Την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας – αν αποτύχουν οι τρεις ψηφοφορίες στη Βουλή – από ένα διευρυμένο εκλεκτορικό σώμα με τη συμμετοχή των ευρωβουλευτών, των περιφερειαρχών και των δημάρχων των 21 μεγαλύτερων πληθυσμιακά Δήμων, πρότεινε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην ομιλία του, στη Βουλή, για τη Συνταγματική Αναθεώρηση.
Επέμεινε στην ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 16, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι παραπληροφορεί τον λαό όταν λέει ότι τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό του κράτους. Και πρότεινε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ισπανίας και της Γερμανίας και να απαγορεύσουμε ρητά την οικονομική ενίσχυση των μη κρατικών πανεπιστημίων από το κράτος.
Σχετικά με τη Δικαιοσύνη, πρότεινε η επιλογή της ηγεσίας της να σταματήσει να είναι αρμοδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας και υπογράμμισε ότι είναι αδιανόητο τα μεγάλα κόμματα να μοιράζουν κατά το δοκούν ασυλία στους Βουλευτές επαναλαμβάνοντας την πρόταση του Ποταμιού η ασυλία ή μη των Βουλευτών να αποφασίζεται από Δικαστικό Συμβούλιο με πλειοψηφία δικαστών και εισαγγελέων του Εφετείου.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού επέμεινε στην ανάγκη διακριτών ρόλων κράτους – εκκλησίας, υπενθυμίζοντας τα λόγια του Σταύρου Τσακυράκη, ότι οι πιστοί αντιλαμβάνονται ότι ο χωρισμός θα είναι ευεργετικός, όχι μόνο για το κράτος, αλλά και για την ίδια τους τη θρησκεία.
Ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη στη Βουλή για τη Συνταγματική Αναθεώρηση
Την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας – αν αποτύχουν οι τρεις ψηφοφορίες στη Βουλή – από ένα διευρυμένο εκλεκτορικό σώμα με τη συμμετοχή των ευρωβουλευτών, των περιφερειαρχών και των δημάρχων των 21 μεγαλύτερων πληθυσμιακά Δήμων, πρότεινε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην ομιλία του, στη Βουλή, για τη Συνταγματική Αναθεώρηση.
Επέμεινε στην ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 16, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι παραπληροφορεί τον λαό όταν λέει ότι τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό του κράτους. Και πρότεινε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ισπανίας και της Γερμανίας και να απαγορεύσουμε ρητά την οικονομική ενίσχυση των μη κρατικών πανεπιστημίων από το κράτος.
Σχετικά με τη Δικαιοσύνη, πρότεινε η επιλογή της ηγεσίας της να σταματήσει να είναι αρμοδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας και υπογράμμισε ότι είναι αδιανόητο τα μεγάλα κόμματα να μοιράζουν κατά το δοκούν ασυλία στους Βουλευτές επαναλαμβάνοντας την πρόταση του Ποταμιού η ασυλία ή μη των Βουλευτών να αποφασίζεται από Δικαστικό Συμβούλιο με πλειοψηφία δικαστών και εισαγγελέων του Εφετείου.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού επέμεινε στην ανάγκη διακριτών ρόλων κράτους – εκκλησίας, υπενθυμίζοντας τα λόγια του Σταύρου Τσακυράκη, ότι οι πιστοί αντιλαμβάνονται ότι ο χωρισμός θα είναι ευεργετικός, όχι μόνο για το κράτος, αλλά και για την ίδια τους τη θρησκεία.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη:
Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω από μια εικόνα της εφηβείας μου: Αρσάκειο Μέγαρο τέλη της δεκαετίας του ’70 – εκεί που κάποτε ήταν τα δικαστήρια. Τα περιπολικά σταματούν στην Σανταρόζα και κατεβάζουν τη «σοδειά» της νύχτας.
Ανάμεσα τους και μοιχούς! Γυναίκες και άντρες, γυμνούς, τυλιγμένους με σεντόνια, δεμένους ανά ζευγάρι με χειροπέδες. Να τους δει ο εισαγγελέας, να πιστοποιήσει τη μοιχεία.
Αυτό ήταν τότε το κανονικό, το νόμιμο, το ηθικό, μέχρι να έρθει ο Ανδρέας Παπανδρέου το ’81 και να αποποινικοποιήσει τη μοιχεία.
Μέσα σε έντονες διαμαρτυρίες της εκκλησίας, αλλά – προσέξτε – και της ΝΔ!
