Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Οι περισσότεροι αδαείς τον έμαθαν πριν από μερικά 24ωρα. Και δυσκολεύονται ακόμη να προφέρουν σωστά το όνομά του. Το… ακανθώδες ζήτημα, το έχει λύσει ο ίδιος, μέσω του προσωπικού λογαριασμού του στο Twitter: Μπουτ-ετζ-ετζ…
Ο 38χρονος “Δήμαρχος Πιτ”, όπως τον έμαθε η Αμερική τους τελευταίους μήνες που διεκδικεί το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος, αιφνιδίασε όσους… δεν προσέχουν, με την πρωτιά του στην Αϊόβα.
Πέραν της σημειολογικής και ψυχολογικής χρησιμότητας αυτής της νίκης, ο Πιτ Μπούτετζετζ… άλλαξε πίστα. Έστειλε το μήνυμα στο σύνολο της χώρας, ότι ένας ομοφυλόφιλος πολιτικός μπορεί να συναρπάσει την πλειοψηφία της κοινωνικής βάσης του Δημοκρατικού Κόμματος.
Να εικονοποιήσει ένα επικαιροποιημένο μήνυμα αλλαγής και προόδου, ενώνοντας το νήμα με το 2008, και το ιστορικό ζητούμενο του “πρώτου Αφρο-Αμερικανού Προέδρου”, στο πρόσωπο του Μπαράκ Χουσεϊν Ομπάμα. Να σπρώξει πιο μακριά και πιο γρήγορα τον τροχό της Ιστορίας.
Με φόντο την επόμενη αναμέτρηση στο Νιού Χαμσάιρ, ο Πιτ Μπούτετζετζ βλέπει τα ποσοστά του να ανεβαίνουν, να προσπερνά τον Τζο Μπάιντεν, να απέχει ωστόσο αρκετά στις δημοσκοπήσεις από τον Μπέρνι Σάντερς. Ακόμη υπάρχει… ανηφόρα για την ιστορική ανατροπή.
Ωστόσο… Το φετίχ της αλλαγής και της ανατροπής, συγκινούσε πάντοτε, διαχρονικά και ανεξάρτητα από την εκάστοτε συγκυρία, κάθε κοινωνία. Ο… πειρασμός της εκλογής του Πιτ Μπούτετζετζ ως πρώτου ομοφυλόφιλου Προέδρου στη μοναδική υπερδύναμη που μας κληρονόμησε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, είναι μεγάλος.
Ικανός να διαμορφώσει, πάνω στην κάλπη, μια θυελλώδη κοινωνική πλειοψηφία, αντίστοιχη εκείνης του Μπαράκ Ομπάμα το 2008. Το κίνητρο για να σηκωθεί κανείς από τον καναπέ και να φτάσει στην κάλπη. Ειδικά, αν σκεφτεί κανείς τι… κανιβαλισμός περιμένει τον πρώην δήμαρχο του Σάουθ Μπεντ της Ιντιάνα, από το Twitter του Ντόναλντ Τραμπ.
Πώς θα το έλεγε ο Ρόμπερτ Κένεντι; Α… ναι. Από το “γιατί;” στο… “γιατί όχι;”. Η διαδρομή που πρέπει να διανύσει μια κοινωνία για να ζήσει την πρόοδο.
