Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”
Ωραία, λοιπόν, το είπαμε. Θλιβερό γεγονός ο θάνατος ενός απελπισμένου νεαρού τοξικομανούς στο κέντρο της Αθήνας, μέρα μεσημέρι, απεχθείς και βάρβαρες οι σκηνές αγριότητας που προηγήθηκαν.
Ομως μια ψαγμένη, πραγματικά αριστερή προσέγγιση, στο όνομα, ας πούμε, της ισονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα στεκόταν και στους λόγους που έγινε μείζον καταγγελτικό θέμα στα επιλεκτικώς ευαίσθητα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Γιατί ο νεκρός ήταν κατά κάποιον τρόπο επώνυμος. Τουλάχιστον στον κύκλο του.
Δεν ξέρω αν ήταν μαζί με αυτούς της ΛΟΑΤΚΙ που συνάντησε πριν από μερικούς μήνες ο Κυριάκος για να ενημερωθεί σχετικά με τα αιτήματα της ομοφυλόφιλης κοινότητας, αλλά ήταν γνωστός ακτιβιστής, ιδιαίτερα συμπαθής στον συγκεκριμένο χώρο. Γι’ αυτό και ξεσηκώθηκε το άπαν σύμπαν, σπεύδοντας να αποδώσει τον θάνατό του στα βάναυσα χτυπήματα που δέχτηκε ανήμπορος και τραυματισμένος στην προθήκη του κοσμηματοπωλείου. Μόνο που οι πάσης φύσεως «δικαιωματιστές» που εξανέστησαν δεν μπήκαν στον κόπο να αναρωτηθούν τι θα είχε συμβεί αν ο ξυλοκοπημένος δεν λεγόταν Ζακ ή Τζάκι, αλλά Χασάν και ήταν Πακιστανός λαθρομετανάστης ή Αποστόλης και ήταν Ρομά από το Ζεφύρι… Πόσο θα συγκινούσε σε αυτή την περίπτωση η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής; Και πόσο θα την πέφταμε στους αστυνομικούς που τραβολογούσαν και προσπαθούσαν να βάλουν χειροπέδες στον ημιθανή, αλλά πριν από μερικά λεπτά οπλισμένο και σε κατάσταση αμόκ επίδοξο ληστή;
Δυστυχώς τα ανακλαστικά ευαισθησίας που αναπτύχθηκαν όχι στον απλό κόσμο, αλλά σε συγκεκριμένα κομματικά γραφεία του συστημικού κοινοβουλευτικού τόξου, καθώς και σε ορισμένα μέσα ενημέρωσης που τα υπηρετούν, ελάχιστη σχέση έχουν με ανθρωπιστικές αξίες, μειονοτικά δικαιώματα, ανάδειξη κοινωνικών αποκλεισμών και τα συναφή. Στυγνή και χυδαία πολιτική εκμετάλλευση ενός τραγικού γεγονότος αποτελούν από αδίστακτους οπορτουνιστές που μυρίστηκαν ψωμί και έπεσαν με τα μούτρα στην τυμβωρυχία εντυπώσεων.
Πρώτος και… καλυτερότερος, ο υπουργός προπαγάνδας της κυβέρνησης. Γιατί ουδείς έχει καταλάβει με τι άλλο ασχολείται στην «επικράτεια» ο Βερναρδάκης, πέραν του να αναπαράγει με συνεντεύξεις και στομφώδεις δηλώσεις εμφυλιοπολεμικά στερεότυπα και διχαστικά κατσαπλιάδικα κλισέ μιας παλαιοκομματικής και μπαγιάτικης Αριστεράς. Ετσι θεωρεί ότι προσφέρει κυβερνητικό έργο. Εφτασε λοιπόν αυτός ο ανεκδιήγητος να τολμήσει τον συσχετισμό ενός θανάτου χωρίς πιστοποιημένη ιατρική αιτία με τον ξυλοδαρμό ενός αριστερού… αγωνιστή, του πρώην διαιτητή και νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κωνσταντινέα. Για να κάνει φτηνή πολιτική σπέκουλα και να τεκμηριώσει, τάχα μου, ότι η χώρα βρίσκεται στο έλεος «ακροδεξιών συμμοριών»!
