Της Ελένης Κωστοπούλου
Η πανδημία του κορονοϊού είναι ένα γεγονός, το οποίο εισέβαλε ξαφνικά στη ζωή μας και όλα τα ΜΜΕ και ο παγκόσμιος ιστός ασχολήθηκε όλο αυτό το καιρό κατά κόρον με το γεγονός αυτό και μάλιστα, εκφράστηκε και η αντίθετη άποψη περί ανυπαρξίας του. Ενώ, υπάρχουν και φωνές που υπερασπίζονται τη θεωρία της ανοσίας της αγέλης (βλέπε Σουηδία). Επίσης, ακούγονται και φωνές περί ατομικής ευθύνης και περί συνευθύνης όλων μας.
Το γεγονός όμως είναι ένα. Εκατομμύρια ανθρώπων έχουν νοσήσει, χιλιάδες άνθρωποι έφυγαν από τη ζωή και το μέλλον είναι αβέβαιο, αφού το πολυπόθητο εμβόλιο απ’ ότι φαίνεται θα αργήσει.
Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα, όπου τα πράγματα είναι καλύτερα από πολλές χώρες, αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι ικανοποιητικά. Σε ό,τι αφορά τα μέτρα που παίρνονται, ενδεχομένως, να είναι στη σωστή κατεύθυνση αλλά, υπάρχουν αμφιβολίες αν θα οδηγήσουν στον περιορισμό των κρουσμάτων και των ημερήσιων θανάτων.
Αν υποθέσουμε ότι στη χώρα μας ξεκινούσε ένα γενικό λοκντάουν για είκοσι μέρες ή περισσότερες και απαγόρευση εισόδου αλλοδαπών από τα βόρεια κυρίως σύνορά μας, θα αναρωτιόμασταν το τί άραγε θα γινόταν; Θα περιορίζονταν τα κρούσματα όπως έγινε κατά τον Ιούνιο του φετινού έτους; Τί αντίκτυπο επίσης, θα είχε στην ελληνική οικονομία ένα γενικό λοκντάουν κάποιων ημερών; Αντέχει η οικονομία μας να χρηματοδοτήσει τους πάντες προκειμένου να περιοριστούν τα κρούσματα;
Σε όλα τα παραπάνω, αρμόδιοι να απαντήσουν είναι οι κυβερνώντες και οι επιδημιολόγοι. Ας σκεφτούμε, λοιπόν, τα όσα αναφέραμε, διότι πλείστες αμφιβολίες υπάρχουν για τις σημερινές εξελίξεις. Ο περισσότερος κόσμος είναι τρομοκρατημένος και ειδικά ο κλάδος της εστίασης και της ψυχαγωγίας μετράει μεγάλες απώλειες. Αν κάποιος πει σε έναν επιχειρηματία να κλείσει την επιχείρησή του για δέκα μέρες, πώς ο επιχειρηματίας αυτός θα κοιτάξει στα μάτια τον εργαζόμενό του; Αν μέσα στην επιχείρηση εμφανιστεί κάποιο κρούσμα η επιχείρηση αναγκαστικά θα κλείσει και κατά συνέπεια καταλήγουμε για άλλη μια φορά στη φράση, “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”. Η άποψή μας είναι ότι, αν χρειαστεί να γίνει ένα γενικό λοκντάουν, επειδή υπάρχει ο φόβος για μεγάλη οικονομική ζημιά, να υπάρχει πλήρης στήριξη των εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων. Ο στόχος είναι ο περιορισμός των κρουσμάτων, ώστε να μη γεμίσουν τα νοσοκομεία με ασθενείς covid-19. Το σενάριο αυτό βρίσκεται στα όρια της φρίκης και επ’ ουδενί δεν πρέπει να το ζήσουμε. Ο Έλληνας πάντα έπαιρνε δύσκολες αποφάσεις και διακρινόταν για την αξία, που έδινε στον παράγοντα άνθρωπο. Γι’ αυτό το λόγο το φετινό Μάρτιο έκλεισαν τα πάντα για να σωθεί, έστω και μια ανθρώπινη ζωή. Είναι ειδοποιός διαφορά της ελληνικής νοοτροπίας με πολλούς λαούς, ακόμη και ομόδοξους. Και αν χρειαστεί θα θυσιάζαμε ξανά την οικονομία για να σώσουμε όσες περισσότερες ανθρώπινες ζωές. Μπορούμε.
