Γράφει η Ελισάβετ Ζητουνιάτη
Δημοσιογράφος
Αγαπητέ μου συνάνθρωπε.
Συνάνθρωπε τι ωραία λέξη. Μια λεξη που κρύβει αγάπη και νοιάξιμο. Νοιάξιμο για τον διπλανό.
Αλήθεια, αγαπητέ μου συνάνθρωπε, με νοιάζεσαι; Νοιάζεσαι τα παιδιά μου; Νοιάζεσαι την μάνα σου και τον πατέρα σου;
Αχ, κάνε μου μια χάρη μην βιαστείς να απαντήσεις. Πάρε λίγο το χρόνο σου, τόσο χρόνο όσο διασκέδαζες στα clubs και στις πλατείες, όλο αυτό το καιρό, όταν σκεφτόσουν πόσο κολλητά θα βάλεις τα τραπέζια για να μπορέσεις να βγάλουν πιο γρήγορα λεφτά, όταν τηρουσαν κανένα υγειονομικό μέτρο, γιατί ήθελες να ζήσεις, λες και δεν υπήρχε χρόνος. Ναι αλλά αυτή ήταν η διασκέδαση σου θα μου πεις και η επιβίωση σου, σωστά. Τώρα δεν έχεις υπομονή να σκεφτείς, γιατί πνίγεσαι, πνίγεσαι από την μασκα που σου επέβαλαν να φοράς, που σε έκλεισαν με το ζόρι. Ναι σωστά. Αν όμως τηρούσες τόσο καιρό όλα τα μέτρα, έξω θα μπορούσες να αναπνέεις καθαρό αέρα, χωρίς την μάσκα., θα μπορούσες να δουλεύεις με λιγότερους αλλά να δουλεύεις. Τι; Η μάσκα σου στερεί το οξυγόνο; Το κράτος σε φιμώνει; Ναι αλλά εσύ με την ανεύθυνη συμπεριφορά σου, στέρησες το οξυγόνο, κυριολεκτικά, σε εκατοντάδες συμπολίτες μας που πασχίζουν για να βρουν τον ρυθμό της αναπνοής τους κάτω από έναν αναπνευστήρα.
-Μα ο Πετράκος, ο Ιωαννίδης έχουν στοιχεία ότι εκατομμυρια γιατροί, πολιτικοί, επιστήμονες είναι λάθος και προσπαθούν να μας ελέγξουν. Έχετε πάει μια βόλτα σε ένα νοσοκομείο να μιλήσετε με όλους τους υγιεινομίκους, που ματώνουν καθημερινά για να μπορούν όλοι αυτοί να λένε τις μπουρδολογιές του;
-Μα δεν είναι υπάρχει ο ιός, έχεις φάει όλη την προπαγάνδα του καπιταλισμού και των Σιωνιστών αμάσητη.
Αγαπητέ μου συνάνθρωπε, ακούω τόσο καιρό όσα λες, στωικά, μπορώ να σου πω ότι κάποια στιγμή σε νοιάστηκα, ήρθα στην θέση του μπερδεμένου σου μυαλού, προσπαθησα να σε ξεμπερδέψω, να σε βοηθήσω να καταλάβεις, να σε βγάλω από αυτό που χάος που εχεις μπερδευτεί.
Ίσως αν οι συνάνθρωποι μας, που πέθαιναν και νοσούσαν, ήταν ακόμη λίγοι, θα πάλευα ακόμη να σου δείξω το λαθος σου.
Ομως τώρα ο κλοιός αγαπημένε μου, συνάνθρωπε στένεψε. Στένεψε και για σένα και για εμένα. Βλέπω ο ιός να με πλησιάζει επικίνδυνα, μου χτυπάει την πόρτα και του την κλείνω με το ζόρι στην μούρη, επειδή εσύ αποφάσισες να συνεχίσεις ανευθυνος, να θεωρείς ότι ο δαίμονας που μπλέξαμε είναι μια απλή ιωσούλα και θα πιεις τσάι του βουνού και θα περάσει.
Αγαπημένε μου συνάνθρωπε, έχασες από μόνος σου την προσφώνησή σου, αφού δεν με νοιάστηκες ούτε ένα λεπτό και στο εξής θα σε αποκαλώ απλώς, άνθρωπε, εσύ μου γύρισες την πλάτη, άλλωστε.
Αγαπητέ άνθρωπε σήμερα 11/11/2020, 3 στα δεκα κρούσματα βγαίνουν θετικά στην συμπρωτεύουσα. Οι ΜΕΘ της Θεσσαλονίκης γεμιζουν σε 14 ώρες και αδειάζουν μόνο όταν πεθαίνει κάποιος. Πεθαίνει, μόνος, χωρίς κάποιος να του κρατάει το χέρι, χωρίς να δει για τελευταία φορά, όσους αγαπά. Αυτός ο κάποιος είναι πατέρας , η μητέρα, παιδί, σύντροφος κάποιου, δεν φύτρωσε, κάποιοι τον θρηνούν.
Αγαπητέ άνθρωπε δεν σου αρκεί; Όχι; Μπράβο συνέχισε τις θεωρίες σου περι COVID.
Συνέχισε να είσαι ένας απαίδευτος, ψεκασμένος.
Συνέχισε να πιστεύεις ότι έχεις δίκιο
Αγαπητέ άνθρωπε δεν είσαι απλά γραφικός πια, είσαι επικίνδυνος.
Δεν σε λυπάμαι όμως πια, γιατί δεν με λυπήθηκες ούτε για μια στιγμή.
Λυπάμαι εμένα, την μάνα σου, την γυναίκα σου και το παιδί σου .
Σε λυπάμαι άνθρωπε, που ακόμη και αν νοσησεις, θα συνεχίσεις να μην σέβεσαι τους γιατρούς που σε ανέστησαν, αλλά θα συνεχίσεις να θεωρείς ότι είναι ένας απλός ιός
Θα συνεχίσεις να είσαι επικίνδυνος, με όσα λες.
Αγαπητέ άνθρωπε, έγινες μισάνθρωπος, γιατί δεν νοιάστηκες ούτε λεπτό για κανέναν άνθρωπο, ούτε για τον ίδιο σου τον εαυτό ίσως.
