Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Η αρχοντική φυσιογνωμία του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν ταίριαζε τόσο πολύ με εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Διόλου τυχαία λοιπόν που οι διαδρομές των δυο σπουδαίων πολιτικών ηγετών συναντήθηκαν τόσο αρμονικά, σε δυο ιστορικές συγκυρίες για την Ελλάδα. Την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την ένταξη της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ, κόντρα στην αρχική άρνηση των Γερμανών, ως “το δέκα το καλό”.
Η απώλεια του Γάλλου πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας συγκινεί λίγο περισσότερο την εθνική μνήμη των Ελλήνων, ως ελάχιστη αναγνώριση όσων έκανε για εμάς. Ως φιλέλληνας στην πράξη, και όχι στα λόγια ή τις… αναμνηστικές φωτογραφίες.
Γι’ αυτό και έχει μεγαλύτερη αξία η αποχαιρετιστήρια δήλωση του Κώστα Καραμανλή. Του τελευταίου πρωθυπουργού της χώρας εκτός Μνημονίων και χωρίς η εθνική αυτοδιάθεση να έχει συρρικνωθεί. Η Ελλάς ευγνωμονούσα, δια στόματος Κώστα Καραμανλή:
«Με συγκίνηση αποχαιρετούμε τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Valery Giskard D’ Estaing. Αποχαιρετούμε έναν κορυφαίο Ευρωπαίο ηγέτη, έναν υπέρμαχο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, έναν ειλικρινή φίλο της Ελλάδας.
Η συμβολή του στην μεταπολιτευτική πορεία της χώρας μας υπήρξε καθοριστική, καθώς συνέδεσε το όνομά του με ιστορικά επιτεύγματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή: την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, την οικοδόμηση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Γαλλίας-Ελλάδας.
Η διαδρομή του είναι φωτεινό παράδειγμα, ειδικά στη σημερινή εποχή της αβεβαιότητας και των μεγάλων προκλήσεων».
