Του Μάνου Οικονομίδη
Twitter@EmOikonomidis
Facebook Manos Oikonomidis
Ο τίτλος είναι ελαφρώς παραπλανητικός, υπό την έννοια ότι, μια εκλογική διαδικασία δεν έχει μονοσήμαντη αφετηρία, διαδρομή και κατάληξη.
Κατά συνέπεια, δεν μπορεί και να έχει μονοσήμαντη εξήγηση και αιτιολόγηση, αναφορικά με τους πραγματικούς λόγους που οδηγούν ένα πολιτικό κόμμα ή έναν υποψήφιο, στο να κερδίσει ή να μην συγκινήσει πλειοψηφικά κοινωνικά ρεύματα.
Ωστόσο, ειδικά στα χρόνια της κρίσης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού στον πλανήτη, υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα στοιχεία της εκλογικής αρχιτεκτονικής, τα οποία παραπέμπουν στη θρυλική «διόρθωση» της καμπάνιας του Ντόναλντ Τραμπ, τους τρεις τελευταίους μήνες της προεκλογικής μάχης του 2016 στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στα μέσα Αυγούστου, όταν η Κέλιαν Κόνγουεϊ ανέλαβε τα ηνία της στρατηγικής στόχευσης και της διάχυσης των μηνυμάτων, ο εκκεντρικός μεγιστάνας του real estate, πείστηκε να επαναλαμβάνει μονότονα μια φράση, η οποία αποδείχτηκε ότι κινητροδότησε την εκλογική αφύπνιση της «σιωπηλής πλειοψηφίας», όπως την είχε προσδιορίσει ο Ρίτσαρντ Νίξον.
«The forgotten society»… Η «ξεχασμένη κοινωνία» ήταν εκείνη που επέτρεψε στον Ντόναλντ Τραμπ να ταπεινώσει τη Χίλαρι Κλίντον. Σε συνδυασμό φυσικά με πληθυντικούς άλλους παράγοντες, οι οποίοι ωστόσο αναζητούσαν μια συνθετική παράμετρο.
Το κίνητρο αυτό δεν ήταν άλλο από την αφύπνιση όσων αισθάνονταν παραμελημένοι και παραγκωνισμένοι, ακόμη και στη «χώρα των ευκαιριών για όλους». Φανταστείτε τι συμβαίνει στις κοινωνίες του υπόλοιπου πλανήτη…
Και σκεφτείτε, τη ζώσα πραγματικότητα που βιώνουμε στη χώρα μας, μετά το 2010, και την υπογραφή του τελευταίου των Παπανδρέου στην εθνική καταστροφή των Μνημονίων.
Η φτωχοποίηση μιας κοινωνίας με, εν πολλοίς, αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση, πολλαπλασίασε όσους παραγκωνίστηκαν. Λίγο ή πολύ. Λιγότερο ή περισσότερο. Σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Σε κάθε γωνία του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Το συγκεκριμένο, μαζικό και σύνθετο κοινωνικό ακροατήριο, είναι αυτό που θα κρίνει τη μάχη των επόμενων εκλογών, με τη συμπεριφορά που θα εναγκαλιστεί. Είτε φτάσει μέχρι την κάλπη, είτε επιλέξει την αποχή από την εκλογική διαδικασία.
Και σε αυτούς τους παραγκωνισμένους Έλληνες θα πρέπει να εστιάσουν τα κομματικά επιτελεία που διεκδικούν την εξουσία. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι οποίοι μέσα τους δεν έχουν χάσει την ελπίδα.
Εξακολουθούν να αναζητούν το φως. Το φως, που ζεσταίνει την καρδιά. Το φως, που στο τέλος νικάει πάντα το σκοτάδι…
