός νόμος για τον κατώτατο μισθό. Ήταν εμβληματικός μνημονιακός νόμος, είχε ξεσηκώσει θύελλα κινητοποιήσεων τότε, μέχρι και καταλήψεις του υπουργείου εργασίας είχαν γίνει, διότι είναι ο νόμος που καταργεί ουσιαστικά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις. Βάζει τον εκάστοτε υπουργό -όποιος και να είναι αυτός- με δική του υπουργική απόφαση, δηλαδή την κυβέρνηση, να αποφασίζει για το ύψος του κατώτατου μισθού. Και βεβαίως εκείνη να έχει το δικαίωμα πότε να τον αυξάνει, πότε να τον μειώνει, ανάλογα, λέει, με την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, τι επιτάσσουν οι “κοινωνικοί εταίροι” της, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι συγκεκριμένοι.
Άρα είναι σημαντικό ζήτημα αυτό, γιατί αν θέλετε να σας απαντήσω έτσι λαϊκίστικα για παράδειγμα, όπως απαντάει η κυβέρνηση σήμερα, “ε δεν είναι καλό έστω και 5 ευρώ να βάλει στην τσέπη του ο εργαζόμενος;”, θα έλεγα ό,τι βάλει στην τσέπη του ο εργαζόμενος καλό είναι, δεν έχει κανείς αντίρρηση για αυτό. Δεν μιλάμε, όμως, για αυτό, γιατί ξαναλέω ότι όλα αυτά τα ζητήματα, αυτά τα χρήματα που μπορεί να πάρει, τα 20 ευρώ, τα 25, πόσα είναι τα καθαρά, εξανεμίζονται την ίδια στιγμή. Είναι αυτό που λέμε: “σου δίνω 1 και σου παίρνω από την άλλη τσέπη 10”. Αυτό τι είναι; Να πει ευχαριστώ, να χειροκροτήσει και να πει μπράβο; Χώρια που εδώ υπάρχουν ένα σωρό εργασιακές σχέσεις. Το 60% των σχέσεων εργασίας που υπάρχουν, που δουλεύουν αυτά τα χρόνια, με τις θέσεις εργασίας που πανηγυρίζει ο κ. Τσίπρας, είναι ελαστικές. Είναι 4ωρα, είναι 6ωρα, είναι διάφορα με αυθαιρεσία. Κι αυτή η αύξηση που λένε, ο κατώτατος μισθός, δεν αφορά αυτούς τους εργαζόμενους και είναι η πλειοψηφία. Να μην πω για μια σειρά άλλες παρεμβάσεις που γίνονται, με το αφορολόγητο, το ένα, το άλλο και εξανεμίζονται.
Δεν πρέπει να μας φεύγει από το μυαλό ότι ακόμα κι όταν σου δίνει 1, μετά από 10 χρόνια, που σου έχει πάρει πάνω από το 50% του εισοδήματος -αυτή είναι η μείωση που έχεις- δεν μπορεί να λες ευχαριστώ, επειδή σου απαγορεύει να διεκδικείς, σου απαγορεύει να κάνεις συλλογική διαπραγμάτευση που να καταλήγει σε συλλογική σύμβαση και εθνική συλλογική σύμβαση και κλαδική συλλογική σύμβαση. Διότι αυτό ήταν κατάκτηση των εργαζομένων όλου του κόσμου, χύθηκε αίμα για αυτές τις κατακτήσεις. Ήταν στους δρόμους εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες του κόσμου κι αυτό καταργείται.
Εσείς λέτε ότι αν ήθελε να κάνει κάτι, έπρεπε να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις;
Μόνο να σας πω ότι αυτό τον νόμο, που υλοποιεί η κα Αχτσιόγλου τώρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν ο “νόμος Βρούτση”, τότε ο κ. Τσίπρας στη βουλή και άλλοι υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τον είχαν ονομάσει “νόμο δολοφόνο” των εργατικών διεκδικήσεων. Και αυτό πριν τέσσερα, τεσσεράμιση χρόνια πριν γίνουν κυβέρνηση. Και το έλεγαν και το πρώτο εξάμηνο και στις αρχές μετά τον Σεπτέμβρη, ότι θα καταργηθεί ο “νόμος Βρούτση”, γιατί είναι “νόμος δολοφόνος”. Κι αυτός ο “νόμος δολοφόνος” έγινε τώρα ως διά μαγείας, 3 μήνες πριν τις εκλογές, “ο καλύτερος νόμος”, που δήθεν δίνει απλόχερα στους εργαζόμενους, γιατί “πάμε στην ανάπτυξη”, το ένα, τ’ άλλο. Νάτη η κατραπακιά τώρα, χτες, από τον Δραγασάκη που είπε ό,τι του λένε όλοι και που το λένε όλοι οι σοβαροί αναλυτές για την οικονομία της χώρας.
