Του Νίκου Φυλάγγελου
Για ακόμη μια φορά, οι εκδηλώσεις μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου συνοδεύτηκαν από… μπαχαλάκηδες. Αυτή τη φορά, όχι από θλιβερά επεισόδια, όχι όμως επειδή οι εραστές του μπάχαλου έβαλαν μυαλά, αλλά εξαιτίας των περιορισμών που συνοδεύουν την πανδημία του κορονοϊού.
Η αναστάτωση, μοιάζει με συνήθεια που… έγινε λατρεία από τις 6 Δεκεμβρίου του 2008, εκείνη τη μοιραία και αποκρουστική ημέρα, που κόπηκε βίαια το νήμα της ζωής ενός νέου παιδιού. Που ονειρευόταν να χτίσει τη ζωή του. Να αφήσει το δικό του αποτύπωμα. Να κάνει τη διαφορά.
Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι… μπαχαλάκηδες, αναρχικοί και λοιποί αστείοι τιμούν τη μνήμη αυτού του παιδιού; Τον σέβονται;
Σοβαροί να είμαστε…
