Της Ελένης Κωστοπούλου
Οι πανελλαδικές – πανελλήνιες εξετάσεις αποτελούσαν και αποτελούν το βασικό κριτήριο εισαγωγής των νέων ανθρώπων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πολλά συστήματα και πολλοί τρόποι διεξαγωγής τους δημιούργησαν γενεές είτε αδικημένων είτε ευνοημένων και ο νοών νοείτω. Σήμερα, πολύς λόγος γίνεται για την ύλη, τις ημερομηνίες διεξαγωγής των πανελλαδικών εξετάσεων όπως και των επαναληπτικών.
Περαιτέρω, το κλείσιμο των σχολείων επέβαλε μία νέα μορφή ασύγχρονης και σύγχρονης διδασκαλίας μέσω της τηλεκπαίδευσης στην οποία όμως, δεν έχει πρόσβαση το 100% των μαθητών. Δεν είναι λοιπόν δεδομένο ότι όλοι οι μαθητές, διαθέτουν εργαλεία πληροφορικής και επικοινωνιών, όπως, σταθερούς υπολογιστές, τάμπλετ, κινητά τηλέφωνα με πολυμεσικές εφαρμογές και πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Γι’ αυτούς τους μαθητές είναι απαραίτητο να υπάρξει έστω και αυτή την ώρα η απαραίτητη αρωγή, ώστε, να συμμετάσχουν ισότιμα στο στίβο των πανελλαδικών εξετάσεων.
Τα χρήματα που ακούγονται ότι δίνονται στην τηλεκατάρτιση, είναι πολλά και κάποια απ’ αυτά θα πρέπει να διατεθούν και σε εκείνους τους μαθητές που λόγω οικονομικής αδυναμίας δεν δύναται να συμμετέχουν ισότιμα στις εξετάσεις αυτές.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι, τα παιδιά αυτά διαθέτουν τα απαραίτητα βιβλία για να διαβάσουν και να πετύχουν. Λείπει όμως, η φυσική και ηλεκτρονική παρουσία του καθηγητή που θα τους δώσει άλλο ένα “όπλο” στα χέρια τους, ώστε, ν’ αποκτήσουν περισσότερες γνώσεις και αυτοπεποίθηση στον επερχόμενο αγώνα τους. Το θέμα βέβαια των εξετάσεων ειδικά για φέτος, έχει και άλλες πτυχές, όπως για παράδειγμα, σε τι ύλη θα εξεταστούν οι μαθητές και κατά πόσο αυτή η ύλη ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του εκάστοτε Τριτοβάθμιου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος που θα δεχτεί τους μαθητές αυτούς. Ας μη γελιόμαστε όμως, υπήρχαν και υπάρχουν περιπτώσεις όπου, μαθητές έδιναν Ιστορία και περνούσαν σε οικονομικές σχολές, μαθητές που δεν έδιναν θρησκευτικά και περνούσαν σε θεολογικές σχολές και μαθητές που έδιναν μαθηματικά περνούσαν σε σχολές αισθητικής και λογοθεραπείας.
Μήπως λοιπόν, ήρθε επιτέλους η ώρα στο να καταργηθεί αυτή η μορφή των γραπτών πανελλαδικών εξετάσεων και να προσαρμοστεί η λογική αυτή με βάση τα πιο ανεπτυγμένα σε σχέση με την Ελλάδα εκπαιδευτικά συστήματα;
Μερικές από τις προτάσεις που θα μπορούσαν να συζητηθούν είναι οι πράσινες σχολές, όπου, μαθητές θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση χωρίς πανελλαδικές και τα αντικείμενά τους θα μπορούσαν να συσχετίζονται με την πρωτογενή παραγωγή. Επίσης, η διεξαγωγή των εξετάσεων θα μπορούσε να γίνει υπό την εποπτεία των ιδίων των Πανεπιστημίων που θα καθορίζουν το πλαίσιο των απαιτήσεών του για έναν φοιτητή και θα τον εξετάζουν στα ανάλογα μαθήματα πριν την εισαγωγή σε αυτό.
Την εισαγωγή φοιτητών σε τμήματα της πληροφορικής με σύγχρονα μέσα πληροφορικής να ακολουθήσει το γερμανικό πρότυπο, όπου, οι φοιτητές πριν εισαχθούν καταθέτουν ένα project στη σχολή τους, είτε συμμετέχουν σε αντίστοιχες ηλεκτρονικές εξετάσεις, οι οποίες, διεξάγονται αρκετές φορές ανά έτος.
Τα παραπάνω αν μη τι άλλο θα πρέπει να μας δώσουν τροφή για σκέψη. Ο θεσμός των πανελλαδικών εξετάσεων ναι μεν είναι διαχρονικός αλλά στις επόμενες δεκαετίες αν συνεχιστεί μπορεί να γίνει αναχρονιστικός. Επιπλέον, με την ήδη υπάρχουσα οικονομική κατάσταση και αυτή που θα διαμορφωθεί την μετακορωνοϊακή εποχή πολλά ιδρύματα της Περιφέρειας, πιθανόν, να οδηγηθούν σε σταδιακό αφανισμό. Τα ιδρύματα αυτά κατά την άποψή μας, πρέπει να υπάρχουν στις Περιφέρειές μας, διότι, αποτελούν κοιτίδα φωτός για τις τοπικές κοινωνίες.
Η συζήτηση για συγκεντρωποίηση των ιδρυμάτων αυτών, έστω και σταδιακά στην “υδροκέφαλη” Αθήνα, δεν είναι μία καλή λύση για την θετική πορεία του ελληνικού δημοσίου Πανεπιστημίου. Θα ήταν χρήσιμο να κατατεθούν και άλλες απόψεις για το πως θα βελτιωθεί το σύστημα εισαγωγής των μαθητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Εξάλλου, οι περισσότεροι από μας έχουμε αντιμετωπίσει την εξέταση αυτή και ενδεχομένως να την έχουν αντιμετωπίσει ή θα την αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας.
Ας μην επαναλάβουμε λοιπόν, λάθη του παρελθόντος. Λάθη των παλαιότερων συστημάτων που οδήγησαν σε αδικίες και το άδικον ουκ ευλογείται.
