Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 14 Μαρτίου 2020
Όσοι διδαχτήκαμε, ή έστω ήρθαμε σε πλησιέστερη επαφή με την πληθωριστικά πλούσια κιβωτό της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, προφανώς και υποτιμήσαμε συγκεκριμένες παραμέτρους της… τραγωδίας.
Τον… από μηχανής θεό, για παράδειγμα, που έρχεται να δώσει τη λύση, την τελευταία στιγμή, σε πείσμα της λογικής και των πιθανοτήτων, την ώρα που ο πρωταγωνιστής της Ιστορίας έχει ενστερνιστεί ως μη αναπόφευκτη την επιλογή της απόγνωσης και της παραίτησης.
Με τέτοια αφετηρία ερεθισμάτων, το… παρατραβήξαμε στις γενιές που ακολούθησαν. Και αναζητούμε διαρκώς εκείνον που θα «καθαρίσει» για εμάς. Πολύ περισσότερο, την τελευταία στιγμή.
Άντε να εξηγήσεις τώρα το βαθύτερο περιεχόμενο της ιστορικής προτροπής του Μαχάτμα Γκάντι. Να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Και να το επεκτείνουμε. Εμείς είμαστε ο «από μηχανής θεός» της ζωής μας. Τουλάχιστον στο μεγάλο κομμάτι της διαδρομής που μας αφορά και μπορούμε ανεμπόδιστα να επηρεάσουμε.
Με την πανδημία του κορονοϊού να βρίσκεται σε εξέλιξη και κορύφωση, δοκιμάζεται στην πράξη το dna της κοινωνίας μας. Η έλλειψη ψυχραιμίας που παραδοσιακά μας χαρακτηρίζει. Η επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων. Η υπόνοια ότι, κάποιος άλλου, κάπου εκεί έξω, θα κάνει αυτό που πρέπει να κάνουμε οι ίδιοι.
Στη θλιβερή αυτή διαπίστωση σεργιανίζει ο μεγάλος και πραγματικός κίνδυνος. Δεν έχουμε επαρκείς εξαιρέσεις από τη διαδρομή του παρελθόντος μας, για να προσδοκούμε βάσιμα ότι θα κάνουμε την ευχάριστη έκπληξη στη δεδομένη συγκυρία.
Ότι θα αιφνιδιάσουμε τον εαυτό μας. Ότι θα είμαστε… σοβαροί και υπεύθυνοι. Και φυσικά, ψύχραιμοι.
