Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Η ανακοίνωση της ίδρυσης του νέου πολιτικού φορέα με το όνομα ΕΠΟΣ (Ελληνική Πολιτική Συνείδηση) έφερε τις πρώτες αντιδράσεις. Και δικαιολογημένα. Το κόμμα φιλοδοξεί να συνδεθεί με τις διαδηλώσεις για τη Μακεδονία, αφού οι δύο βασικοί ιδρυτές του υπήρξαν ηγετικά στελέχη του κινήματος κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Ο Μιχάλης Πατσίκας και ο Οθωνας Ιακωβίδης, οι οποίοι οργάνωσαν σε μεγάλο βαθμό τα ογκώδη συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, φιγουράρουν τώρα ως αρχηγοί νέου κόμματος, αλλά, όπως φαίνεται, δεν εκφράζουν συνολικά το κίνημα που δημιουργήθηκε. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού τα συλλαλητήρια ήταν ακομμάτιστα (γι’ αυτό πέτυχαν), με τη συμμετοχή απλών ανθρώπων που ήθελαν να εκφράσουν την αγωνία τους για το εθνικό θέμα.
Καιρό τώρα ακουγόταν ότι θα προέκυπτε στο πολιτικό σκηνικό το «κόμμα των Μακεδόνων». Μάλιστα, τα σενάρια που είχαν ακουστεί ήταν πολλά, ενώ κυκλοφορούσαν και ηχηρά ονόματα προσωπικοτήτων που θα το στελέχωναν. Τελικώς, μας προέκυψε κάτι πολύ πιο… ανοργάνωτο και μικρό, σχεδόν πρόχειρο, που πιθανότατα δεν έχει καμία τύχη.
Για παράδειγμα, ένα νέο κόμμα είναι δυνατόν να αποτελείται από μόνο δύο άτομα; Πού είναι οι υποστηρικτές και τα στελέχη του; Και ποια είναι η ανάγκη που οδήγησε στην ίδρυσή του; Με τον ερασιτεχνικό τρόπο της ανακοίνωσης της συγκεκριμένης πολιτικής πρωτοβουλίας μάλλον «κάηκαν» όποιες πιθανότητες επιτυχίας υπήρχαν. «Είμαστε πολλοί και τις επόμενες ημέρες θα δείτε και πανεπιστημιακούς και άλλους που θα ανακοινώσουν ότι συντάσσονται με την ΕΠΟΣ» δήλωσε προχθές ο κ. Πατσίκας στη «δημοκρατία», που αποκάλυψε πρώτη τη δημιουργία του κόμματος. Πού είναι όμως αυτοί οι… πολλοί; Και πότε θα τους μάθουμε;
Χθες αντέδρασαν (και δικαίως) ορισμένες από τις οργανώσεις που κινητοποιήθηκαν για την επιτυχία των συλλαλητηρίων. Κατήγγειλαν προσπάθεια εκμετάλλευσης της αγνής αντίδρασης των Ελλήνων. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων, αφού ξεκαθάρισε ότι ουδεμία σχέση έχει με το νέο κόμμα, αναφέρει ότι είναι απαράδεκτο να μπαίνει το εθνικό θέμα ως βιτρίνα στις όποιες πολιτικές φιλοδοξίες. «Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να καπηλεύονται ο αγώνας και η αγωνία αγνών πατριωτών δίνοντας την αλγεινή εντύπωση ότι όλα έγιναν για να δημιουργηθεί ένα κόμμα» αναφέρουν.
Είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα πράξουν και άλλοι φορείς που είχαν εμπλοκή στα συλλαλητήρια. Και κάπως έτσι θα ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Η αλήθεια είναι ότι οι κ. Πατσίκας και Ιακωβίδης δεν ονόμασαν το κόμμα τους «μακεδονικό» ή με τέτοιο τρόπο που να παραπέμπει ευθέως στα συλλαλητήρια. Μέχρι στιγμής δεν επιχείρησαν να «μονοπωλήσουν» αυτόν τον χώρο. Ομως, όπως και να έχει, είναι σαφές πως η συγκεκριμένη συγκυρία και οι δημόσιες τοποθετήσεις τους παραπέμπουν στο αναμενόμενο «κόμμα των Μακεδόνων», είτε το λένε ανοιχτά οι ιδρυτές είτε όχι. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Το βασικό ερώτημα όμως είναι άλλο. Υπάρχει ανάγκη για ένα κόμμα των συλλαλητηρίων; Ασφαλώς όχι, κυρίως γιατί θα πρόκειται για πολιτικό φορέα με σημαία ευκαιρίας. Πέραν της εκμετάλλευσης του άδολου αγώνα των απλών διαδηλωτών που μπορεί να προκύψει, ποια ιδεολογική ατζέντα θα έχει ο φορέας; Η Μακεδονία είναι ελληνική, γενικώς και αορίστως; Αυτή δεν είναι θέση κόμματος ούτε μπορεί να υποστηριχθεί αν δεν εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο για την πορεία, τα προβλήματα και το μέλλον της χώρας. Μονοδιάστατα κόμματα χωρίς πραγματική ταυτότητα δεν έχουν λόγο ύπαρξης ούτε μπορούν να προσφέρουν κάτι στον τόπο.
Τα υπάρχοντα κόμματα είναι όντως φθαρμένα. Η απελπισία των ψηφοφόρων είναι δεδομένη. Η συμμαχία των μεγάλων πολιτικών δυνάμεων ανοιχτά ή σιωπηρά υπέρ του ξεπουλήματος της Μακεδονίας είναι επίσης γεγονός. Ομως η λύση δεν είναι ένα ευκαιριακό κομματίδιο που στήθηκε στο πόδι για να προλάβει τις εκλογές. Τέτοιες προσπάθειες συνήθως αποτυγχάνουν παταγωδώς. Κυρίως επειδή προσπαθούν να κερδίσουν ένα μερίδιο οργής και αγανάκτησης του απλού πολίτη. Που όμως, επειδή αντιλαμβάνεται τις σκοπιμότητες καθενός, θυμώνει ακόμα περισσότερο με αυτούς που πάνε να τον «καπελώσουν»
