Του Κυριάκου Βελισσάριου
Είναι η οικονομία… ανόητε. Από τότε που, στο μακρινό 1992, το επικοινωνιακό επιτελείο του Μπιλ Κλίντον καρφίτσωσε στο εκλογικό dna της μοναδικής υπερδύναμης που μας κληρονόμησε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, την απόλυτη κυριαρχία της οικονομίας, ως παράγοντα που κρίνει μια αναμέτρηση, ο πλανήτης χορεύει στον συγκεκριμένο ρυθμό.
Ο Ντόναλντ Τραμπ άλλωστε, προσπαθεί να πείσει, αξιοποιώντας την αυτόνομη και ανεξάντλητη δυναμική που του προσφέρουν τα social media, ότι επί δικών του ημερών, η αμερικανική οικονομία βιώνει… άνοιξη. Και σίγουρα πηγαίνει καλύτερα από την περίοδο Ομπάμα.
Είναι όμως έτσι; Όχι, απαντούν οικονομολόγοι, που συμμετείχαν σε σχετική έρευνα του Bloomberg. Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, η περίοδος Κλίντον ήταν η καλύτερη για την αμερικανική οικονομία, από το 1976 μέχρι σήμερα. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η περίοδος Ομπάμα, τρίτη η θητεία Ρίγκαν, τέταρτη η περίοδος του πρεσβύτερου Μπους, πέμπτη εκείνη του Τζίμι Κάρτερ, 6η του Τραμπ και 7η του νεώτερου Μπους.
Δηλαδή, ο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται μόλις… προτελευταίος, την ώρα που ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι πρώτος.