Οι νόμοι, λοιπόν, οι κανόνες, το θεσμικό πλαίσιο και τελικά το Σύνταγμα δεν είναι γραμμένα σε πλάκες από γρανίτη. Πρέπει να αλλάζουν και να συγκλίνουν με την εξέλιξη της κοινωνίας, της επιστήμης, του πολιτισμού. Και τελικά των αναγκών των πολιτών.
Η πρόταση που κάνει το Ποτάμι είναι να αλλάξουμε πρώτα από όλα το 110 του Συντάγματος. Η αναθεώρηση του Συντάγματος δεν μπορεί να συνεχίζει να είναι μια μαραθώνια διαδικασία. Να σκεφτόμαστε κάτι σήμερα και να το υλοποιούμε μετά από επτά χρόνια!
Πρέπει να πάψει να είναι αυτή η Ελλάδα.
Προτείνουμε:
Η Βουλή να μπορεί να προχωρήσει σε αναθεώρηση άρθρων του Συντάγματος με πλειοψηφία των 2/3.
Το νέο Σύνταγμα πρέπει να κατοχυρώνει
– την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών
– τη διασφάλιση όλων των δικαιωμάτων σε όλους τους πολίτες
– την προστασία της βιοποικιλότητας
– και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Η διαγενεακή δικαιοσύνη, τα σύγχρονα ατομικά δικαιώματα, η βιοποικιλότητα δεν μπορεί να είναι τροπολογίες σε νομοσχέδια, πρέπει να είναι συνταγματικοί κανόνες.
Πάμε τώρα επιγραμματικά και σε όλα τα άλλα…
Γιατί τα είπε, ξεκάθαρα και μελετημένα, ο αντιπρόεδρος του Ποταμιού, ο Γιώργος Μαυρωτάς.
Μη κρατικά Πανεπιστήμια
Ο παραλογισμός πρέπει να τελειώσει. Πρέπει η χώρα εδώ σε αυτό το θέμα να πάψει να είναι Νότια Βαλκάνια.
Ήδη έχουμε χάσει χρόνο και πολύ χρήμα.
Η Τουρκία έχει περισσότερους από 50 χιλιάδες ξένους φοιτητές στα ιδιωτικά της πανεπιστήμια.
Ο κ.Τσίπρας, άλλωστε, είναι – αν θυμάμαι καλά- επίτιμος διδάκτορας ιδιωτικού πανεπιστημίου της Σμύρνης! Τρόπαιο από προηγούμενη επίσκεψη του στη γείτονα.
Δεν μπορεί, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, να επιβιώνει ακόμη η λογική της Χούντας που έλεγε ότι «τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα καταστρέψουν την παιδεία, γιατί θα σταματήσει ο έλεγχος του κράτους».
Ο κ.Τσίπρας είχε πει: «Δεν κάνω μη κρατικά πανεπιστήμια γιατί τότε ο προϋπολογισμός της παιδείας θα πρέπει να μοιράζεται στα δημόσια και τα μη κρατικά πανεπιστήμια».
Είναι ψέμα. Ή τον έχουν παραπληροφορήσει ή παραπληροφορεί ο ίδιος τη Βουλή.
Προτείνουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ισπανίας και της Γερμανίας και να απαγορεύσουμε ρητά την οικονομική ενίσχυση των μη κρατικών πανεπιστημίων από το κράτος.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Πώς εκλέγεται…
Αν και η τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αποβεί άκαρπη, τότε η εκλογή γίνεται με απλή πλειοψηφία από διευρυμένο εκλεκτορικό σώμα με τη συμμετοχή των ευρωβουλευτών, των περιφερειαρχών και των δημάρχων των 21 μεγαλύτερων πληθυσμιακά Δήμων (είναι η πρόταση του κ.Αλιβιζάτου).
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ «να κληθεί πάλι ο λαός, να μας βγάλει από το αδιέξοδο», είναι διχαστική και λαϊκίστικη.
Και χαιρόμαστε που η ΝΔ άλλαξε θέση και δεν υποστηρίζει πια την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό.
Σχέσεις Κράτους- Εκκλησίας
Πρέπει να τολμήσουμε. Και πρέπει να δείξει θάρρος και η εκκλησία. Όμως έγραφε και ο Σταύρος Τσακυράκης: «Ο χωρισμός κράτους και εκκλησίας απαιτεί σοβαρότητα, συμμαχία με τους πιστούς που αντιλαμβάνονται ότι ο χωρισμός θα είναι ευεργετικός, όχι μόνο για το κράτος, αλλά και για την ίδια τους τη θρησκεία με απόλυτο σεβασμό στην πίστη του καθενός και στο δικαίωμα της λατρείας του».
