Του Μάνου Οικονομίδη
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την… περίεργη σχέση του Ντόναλντ Τραμπ με τμήματα της αμερικανικής κοινωνίας που τον προσεγγίζουν περίπου ως “Μεσσία”, και μοιάζουν έτοιμα να δώσουν κάθε αγώνα που θα χρειαστεί, προκειμένου να τον διατηρήσουν στον Λευκό Οίκο.
Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει το… στέγνωμα συναισθημάτων που συνοδεύει την υποψηφιότητα του Τζο Μπάιντεν, με τον πρώην Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ να είναι εξαιρετικά συμπαθής αλλά και… βαρετός.
Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει τις κοινωνικές δομές των Ρεπουμπλικανών, με το Κόμμα του Αβραάμ Λίνκολν να έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι μπορεί να κερδίζει εκλογές, περισσότερο εύκολα από τους Δημοκρατικούς, ακόμη και χωρίς χαρισματικούς υποψηφίους Προέδρους.
Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει την αβεβαιότητα για τα συναισθήματα που θα εμπεδωθούν στην αμερικανική κοινωνία τους επόμενους μήνες, στη σκιά της πανδημίας του κορονοϊού, και των διπλών, υγειονομικών και οικονομικών συνεπειών της.
Όπως και κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει εύκολα έναν αστάθμητο παράγοντα ή μια… γκάφα υποψηφίου, που όσο πιο κοντά στην αναμέτρηση του Νοεμβρίου εκδηλωθεί, τόσο περισσότερο μοιραίες συνέπειες θα έχει στην κάλπη.
Ωστόσο… Σχεδόν 6 μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές, ο Τζο Μπάιντεν βλέπει την Ιστορία να του… κλείνει το μάτι, ώστε να μετατρέψει τον Ντόναλντ Τραμπ σε Πρόεδρο μιας θητείας, κάτι που η Ουάσινγκτον έχει να ζήσει από το 1992 και την επικράτηση του Μπιλ Κλίντον απέναντι στον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο.
Ο Αμερικανός πρώην Αντιπρόεδρος της εποχής Ομπάμα, “πουλάει” αρμονικά το προφίλ του “θεραπευτή”, που έχει ανάγκη η Αμερική, για να κλείσει τις πληγές που άνοιξαν σε κοινωνικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια.
Έχει ξεκαθαρίσει ότι βλέπει τον εαυτό του ως “γέφυρα” για τις γενιές που έρχονται, εκπροσώπους των οποίων έχει δίπλα του. Όπως την Καμάλα Χάρις, τον Πιτ Μπούτετζετζ, την Έιμι Κλομπουσάρ, τον Μπέτο Ο’ Ρουρκ, και φυσικά τα… άκρα, στο πρόσωπο των Μπέρνι Σάντερς και Ελίζαμπεθ Ουόρεν.
Επιπλέον, έχει περάσει επαρκής χρόνος από το 2016, ώστε να έχουν ξεχαστεί αρνητικές πτυχές της διακυβέρνησης Ομπάμα, που έσπρωξαν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες στην αγκαλιά του Ντόναλντ Τραμπ.
Η οικονομία κλυδωνίζεται, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Και ποτέ στο παρελθόν, δεν έχει καταφέρει να κερδίσει την επανεκλογή του Πρόεδρος με τόσο “χαλασμένη” οικονομία.
Πέρα και πάνω από όλα αυτά, οι Δημοκρατικοί μοιάζουν να… έπαθαν και έμαθαν. Έχοντας επικεντρώσει το πολιτικό ενδιαφέρον τους σε Πολιτείες-κλειδιά που χαρίζουν προεδρική πλειοψηφία στο Κολλέγιο των Εκλεκτόρων, και το 2016 “έκλεψε” ο Ντόναλντ Τραμπ, κάτω από τη μύτη της Χίλαρι Κλίντον. Το Μίσιγκαν, το Ουισκόνσιν, την Πενσιλβάνια, τη Φλόριντα, το Οχάιο.
Και μια τελευταία λεπτομέρεια, που ίσως έχει βαρύνουσα σημασία. Σε σχέση με την πορεία των δημοσκοπήσεων το 2016, ο Τζο Μπάιντεν δεν έχει βρεθεί ποτέ πίσω από τον Ντόναλντ Τραμπ, την ώρα που, την αντίστοιχη περίοδο πριν από τέσσερα χρόνια, η Χίλαρι Κλίντον είχε δει το προβάδισμά της να ροκανίζεται, και σε ορισμένες μετρήσεις να σβήνει.
Ο Τζο Μπάιντεν βρίσκεται σταθερά μπροστά. Λες και τίποτα δεν αλλάζει την προδιάθεση των Αμερικανών να χαρίσουν τα κλειδιά του Οβάλ Γραφείου σε καινούριο ένοικο.
Ακόμη βέβαια, είναι νωρίς…
