Του Νίκου Φυλάγγελου
Δεν ξεκίνησε καλά ο μήνας. Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών μας απογοήτευσε για ακόμη μια φορά. Με όσα διαδραματίζονται επί ώρες στις Βρυξέλλες, στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να αγγίζουν τα όρια της πολιτικής, ηθικής και ιστορικής προσβολής απέναντι στην Ελλάδα.
Προφανώς και η κα Μέρκελ δεν επιθυμούσε ποτέ την επιβολή καθαρών και σκληρών κυρώσεων στην Τουρκία. Με αποτέλεσμα να δικαιώνεται το ακραίο θράσος του καθεστώτος Ερντογάν. Και εξίσου προφανώς, λόγω της υποτίμησης της διεθνούς θέσης της Ελλάδας την τελευταία δεκαετία, λόγω της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, δεν υπάρχει ικανός αριθμών προθύμων σε επίπεδο Ευρώπης, να σχηματίσει κοινό μέτωπο με την Ελλάδα κατά της Τουρκίας.
Καμία έκπληξη και για τον Εμμανουέλ Μακρόν. Στο τέλος της ημέρας, ο φωτογενής Πρόεδρος της Γαλλίας δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει… θαυμαστές σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, περισσότερο από τον προκάτοχό του Φρανσουά Ολάντ. Δηλαδή, βρίσκεται σε χειρότερη θέση από τον Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος είχε καταφέρει να διατηρεί ρόλο διεθνούς “παίκτη”, πριν από μια δεκαετία.
Η Ευρώπη δεν σταματάει να μας απογοητεύει. Γιατί, στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει καμία σημασία πού θα καταλήξει η αντίθεση, και ποιός συμβιβασμός θα προκύψει. Σημασία έχει ποιά είναι η αρχική πρόθεση των υπολοίπων. Και όπως φάνηκε, δεν ήταν υπέρ των ελληνικών συμφερόντων.
