Γράφει η Ελένη Κωστοπούλου
Δημοσιογράφος
Αν θέλουμε να προσδιορίσουμε τον όρο ιδεολογία, θα πούμε ότι είναι ένα σύστημα γνωμών, ιδεών, αντιλήψεων και αρχών που πρεσβεύουν κοινωνικές τάξεις, πολιτικά κόμματα και διάφορες ομάδες ανθρώπων.
Οι πολιτικές ιδέες, η φιλοσοφία, η θρησκεία, η τέχνη αποτελούν μορφές της ιδεολογίας.
Στην πολιτική γενικά επικρατούν δυο τύποι ιδεολογιών, η προοδευτική και η συντηρητική, ακόμη και με τις ακραίες εκφάνσεις τους.
Έτσι σήμερα συναντάμε μορφές όπως ο άκρατος αναρχισμός και ο σκληρός εθνικισμός. Το παράδοξο είναι, ότι όλες οι ιδεολογίες σήμερα, πρεσβεύουν θέσεις και απόψεις οι οποίες συγκλίνουν, έστω, και αν ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες και ανήκουν σε διαφορετικές κοσμοθεωρίες.
Για παράδειγμα η ευημερία των ανθρώπων είναι κεντρικό στοιχείο σε κάθε ιδεολογία.
Η ευημερία αυτή επερχεται από καλύτερες συνθήκες εργασίας, υγείας, πρόνοιας, παιδείας, περιβάλλοντος και δικαιοσύνης.
Όλες οι ιδεολογίες αναφέρονται στις καλύτερες αυτές συνθήκες. Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος επίτευξης της ευημερίας των ανθρώπων, όπως αυτό αποτυπώνεται στις πολιτικές θέσεις των φορέων που εκφράζουν την εκάστοτε ιδεολογία.
Παρόλα αυτά, στη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών, υπάρχει σύγκλιση προγραμμάτων και απόψεων ακόμη και των πιο ακραίων ιδεολογιών.
Για παράδειγμα, όλες οι ιδεολογίες μιλάνε για την παροχή δωρεάν υγείας στους πολίτες, αλλά υπάρχει διαφορετική αντίληψη, για το ποιος φορέας (ιδιωτικός η δημόσιος ) θα μπορούσε να παράσχει το αγαθό της υγείας με τον καλύτερο τρόπο.
Μήπως τελικά δεν υπάρχουν, ουσιαστικές πολιτικές διαφορές και διαχωριστικές γραμμές και ο βασικός στόχος όλων των φορέων που θέλουν να εμπλακούν στα κοινά, με σκοπό να προωθούν τις πολιτικές τους θέσεις, είναι η “κατάληψη” μιας καρέκλας (;).