Φοβάστε κι εσείς, ανησυχείτε ότι η πορεία της χώρας, με τις τράπεζες, με τους δείκτες, ότι δεν πάμε καλά;
Εμείς έχουμε πει την ανησυχία μας, που είναι κυρίως ότι ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του σπέρνουν νέες αυταπάτες στον ελληνικό λαό. Μιλάει χωρίς αίσθηση του μέτρου, της λογικής και του ρεαλισμού, για το που βρίσκεται, σε ποια χώρα βρίσκεται, σε τι οικονομία, σε τι κοινωνικό σύστημα, σε ποια καπιταλιστική ένωση ανήκει η Ελλάδα -που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση- σε ποιους “θεσμούς”, όπως τους λέει, τρόικα, κουαρτέτο κλπ, έχει υποσχεθεί ότι θα υλοποιήσει συγκεκριμένα προγράμματα σε αυτό το μεταμνημονιακό μνημόνιο, που βιώνουμε σήμερα και που πάλι το πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Και άρα απ’ αυτή σκοπιά, επειδή είναι ασταθές το συνολικό περιβάλλον στη χώρα μας, εμείς λέμε ότι πρέπει να κρατήσει ο ελληνικός λαός μικρό καλάθι για αυτά τα δήθεν “επενδυτικά σχέδια” και την “ανάπτυξη”, που δεν θα είναι σε όφελος του λαού, όπου και να γίνει και όποιους κλάδους πιθανά ή τμήματα της οικονομίας αγκαλιάσει αυτή η ανάπτυξη κι αυτό το επενδυτικό πρόγραμμα του κ. Τσίπρα. Ούτε θα είναι δίκαιη ούτε θα είναι για τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού.
Και βεβαίως μπροστά μας είναι ο κίνδυνος μιας νέας κρίσης, εμβάθυνσης αυτής της κρίσης, συντονισμού με άλλες χώρες, πιο ισχυρές οικονομίες στην Ευρώπη που έχουν προβλήματα, όπως είναι για παράδειγμα η Ιταλία, αλλά και η ίδια η Γαλλία και η Γερμανία, που έχει ήδη επιβράδυνση – για να μην μιλήσω για τις ΗΠΑ ή άλλες ισχυρές οικονομίες που ανταγωνίζονται κλπ κλπ- επιδρούν στα μεγέθη, με βάση τα μεγέθη που έχει η ελληνική οικονομία.
Και φυσικά ο κ. Δραγασάκης, που υλοποιεί την κυβερνητική πολιτική και την πολιτική του πρωθυπουργού του, του κ. Τσίπρα, απλά έδωσε ένα μήνυμα. Έδωσε ένα μήνυμα και προς το κουαρτέτο, ότι “κοιτάξτε, εντάξει, θα προσέξουμε εδώ, δεν θα κάνουμε και τίποτα που δεν θα συμφέρει ή που θα είναι σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων σας” και βέβαια έδωσε κι ένα μήνυμα στον κόσμο ότι “κρατήστε μικρό καλάθι για αυτά που λέμε, για τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων, την α’ κατοικία, την προστασία, το ένα, το άλλο, δεν θα είναι και τόσο, όσο ακούν διάφοροι να λένε” και στο εσωτερικό του, βέβαια, ότι “μαζευτείτε, μαζέψτε τη γλώσσα σας, γιατί πολλά λέτε, τα οποία δεν ισχύουν και θα τα βρούμε μπροστά μας πολύ σύντομα”. Αυτή είναι η ουσία.
Άρα, λοιπόν, αυτά ας τα προσμετρήσει ο ελληνικός λαός στην κρίση του. Ας δει και ας ξεκαθαρίσει ποιο πολιτικό κόμμα μιλάει καθαρά και λέει συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία όχι μόνο επιβεβαιώνονται, αλλά προειδοποιεί ότι θα πρέπει να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά του, να ενεργοποιήσει τις διεκδικήσεις του, την πάλη του και να βγει στο δρόμο, και να το ενισχύσει στη βουλή και έξω από αυτή και παντού. Και αυτό βέβαια είναι το ΚΚΕ, περιττό να το πω… Αυτό νομίζω ότι είναι αντικειμενικό και ρεαλιστικό γεγονός σήμερα να συμβεί.
Πάντα είναι χαρά μας να μιλάμε μαζί σας. Γιατί είστε -πέρα από την πολιτική που συζητάμε εδώ- και ένας άνθρωπος με πολύ χιούμορ και άλλη φορά που θα έχουμε περισσότερο χρόνο θα ήθελα να συζητήσουμε για όλα αυτά που γίνονται…
Το χιούμορ είναι μέσα στη ζωή και πρέπει να είναι. Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ξέρετε οι αγωνιστές πήγαιναν για εκτέλεση και τραγουδούσαν.