Το ότι ο Βερναρδάκης στην κυριολεξία «το τερμάτισε» δεν προκαλεί έκπληξη. Είναι ίδιον του πολιτικού θράσους όλων αυτών των «αριστερών» που επιμένουν να ερμηνεύουν α λα καρτ παντελώς ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα για να «ντοπάρουν» τα πλήθη κατά των… νοικοκυραίων, μπας και «δικαιώσουν» την ιδεοληψία τους στη κάλπη.
Ο προπηλακισμός του Κωνσταντινέα, λαλίστατου πρώην πρωταγωνιστή των γηπέδων, που έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια, από χούλιγκαν έξω από γήπεδο στην Καλαμάτα, πείτε μου εσείς τι σχέση μπορεί να έχει με το συμβάν στην Ομόνοια. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τα κίνητρα των δραστών, που συνελήφθησαν, βεβαίως, «αστραπιαία». Μπορεί να ήταν πράγματι πολιτικά, μπορεί να ήταν οπαδικά, μπορεί να ήταν και κάποιο ξεκαθάρισμα παλιών λογαριασμών. Ετσι κι αλλιώς τα μέσα ενημέρωσης σταμάτησαν να ασχολούνται με την περίπτωσή του όταν διαπιστώθηκε ότι συνήλθε εντυπωσιακά γρήγορα από την περιπέτειά του…
Δύο γεγονότα βιαιοπραγίας, ασφαλώς καταδικαστέα, που προέκυψαν υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες, δεν είναι δυνατόν να αλληλοσυναρτώνται στην προσπάθεια τεκμηρίωσης… ακροδεξιάς κοινωνικής απειλής.
Κοινωνική απειλή υπάρχει, αλλά δεν έχει μονοσήμαντο πολιτικό χρώμα. Ρωτήστε και το 19χρονο κορίτσι που σακατεύτηκε από μια φωτοβολίδα ανεγκέφαλων αριστεριστών σε ένα παγκάκι του Αγρινίου. Μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε σε λάθος τόπο, τη λάθος ώρα, έξω δηλαδή από το φροντιστήριό του! Και, φυσικά, οι δράστες αυτού του εγκλήματος ούτε συνελήφθησαν ούτε καν -υποπτεύομαι- έκανε κανείς τον κόπο να τους ψάξει.
Ρωτήστε και τον γιατρό που έβγαζε τον σκύλο του στα Εξάρχεια και τον έκαναν μαύρο στην κυριολεξία κάτι αντιεξουσιαστικά καλόπαιδα της διπλανής πόρτας επειδή θυμήθηκαν ότι τους είχε κάνει παρατήρηση για τη δυνατή μουσική!
Αυτοί οι δύο τελευταίοι, απλοί, ανώνυμοι και ανυποψίαστοι πολίτες, που ψάχνουν το δίκιο τους, δεν ήταν θύματα ακροδεξιάς απειλής. Ηταν θύματα της ιδεοληπτικής αντίληψης δύο μέτρων και δύο σταθμών στην τήρηση της έννομης τάξης που επιβάλλει η αριστερή «πολιτική ορθότης» και υπηρετείται ασμένως όχι μόνο από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και από τα υπόλοιπα προοδευτικά ή νεοφιλελέ φερέφωνα συστημικής εξουσίας. Αυτή είναι η σημερινή παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας και θα την πληρώσουμε πολύ ακριβά όταν κάποια στιγμή χαθεί η μπάλα και η Αστυνομία σηκώσει τα χέρια ψηλά λέγοντας στους πολιτικούς: «Ελάτε εσείς τώρα, ρε έξυπνοι, να μας πείτε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο…»
