Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Στο κομμάτι που τον αφορά, τα πήγε και πάλι περίφημα. Η διαχείριση των συμβόλων και του ψυχισμού των μαζών, στα καλύτερά της. Από “πατέρας των Τούρκων”… “πατέρας του Ισλάμ”. Όχι κι άσχημα για τον Ταγίπ Ερντογάν.
Φυσικά, ο Τούρκος Πρόεδρος θυσίασε συνειδητά την αναγκαία ισορροπία δράσεων, για να ικανοποιήσει το δικό του ακροατήριο όπως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται.
Και προσπέρασε τη λεπτή κόκκινη γραμμή, πέραν της οποίας, μια πράξη ενοχλεί υπερβολικά, ακραία και με μόνιμες συνέπειες, τον ψυχισμό κάποιου άλλου.
Στην προκειμένη περίπτωση, με τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, όχι μονάχα στον ψυχισμό των Ελλήνων, αλλά συνολικά της χριστιανοσύνης.
Είναι βέβαιο λοιπόν, ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ (πώς μας έκανες να αισθανθούμε)…
