Της Ελένης Κωστοπούλου
Δημοσιογράφος
Οι άνθρωποι που έζησαν τα νεανικά τους χρόνια στις δεκαετίες 1960 – 1990, θα λέγαμε ότι, ενώ υπήρχε η έλλειψη αγαθών σε σημείο να απειλείται ο βιοπορισμός τους, ήταν σίγουρα πιο χαμογελαστοί και αντιμετώπιζαν λιγότερα προβλήματα που αφορούσαν το μυαλό και τη ψυχή τους. Στις περιόδους αυτές, δεν υπήρχε ατομισμός και εσωστρεφεια.
Ενώ οι ανθρώπινες σχέσεις, ήταν τίμιες και καθαρές.
Στις μέρες μας τα πάντα έχουν αλλάξει. Η εμφάνιση του διαδικτύου παρότι έλυσε πολλά προβλήματα, είχε και τα αρνητικά του, αφού απομόνωσε μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων.
Οι πιο μικρές ηλικίες, έχουν πλέον εθιστεί στον κόσμο του παγκόσμιου ιστού, με αποτέλεσμα την απομόνωσή τους.
Λίγες είναι πλέον, οι ουσιαστικές συζητήσεις εντός των οικογενειών, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, κάτι το οποίο θα δημιουργήσει τουλάχιστον δύο γενεές ανθρώπων, με πολλή καλή γνώση τεχνολογίας, αλλά δυστυχώς χωρίς κοινωνικές γνώσεις.
Δεν είναι δυνατόν, οι σχέσεις των ανθρώπων να βασίζονται στο φεις μπουκ και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πως όμως οι άνθρωποι θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν;
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ευθύνη για το σημερινό αδιέξοδο βαρύνει εμάς.
Άμεσα υπεύθυνος, στις πιο πολλές περιπτώσεις, είναι ο ίδιος ο εαυτός μας, που δημιουργεί ένα τείχος γύρω του και εμποδίζει τους άλλους ανθρώπους να τον πλησιάσουν.
Να κατανοήσουμε ότι ο συνάνθρωπός μας δεν είναι εχθρός, όπως ίσως προσπαθούν να μας πείσουν διάφορες πλευρές, που επιδιώκουν συμφέροντα και σκοπιμότητες, ούτε οι διαφορές που μας χωρίζουν από αυτόν, είναι αξεπέραστες.
Να μάθουμε ότι, παράλληλα με τις άλλες επιδιώξεις μας για μία πολιτιστική, κοινωνική και οικονομική ανάδειξη και για βελτίωση των όρων της ειρηνικής ζωής του ανθρώπου, θα πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο και προσπάθειες για την καλλιέργεια των σχέσεων με των συνανθρώπων μας και για την επέκταση των επαφών και της καλύτερης συνενόησης.
Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση, σε κάθε χώρο, όπως το σπίτι το σχολείο κ.α., να φροντίζουμε για την οργάνωση της εργασίας, των επιδιώξεων και των φιλοδοξιών, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να διευκολύνεται η ανθρώπινη επικοινωνία και να καλλιεργούνται οι καλές επαφές και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Όλο αυτό θα έχει σαν συνέπεια, να γνωριστούν καλύτερα οι άνθρωποι μεταξύ τους. Να απολαύσουν μικρές έστω, αλλά τόσο σημαντικές, για την ψυχολογική ισορροπία, χαρές και απολαύσεις.
Θα επανεύρουν τον προσανατολισμό τους και το χαμένο εαυτό τους και θα οργανώσουν τη ζωή τους, πάνω σε σωστότερες και πιο ανθρώπινες βάσεις.
Θα νοιώσουν ευτυχισμένοι στο περιβάλλον τους.
Η κρίση στις σχέσεις αυτές δημιούργησε το σημερινό αδιέξοδο.
Σαν λύση, λοιπόν, προβάλλεται η επιστροφή στον εαυτό του, η φροντίδα για την ψυχική του καλλιέργεια και η προσπάθεια για τη σύσφιγξη των δεσμών και των σχέσεων με το συνάνθρωπό του.
Η βελτίωση των σχέσεων αυτών θα φέρει ίσως, ένα μεγαλύτερο ποσοστό ευτυχίας στον ανερμάτιστο άνθρωπο της εποχής μας.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, πρέπει να μάθει επιτέλους να επικοινωνεί, και μάλιστα να επικοινωνεί σωστά, με τους συνανθρώπους του και το περιβάλλον.
