Της Ελένης Κωστοπούλου
Η Ελλάδα είναι η χώρα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού και αυτό είναι διεθνώς αναγνωρισμένο σε όλους, αν και πολλοί δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Η πιο μεγάλη απόδειξη γι’ αυτό είναι ο θεσμός των ολυμπιακών αγώνων, όπου, η ολυμπιακή φλόγα ξεκινά από την αρχαία Ολυμπία και φτάνει στον τόπο διεξαγωγής των αγώνων, επιστρέφοντας πάλι στην θέση της.
Επιπλέον, οι Έλληνες αθλητές στους Ολυμπιακούς αγώνες παρελαύνουν πρώτοι, λόγω της διεθνούς αναγνώρισης της Ελλάδος ως κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού.
Παρ’ όλα ταύτα, οι Έλληνες στο διάβα της ιστορίας, είχαν και έχουν ν ‘ αντιμετωπίσουν καταστάσεις όπως, πόλεμοι, κακουχίες, πανδημίες. Εν τούτοις έμειναν με ψηλά το κεφάλι.
Ας θυμηθούμε επιγραμματικά τα 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους, την Ελληνική Επανάσταση, τη Μικρασιατική καταστροφή, τους Βαλκανικούς πολέμους, τους Ά και Β παγκόσμιους πολέμους, τον εμφύλιο, τη δικτατορία, τα μνημόνια, τη χρεοκοπία και πρόσφατα το μεταναστευτικό και τον κορωνοϊό.
Το πως αυτή η χώρα επέζησε – επιζεί, δίνοντας παραδείγματα προς όλο τον κόσμο, είναι κάτι όχι ανεξήγητο αλλά αφορά το DNA του Έλληνα.
Δεν γνωρίζουμε αν τα όσα πέρασε η χώρα μας, ήταν καταστάσεις που, αν τα περνούσε άλλη χώρα, τελικά θα επιβίωνε.
Εμείς επιβιώσαμε και επιβιώνουμε.
Ωστόσο, σήμερα στεκόμαστε αντιμέτωποι με δύο ασύμμετρους κινδύνους. Της εθνικής αλλοτρίωσης και της πανδημίας του κορωνοϊού. Οι παρούσες συνθήκες, φαίνεται ότι αντιμετωπίζονται με πολλή σοβαρότητα. Αν και στο μεταναστευτικό θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερες κινήσεις στην εξωτερική μας πολιτική. Πότε όμως δεν είναι αργά. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν επιθυμεί την εθνολογική αλλοίωση, αλλά ούτε να χαθεί λόγω της πανδημίας οποιαδήποτε ανθρώπινη ζωή.
Οι Έλληνες είμαστε ένας ιδιαίτερος λαός με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, κόντρα στους απανταχού θιασώτες της λατρείας του χρήματος και των υλικών αγαθών. Ήμασταν πάντα μία ιδιαίτερη περίπτωση όπου, η πίστη μας προς την οικογένεια, την Ελλάδα μας και την Ορθοδοξία, μας προσέδωσε τον τίτλο ενός ιδιαίτερου λαού. Δεν είμαστε ακραίοι σοβινιστές, είμαστε όμως πατριώτες που αγαπάμε και σεβόμαστε το παρελθόν και την ιστορία μας. Μια ιστορία που ακόμη και πολλοί κατακτητές δεν τόλμησαν καν να βεβηλώσουν, προφανώς, στην άλλη άκρη του μυαλού τους, υπήρχαν ψήγματα σεβασμού του ελληνικού πολιτισμού. Έχουμε χρέος λοιπόν, να προστατεύσουμε τη χώρα μας, τους πολίτες της αλλά και να δείξουμε στο παγκόσμιο γίγνεσθαι το πως μία χώρα μπορεί να σταθεί όρθια κόντρα σε οποιαδήποτε ασύμμετρη απειλή.
Η ατομική αλλά και η συλλογικη ευθύνη διακατέχει την πλειοψηφία ημών και το μόνο που χρειάζεται αυτές τις στιγμές είναι η ενεργοποίησή της. Κανένας εφησυχασμός όμως, δεν πρέπει να μας καταλαμβάνει αυτές τις ώρες. Εμείς είμαστε εκείνοι που πρέπει να δείξουμε προς άπαντες, τις πρακτικές λύσεις, ακόμη και στα πιο κρίσιμα ζητήματα. Έχουμε ευθύνη απέναντι στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον.
