Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2020
Η σελίδα γύρισε, αλλά… μονάχα αυτή. Κάθε καινούρια σελίδα άλλωστε, έρχεται σε συνέχεια της προηγούμενης, και χωρίς να λειτουργεί αυτόνομα ή ανεξάρτητα από εκείνες που γράφτηκαν νωρίτερα, και αθροιστικά συνθέτουν το… εθνικό βιβλίο.
Στον πρόλογο του 2020, το θέμα της επιλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας κυριαρχεί στην ειδησεογραφία, όχι όμως με όρους θεσμικούς και προωθητικούς, αλλά περισσότερο… καφενειακής συζήτησης και παρασκηνίου.
Επιβεβαιώνεται έτσι, για άλλη μια φορά, η αυθόρμητη τάση μας να ευτελίζουμε και τις πλέον σοβαρές καταστάσεις, πολύ περισσότερο τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν, σε κεντρικό ή περιφερειακό επίπεδο.
Επιβεβαιώνεται ωστόσο και κάτι ακόμη. Πόσο αναγκαία είναι μια δομική Συνταγματική Αλλαγή, που θα οδηγούσε στο να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό. Και να έχει αυξημένες, παρεμβατικές και καθοριστικές αρμοδιότητες.
Αν αυτό συνεπάγεται και πιθανή μετατροπή του Πολιτεύματος, από Προεδρευόμενη σε Προεδρική Δημοκρατία… ακόμη καλύτερα. Η εμπειρία της Μεταπολίτευσης μας έδειξε ότι, παρά την παιδαριώδη γοητεία που μας ασκεί ο εθνικός διχασμός, μπορούμε να συνεννοούμαστε στα δύσκολα, και να υπερασπιζόμαστε τη Δημοκρατία.
Χρειαζόμαστε ωστόσο ποιοτικές βελτιώσεις στους Θεσμούς. Το Σύνταγμα που εμπνεύστηκαν το 1975 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, παραμένει περισσότερο μοντέρνο από άλλα, ευρωπαϊκών χωρών, που ισχύουν τα τελευταία μόλις χρόνια. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δείξουμε εθνική και πολιτική γενναιότητα.
Αρχή του νέου χρόνου είναι, ας… ονειρευόμαστε άφοβα όσα… δεν θα γίνουν εύκολα.