Δεν νοείται πρόοδος – και εδώ απευθύνομαι κυρίως προς τη μεριά της ΝΔ – με όρους 19ου αιώνα.
Και είναι υποκριτικό, τώρα αναφέρομαι στους συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ, να μιλάτε για θρησκευτική ουδετερότητα στο άρθρο 3 και να μην αγγίζετε το άρθρο 16 παρ. 2, που λέει ότι το κράτος έχει σαν αποστολή την ανάπτυξη της ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ συνείδησης!
Προσέξτε: όχι η εκκλησία, αλλά το κράτος έχει σαν αποστολή την ανάπτυξη, όχι της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ, αλλά της ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ συνείδησης!
Δικαιοσύνη
Προτείνουμε: Η επιλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης να μην είναι αρμοδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας.
Να επιλέγεται από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής με πλειοψηφία 3/5 των μελών της, μεταξύ 5 λειτουργών του κάθε Ανώτατου Δικαστηρίου, που έχουν υποδειχθεί κατόπιν μυστικής ψηφοφορίας της ολομέλειας του.
Αν δεν συγκεντρώνεται πλειοψηφία 3/5 την επιλογή κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Δικαιώματα
Εμείς θα επιμείνουμε να λέμε: Τα δικαιώματα – όλα τα δικαιώματα –
στους ομοφυλόφιλους δεν απειλούν την ελληνική οικογένειά και βέβαια δεν απειλούν την πατρίδα.
Κανείς δεν κινδυνεύει από τον σεβασμό της πραγματικότητας. Από το αντίθετο κινδυνεύουμε. Από την υποκρισία και την καταπίεση.
Η διαφορετικότητα στον σεξουαλικό προσανατολισμό δεν καθιστά κανέναν πολίτη δεύτερης κατηγορίας.
Είναι φορολογούμενοι, είναι ψηφοφόροι, είναι αγρότες, είναι εργάτες, είναι επιχειρηματίες, είναι επιστήμονες, είναι πολιτικοί, είναι άνεργοι. Είναι κάποιοι από εμάς. Δεν είναι παρακατιανοί.
Και πάμε στο τελευταίο μεγάλο κεφάλαιο.
Ποινική ευθύνη υπουργών και βουλευτική ασυλία
Είναι οι πολιτικοί κάτι διαφορετικό; Μια ανώτερη κάστα; Αυτό είναι το ερώτημα.
Εμείς απαντάμε: ΟΧΙ.
Οπότε είναι αδιανόητο να παραγράφονται τα αδικήματα των υπουργών πολύ γρηγορότερα από αυτά των πολιτών.
Αρνείσθε, όμως, να εκσυγχρονίσουμε το καθεστώς της ασυλίας των βουλευτών.
Θέλετε να αποφασίζουν τα μεγάλα κόμματα ποιος θα έχει ασυλία και ποιος όχι.
Θέλετε συναλλαγή και μικροκομματικό παζάρι.
Εμείς προτείνουμε, η ασυλία ή μη των Βουλευτών να μην είναι πλέον αρμοδιότητα της Βουλής, αλλά να αποφασίζει γι’ αυτήν Δικαστικό Συμβούλιο με πλειοψηφία δικαστών και εισαγγελέων του Εφετείου.
Κυρίες και κύριοι
Θα επιμείνω.
Για να δούμε την Ελλάδα αλλιώς, αυτό θέλει το Ποτάμι την Ελλάδα αλλιώς, τη Βουλή αλλιώς και το Σύνταγμα αλλιώς.
Δεν είμαστε αισιόδοξοι. Ο συντηρητισμός και ο λαϊκισμός είναι στη φύση των κομμάτων και των συστημάτων εξουσίας. Το αποδεικνύει και η πορεία της κυβέρνησης σας.
Γι’ αυτό οι πολίτες πρέπει να ενισχύσουν μια ξεχωριστή φωνή, που δεν δημαγωγεί, δεν λαϊκίζει και δεν σιωπά μπροστά στον φόβο του πολιτικού κόστους.
Και αυτή η φωνή σήμερα στην Ελλάδα είναι δυστυχώς μόνο η φωνή του Ποταμιού!
Η φιλελεύθερη φωνή που τολμάει να λέει συγχρόνως, «Ναι» στα μη κρατικά πανεπιστήμια, «Ναι» στη θρησκευτική ουδετερότητα. Κανένα άλλο κόμμα δεν τολμά να τα πει αυτά, τα αυτονόητα για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.
