Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Μια άρνηση που θα μπορούσε να αλλάξει την Ιστορία. Δεν την άλλαξε, επειδή έπαψε να είναι άρνηση, αποστασιοποίηση, αποδοκιμασία. Και έγινε συμβιβασμός, συγκατάθεση, μια διαρκής συναίνεση και στήριγμα ζωής και πολιτικής διαδρομής της.
Μιλώντας για το νέο βιβλίο του, ο Μπαράκ Ομπάμα θυμήθηκε το “όχι” που εισέπραξε από τη Μισέλ Ομπάμα, όταν της εκμυστηρεύτηκε την πρόθεσή του να διεκδικήσει την Προεδρία των ΗΠΑ, το 2008. Η μετέπειτα Πρώτη Κυρία της Αμερικής ήταν αρνητική, ίσως φοβισμένη μπροστά στο δέος της αλλαγής ζωής που θα βίωναν, και σίγουρα κουρασμένη από το κόστος της συμπόρευσης με τις αχόρταγες φιλοδοξίες του Μπαράκ Ομπάμα, μέχρι και την εκλογή του στη Γερουσία.
Ο 44ος Πρόεδρος των ΗΠΑ παραδέχεται σήμερα ότι… δεν ξέρει πώς πάτησε γκάζι. Αν ήταν η άμετρη φιλοδοξία του, η άγνοια κινδύνου, η πίστη στην κοινή προσπάθεια. Φυσικά δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος, καθώς η Μισέλ δεν τον ακολούθησε απλά στην κοινή προσπάθεια, αλλά εξελίχτηκε στο μεγαλύτερο πλεονέκτημά του.
Αν όμως είχε επιμείνει σε εκείνη την άρνησή της, όλοι υποψιάζονται ότι η Ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά. Ίσως να είχε διεκδικήσει εκείνη την Προεδρία. Αργότερα…
