Γράφει ο Δημήτρης Καιρίδης
Η μεσαία τάξη κατέστη το επίδικο αντικείμενο των εκλογικών μαχών του 2019. Καθόρισε τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα και θα βάλει επίσης τη σφραγίδα της, στην τελική του Ιουλίου. Το βασικό όμως συμπέρασμα που προκύπτει εντέλει, από την εκτεταμένη φιλολογία περί μεσαίας τάξης, είναι ότι το πρόβλημα της δεν είναι θέμα εκλογικών εξαγγελιών και ακατάσχετης μετρολογίας.
Η μεσαία τάξη απαιτεί από την πολιτική τάξη κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο προκειμένου να ανασυσταθεί ως κοινωνική δύναμη μετά τη συντριβή της από την οικονομική κρίση. Θέλει συστηματικές πολιτικές που θα τις δώσουν ευκαιρίες. Για να επιχειρήσει, για ν’ αναδυθεί εκ νέου. Πράγματι, στο χώρο της οικονομίας υπάρχουν δύο προσφερόμενα ανταγωνιστικά σχέδια. Του ΣΥΡΙΖΑ, που εμμένει στην αντιαναπτυξιακή οικονομική πολιτική της υπερφορολόγησης-τώρα τη λέει δίκαια- και του κρατικού επιδοματισμού. Σ’ αυτό το σχέδιο, μιας κατά βάση στάσιμης οικονομίας, η μεσαία τάξη είναι φθίνουσα δύναμη και μόνιμος αιμοδότης και τροφοδότης της βέβαιης παρέκκλισης των οικονομικών στόχων. Αυτός όμως είναι ο ασφαλέστερος δρόμος της γενικευμένης κοινωνικής φτωχοποίησης και όχι μόνο της μεσαίας τάξης.
Στον αντίποδα η ΝΔ προτείνει οικονομική πολιτική δυναμικής ανάπτυξης με τρίπτυχο τη μείωση φόρων, τον πολλαπλασιασμό των ιδιωτικών επενδύσεων σε συνδυασμό με την ποσοτική και ποιοτική αύξηση της εργασίας. Στοχεύει στην προτεραιότητα της οικονομικής μεγέθυνσης μέσω μιας συστηματικής στήριξης της μεσαίας και μικρής επιχειρηματικότητας κυρίως παραγωγικής, καινοτόμου και εξωστρεφούς. Εντάσσει δηλαδή τη μεσαία τάξη ως καθοριστικό συντελεστή της παραγωγικής αναδιάρθρωσης και της ανταγωνιστικότητας της χώρας. Η ΝΔ δεν προτείνει απλά ένα τέτοιο σχέδιο αλλά και το εγγυάταιμέσω της αξιοπιστίας, της γνώσης και της δυνατότητας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σε κάθε περίπτωση, η μεσαία τάξη αποτελεί εν δυνάμει τον στυλοβάτη της επιζητούμενης ελληνικής ανάταξης αλλά και τον πυλώνα της δημοκρατικής σταθερότητας, της πολιτικής μετριοπάθειας και της κοινωνικής συνοχής. Χωρίς ανάταξη της μεσαίας τάξης χάνεται η οποιαδήποτε προοπτική ευημερίας. Η χώρα επί 4,5 χρόνια πορευόταν μέσα στη στασιμότητα, με κίνδυνο να οδηγηθεί στην ασπόνδυλη, ανισόρροπη και εντέλει αποκρουστική κοινωνία της ταξικής πόλωσης, μετα 3/4 του πληθυσμού βυθισμένα στη φτώχεια. Με την κοινωνική πλειοψηφία να φυτοζωεί με επιδόματα και χάρες από τους κυβερνητικούς πάτρωνες των πελατειακών δικτύων.
Όμως, τώρα, η Πολιτική Αλλαγή προσφέρει σχέδιο ευκαιριών για την αναβάθμιση της μεσαίας τάξης. Γι’ αυτό την επικροτεί ο κόσμος που ανήκει ή διεκδικεί θέση σ’ αυτήν. Μπορεί μέσα απ’ αυτό να ξαναγίνει η κοινωνική δύναμη που θα ξαναζωντανέψει και θα στηρίξει την επιζητούμενη ανάπτυξη της χώρας. Μπορεί να εξελιχθεί σε βασικό πυλώνα, του νέου παραγωγικού υποδείγματος απέναντι στον παρασιτικό δανεισμό και επιδοματισμό, που μας χρεοκόπησε .Σε κάθε περίπτωση στην Ελλάδα είναι καθοριστικό το βάρος της μεσαίας και μικρής παραγωγικής επιχείρησης και αποτελεί διαχρονικά τον κινητήριο μοχλό των οικονομικών εξελίξεων. Γεγονός που ταυτόχρονα μπορεί σε συνεργασία μ’ ένα οργανωμένο κράτος ν’ αξιοποιήσει την πολυπόθητη εισαγωγή και λειτουργία των επιτευγμάτων της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης στην πατρίδα μας.
Είναι, λοιπόν ανάγκη να ανατάξουμε την ελληνική μεσαία τάξη. Να βάλουμε τις βάσεις για να ωθήσουμε τη δυναμική μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Σε δημιουργική, παραγωγική και εξωστρεφή κατεύθυνση. Ενταγμένη σ’ ένα συνολικό σχέδιο ανατροπής της σημερινής οικονομικής καθήλωσης, που δεν υπόσχεται απλά αλλά στηρίζει έμπρακτα και δίνει ευκαιρίες. Η πολιτική αλλαγή που έρχεται και δίνει ελπίδες για μεγάλη θετική ανατροπή στα παραγωγικά πράγματα της χώρας έχει ασφαλώς στο επίκεντρο της έχει τη μεσαία τάξη. Ταυτόχρονα, και ως στόχο αλλά και ως συντελεστή ανάπτυξης.
Ο Δημήτρης Καιρίδης είναι υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, Βόρειου Τομέα Αθηνών
