Της Ελένης Κωστοπούλου:
Αναρίθμητα άρθρα έχουν γραφτεί, για το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας, όπως, επίσης, και για την αθρόα είσοδο, προσφύγων – μεταναστών.
Το κοινό στοιχείο των δύο προβλημάτων, είναι ότι, δεν μπορεί να προσδιοριστεί, ούτε το ποσοστό ανεργίας των Ελλήνων, αλλά ούτε το πόσοι αλλοδαποί (νόμιμοι ή παράνομοι) βρίσκονται στη χώρα μας.
Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφέρει ότι, το μεταναστευτικό πρόβλημα, είναι διεθνές και θα πρέπει οι παγκόσμιοι φορείς για τα δικαιώματα των ανθρώπων, να επέμβουν με τέτοιο τρόπο ώστε, οι ταλαιπωρημένοι αυτοί άνθρωποι, να βρουν τελικά, τροφή, στέγη και εργασία. Αλλά και οι κοινωνίες της Ελλάδας, να ασχοληθούν με τα ουσιώδη προβλήματα της περιοχής, όπως είναι η ανεργία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, υπήρξε μία αθρόα προσέλευση ανθρώπων από τη γείτονα Αλβανία, και το γεγονός αυτό, είχε ως αιτία του, η Ελλάδα να αυτοδιαφημιστεί ως ” εργασιακός παράδεισος”.
Πράγματι, μέχρι το 2002 περίπου, πολλοί οικονομικοί μετανάστες από την Αλβανία, αναζήτησαν και βρήκαν εργασίες στον κλάδο των κατασκευών, αλλά και στον πρωτογενή τομέα στη χώρα μας, βγάζοντας αρκετά χρήματα για τα δεδομένα της χώρας τους, με βάση τη συναλλαγματική ισοτιμία λεκ και δραχμής. Για έναν λοιπόν, οικονομικό μετανάστη η Ελλάδα αποτελούσε την ιδανική λύση για το εργασιακό πρόβλημα.
Η είσοδος του ευρώ, ανέστρεψε κάπως τα πράγματα, και σε συνδυασμό με την κρίση που διαφαίνοταν “φρέναρε” την οικονομική δραστηριότητα των Ελλήνων.
Στις μέρες μας, η ανεργία, θα λέγαμε ότι, είναι το δεύτερο σημαντικότερο πρόβλημα, μετά την υποηγεννητικότητα. Στην Ελλάδα μας, δεν υπάρχουν πλέον δουλειές, δεν ανοίγουν επιχειρήσεις και το ποσοστό των ανέργων Ελλήνων, είναι τραγικά μεγάλο.
Δυστυχώς, η ελληνική πολιτεία, δεν έχει ενημερώσει με τον κατάλληλο τρόπο τους διεθνείς οργανισμούς, τα κράτη και τους πολίτες τους, ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον “εργασιακό παράδεισο ” και η πιθανότητα εύρεσης εργασίας, από οποιονδήποτε αλλοδαπό που θέλει να εγκατασταθεί στη χώρα μας, είναι ανύπαρκτη. Την ενημέρωση αυτή πρέπει να την κάνει άμεσα ή ελληνική πολιτεία. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια, να έχουμε στη χώρα μας, εκατοντάδες χιλιάδες νέων ανέργων που θα προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες Έλληνες ανέργους.
Δεν έχουμε κάτι εναντίον των αλλοδαπών νέων που αναζητούν τη τύχη τους στη χώρα μας, αλλά υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, τα πράγματα γι ‘ αυτούς αν μη τι άλλο θα είναι τραγικά.
Περαιτέρω η επιδοματική πολιτική, είτε στους Έλληνες, είτε στους αλλοδαπούς, πρέπει να περιοριστεί κάποια στιγμή, όσο σκληρό και νεοφιλελεύθερο θεωρείται αυτό.
Καλύτερα να επιδοτούμε επιχειρήσεις για να προσλαμβάνουν και θα απασχολούν νέους που θα εργάζονται και θα προσφέρουν στο ΑΕΠ της χώρας, παρά να προσφέρουμε επιδόματα, τα οποία, ναι μεν θα κινήσουν την αγορά, αλλά δεν θα λύσουν ουσιαστικά το πρόβλημα.
Με βάση τα παραπάνω, ας ευχηθούμε να “ξυπνήσει” η ελληνική πολιτεία, να ενημερώσει ουσιαστικά τη διεθνή κοινότητα για τα προβλήματα της ανεργίας, να επιδοτήσει τις υπάρχουσες επιχειρήσεις, να δώσει ουσιαστικά κίνητρα για το άνοιγμα νέων επιχειρήσεων, και αυτό που τονίζουμε στα περισσότερα άρθρα μας να εκμεταλλευτεί την εύπορη γη, το άφθονο νερό και τον πλούσιο ήλιο μας.
