Της Ελένης Κωστοπούλου
Οι αντικοινωνικές συμπεριφορές στο πέρασμα των χρόνων είχαν διάφορες μορφές, όπως, επί παραδείγματι βία, βανδαλισμοί, προβληματικές ακρότητες, κτηνωδίες, επιθετικές σεξουαλικές συμπεριφορές και εγκλήματα κατά της ζωής ανθρώπων.
Οι παθογένειες αυτές δεν έβγαιναν στην επιφάνεια και όσες φορές γινόταν αυτό, οδηγούσαν σε κοινωνική κατακραυγή που η έκφρασή της γινόταν λεκτικά και δια ζώσης (λιντσάρισμα).
Στη σημερινή εποχή τα πράγματα έχουν αλλάξει. Παρότι μορφές των εγκλημάτων λίγο-πολύ είναι ίδιες, έχει προστεθεί στη σχετική ατζέντα και το ηλεκτρονικό έγκλημα, το οποίο, σχετίζεται με τον κυβερνοχώρο. Έτσι λοιπόν, συναντάμε εγκλήματα που έχουν να κάνουν με την προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, τη παιδική πορνογραφία και την φυσικη – ψυχολογική, σεξουαλική κακοποίηση που σχετίζονται άμεσα με το διαδίκτυο. Επιπλέον, σε αρκετές περιπτώσεις, παιδιά τα οποία, δεν ελέγχονται από τους γονείς τους παρασύρονται εύκολα από τη “μαγεία” προτύπων γυμνών εμφανίσεων και άλλων παρορμήσεων. Πολλά Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κατακλύζονται από προκλητικές φωτογραφίες ανηλίκων και ατόμων που έχουν μπει στην ενήλικη ζωή πρόσφατα. Η τάση αυτή τείνει να γίνει θέσφατο και δυστυχώς αυτό μπορεί να οδηγήσει αργότερα σε τραγικές καταστάσεις. Η άγνοια των νέων για τις συνέπειες της ανάρτησης τέτοιου είδους φωτογραφιών στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ενισχύεται και από την άγνοια των γονέων τους γι’ αυτά. Οι διαχειριστές των Μεσων αυτών ορίζουν σαφώς ότι, οποιαδήποτε φωτογραφία ή διάλογος αναρτηθεί στο διαδίκτυο μένει για πάντα εκεί. Αυτό όμως δεν το γνωρίζουν οι νέοι και συναινούν στους όρους χωρίς να τους έχουν διαβάσει.
Είναι δηλαδή κάτι παρόμοιο με ένα απλό έγκλημα, όπου, ο θύτης αγνοεί το νόμο και τις συνέπειες αυτού.
Παλιότερα, ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να έχει άγνοια νόμου, αφού η πληροφόρηση ήταν ελλιπής.
Σήμερα, επί καθημερινής βάσης υπάρχουν δίκτυα πληροφόρησης προσβάσιμα στους πάντες. Παρόλα αυτά, το έγκλημα καλά κρατεί.
Οι Υπηρεσίες Δίωξης οποιουδήποτε ηλεκτρονικού εγκληματος, έχουν κατασταλτικό ρόλο και λειτουργούν άψογα. Εκεί που ενδεχομένως χρειάζεται δουλειά είναι στην “πρόληψη”. Μια εκστρατεία λοιπόν, πρόληψης πιθανόν να ευαισθητοποιήσει τους γονείς και εν συνεχεία τα παιδιά. Η ελληνική τηλεόραση και τα sites κατακλύζονται καθημερινά από πολλά διαφημιστικά σποτ κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Γιατί να μην υπάρξει λοιπόν και ένα ή περισσότερα σποτ για τους κινδύνους του διαδικτύου;
Ο στόχος δεν θα είναι η τρομοκράτηση γονέων και παιδιών αλλά η ευαισθητοποίηση, έτσι ώστε, να βελτιωθεί η κοινωνία μας.
Μια κοινωνία του γυμνού και των παρανοϊκών σεξουαλικών ενστίκτων είναι μια κοινωνία παρακμής, που μοιάζει με πολλές περιπτώσεις απολίτιστων περιοχών του πλανήτη. Και “Μεσαιωνικού τύπου όργια” αν γινόντουσαν, καμία σχέση και σύγκριση μεγεθών και επινοήσεων με τα σημερινά…
Αμφιβάλλουμε όμως, αν οποιαδήποτε νομική, βιολογική και ψυχολογική επιστήμη μπορέσει ποτέ να εξηγήσει επαρκώς το σεξουαλικό διαστροφισμό.
