Της Ελένης Κωστοπούλου
Σε όλη τη διαδρομή της ιστορίας της Ελλάδας οι πραγματικοί σύμμαχοι της πολυπαθούς μας χώρας υπήρξαν ελάχιστοι. Οι περισσότεροι παρίσταναν το σύμμαχο με ιδιοτέλεια προσπαθώντας να απομυζήσουν οφέλη από τη χώρα μας.
Ξεκινώντας από την τουρκοκρατία είναι ιστορικά αληθινό να πούμε, ότι στην Ελλάδα γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν το γαλλικό, το ρωσικό και το αγγλικό κόμμα, τα οποία τόνιζαν εμφατικά, ότι επιδιώκουν την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό.
Δεν θα αφορίσουμε πολλούς ιδεαλιστές των κομμάτων αυτών και πολύ περισσότερο τις προθέσεις του, όπως η απελευθέρωση της Ελλάδας.
Η κεντρική όμως ιδέα και των τριών κομμάτων (λιγότερο της Ρωσίας) ήταν να έχουν τη χώρα μας υπό την επιρροή τους.
Εξάλλου, το αποικιοκρατικό μοντέλο που εφάρμοσαν Άγγλοι και Γάλλοι, δείχνει του λόγου το αληθές. Στη συνέχεια πολλές χώρες θέλησαν να επωφεληθούν από τον ελληνικό φυσικό και ανθρώπινο πλούτο με διάφορες ενέργειες, που δεν είναι της παρούσης, αλλά ενδεικτικά αναφέρουμε, επιπλέον, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Να επαναλάβουμε ότι σε ένα παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, όπου υπάρχουν πολλοί “παίκτες”, είναι λογικό να υπάρχουν διεθνή πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Η πρόσφατη εκλογή του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία της Αμερικής, αντί του Τραμπ, έχει προκαλέσει ένα ντελίριο ενθουσιασμού τις τελευταίες ημέρες σε πολλά ΜΜΕ της πατριδας μας. Προς τί όμως αυτός ο ενθουσιασμός;
Θα ήμασταν ιδιαίτερα αφελείς αν πιστεύαμε, ότι η εκλογή του νέου Αμερικανού προέδρου θα αλλάξει τη ζωή του μέσω Έλληνα. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Ο Τζο Μπάιντεν, είναι πρόεδρος της Αμερικής και όχι της χώρας μας. Όσο φιλέλληνας και να παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Αμερικάνικου λαού και όχι της Ελλάδας, που είναι επί της ουσίας πληθυσμιακά μία μικρή πολιτεία των ΗΠΑ.
Ας μην ενθουσιαζόμαστε, λοιπόν, κανένας Κάρτερ, Κένεντι, Κλίντον, Μπους, Μπάιντεν, δεν θα σκεφτεί τα προβλήματά μας, το αν, δηλαδή, ζούμε υπό οικονομική ανέχεια, υπό την απειλή των “φίλων” μας Τούρκων και υπό ένα μεταναστευτικό πρόβλημα που δεν περιορίζεται, αντίθετα όλοι οι παραπάνω ηγέτες εξελέγησαν για τους εαυτούς τους, το μικροπεριβάλλον και το μακροπεριβάλλον τους, το οποίο έχει όρια τα γεωγραφικά σύνορα των ΗΠΑ.
Επομένως, η ελπίδα η οποία καλλιεργείται από τα ΜΜΕ είναι φρούδα.
Μακάρι να διαψευστούμε και μακάρι ο νέος πλανητάρχης να είναι όντως όπως παρουσιάζεται. Κρατάμε όμως πολύ μικρό καλάθι. Η Ελλάδα μας όμως επιβίωσε χάριν του πνευματικού και ηθικού σθένους των πολιτών της, που την αγαπούν και αισθάνονται Έλληνες. Μπορεί να ακούγεται ως λαϊκίστικη η ρήση, “είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας, αλλά περιποιεί τιμή το να ανήκεις σε αυτό το γένος”.
Οι Έλληνες πάντα τα κατάφεραν μόνοι τους.
