Του Μάνου Οικονομίδη
Τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από μια όμορφη Ιστορία, όπως μας εξήγησε ο Tyrion Lannister στον επικό επίλογο του “Game of Thrones”.
Μια ιστορία ανθρώπινων στιγμών, με την οποία μπορεί κανείς να συνδεθεί. Σε οποιαδήποτε στροφή της ζωής του. Όσο δύσβατη κι αν φαντάζει η διαδρομή.
Μια ιστορία που να σε κάνει να μην ξεχάσεις ποτέ, τι σε ανάγκασε να αισθανθείς. Να νιώσεις. Να αγκαλιάσεις μέσα σου.
Ο Καβάφης το είχε πει όσο πιο απλά μπορούσε στην Ιθάκη. “Εκείνη σου έδωσε το ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν, δεν θα έβγαινες στο δρόμο”…
Η ιστορία ενός μικρού αγοριού, που πληροφορήθηκε ενώ βρισκόταν στο σχολείο, ότι δολοφόνησαν τον πατέρα του.
Η ιστορία μιας γυναίκας, που έγινε μέσα σε ένα πρωί, μητέρα και πατέρας ταυτόχρονα. Δυνατή, για να μοιράζει δύναμη. Και για εκείνον που έφυγε τόσο βίαια και απρόσμενα.
Ο Κώστας και η Ντόρα. Με τον Παύλο Μπακογιάννη να τους κοιτάζει από εκεί ψηλά, περήφανος και γαλήνιος.
Η ιστορία του γιου που έκανε περήφανη τη μητέρα του. Αφού πρώτα, τον είχε κάνει περήφανο εκείνη.
Για όσους αναγκάζει η ίδια η ζωή, με τη διδακτική της απώλειας, να καταλάβουν… “οι Ιθάκες τι σημαίνουν”.
