Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Εάν τελικά γίνει πράξη η νομοθετική ρύθμιση για την ψήφο των ομογενών και κατατεθεί προς έγκριση στην τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδο, προκύπτουν τρία ερωτήματα: Ποιοι θα ψηφίσουν, πώς θα ψηφίσουν και, βεβαίως, τι θα ψηφίσουν.
Το «ποιοι» και το «πώς» θα διευκρινιστούν, φαντάζομαι, από το περιεχόμενο της ρύθμισης που αίφνης βιάζεται να φέρει η κυβέρνηση, ενώ όλο αυτό το διάστημα πίεζε προς αυτή την κατεύθυνση η Ν.Δ. και ο κ. Τσίπρας σφύριζε αδιάφορα.
Η ξαφνική επίσπευση υποκρύπτει πιθανότατα μικροκομματική υστεροβουλία. Με διάφορα προσχήματα μέσω της αρμόδιας διυπουργικής επιτροπής που συγκρότησε, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να περιορίσει τη συμμετοχή στις επερχόμενες εθνικές εκλογές μόνο στους Ελληνες του εξωτερικού που είναι εγγεγραμμένοι σε δημοτολόγια και εκλογικούς καταλόγους. Πρακτικά δηλαδή στους Ελληνες της πολύ πρόσφατης διασποράς και του λεγόμενου brain drain, όσους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα καταμεσής της οικονομικής κρίσης για να αναζητήσουν εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στο εξωτερικό.
Για να αποτρέψει ενσωμάτωση στο εκλογικό σώμα και άλλων Ελλήνων του εξωτερικού από παλιότερα «κύματα μετανάστευσης» που διατηρούν ή μπορούν να διεκδικήσουν την ιθαγένεια, αλλά αποτελούν «άγνωστο Χ» ως προς την εκλογική συμπεριφορά τους, θα επικαλεστεί λόγους πίεσης χρόνου, οργανωτικής επάρκειας, συνταγματικής νομιμότητας και άλλα ωραία. Ο λόγος όμως του αποκλεισμού τους είναι άλλος.
Οι Ελληνες δεύτερης ή τρίτης γενιάς, που διακατέχονται από ένα αγνό αίσθημα νοσταλγίας για την πατρίδα και καθετί ελληνικό, θεωρούνται ότι ανήκουν στον συντηρητικό χώρο του εκλογικού φάσματος. Είναι εθνικά ευαίσθητοι και γενικότερα υπέρ της διατήρησης των ελληνικών παραδόσεων, πολλές από τις οποίες είναι βεβαίως συνυφασμένες και με τον σεβασμό της ορθόδοξης πίστης. Αφήστε που δεν αντιλαμβάνονται την έννοια του αριστερού… πολιτικού ρεαλισμού στις εθνικές εκπτώσεις, βλέπε Συμφωνία Πρεσπών. Δεν είναι, επομένως, ένα εκλογικό ακροατήριο που «βολεύει» τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αντίθετα, οι 30άρηδες και 40άρηδες του brain drain, σύμφωνα πάντα με την μπακάλικη προσέγγιση των… πολύπειρων εκλογολόγων της κυβέρνησης, τύπου Βερναρδάκη, θεωρούν υπεύθυνες για την αναγκαστική μετανάστευσή τους τις πρώτες κυβερνήσεις του Μνημονίου και όχι τον Τσίπρα, ενώ, ταυτόχρονα, ως «τεχνοκράτες» διακατέχονται από περισσότερο «προοδευτικές αντιλήψεις» για θέματα όπως η θρησκεία, οι ιστορικές παραδόσεις κ.λπ.
Αυτά βέβαια είναι εικασίες από αυτές που διαδίδουν οι αυλικοί στους πολιτικούς αρχηγούς για να κοιμούνται ήσυχοι. Ούτε οι Ελληνες παλαιότερων κυμάτων διασποράς είναι σώνει και καλά συντηρητικοί σαν τον… θείο από την Αμερική ούτε οι Ελληνες του brain drain είναι συριζαίοι και αναθεματίζουν μόνο τους προηγούμενους για τα δεινά που τους επιφύλαξε η οικονομική κρίση. Η ψήφος, αν τελικά τους δοθεί, θα είναι ένα πραγματικό μυστήριο, καθώς δεν μπορεί να υπάρξει καμία αξιόπιστη μέτρηση για να διαπιστωθεί η τοποθέτησή τους έναντι των ελληνικών πολιτικών κομμάτων που μας έφεραν στο σημερινό κατάντημα. Τα αισθήματά τους, επομένως, θα φανούν μόνο στην κάλπη (και ας μη βιάζονται να την προϋπολογίσουν ούτε τα σαΐνια της Νέας Δημοκρατίας υπό τον γνωστό πρώην γκαλοπατζή με το… σπινθηροβόλο βλέμμα).
Ερωτήματα όμως γεννώνται και για τη μέθοδο με την οποία θα κληθούν να ψηφίσουν οι ομογενείς. Τρία είναι τα ενδεχόμενα που εξετάζονται: Η επιστολική ψήφος, η αυτοπρόσωπη παρουσία στο προξενείο και η ηλεκτρονική ψηφοφορία, που μάλλον έχει εκ των προτέρων αποκλειστεί, καθώς δεν υπάρχουν οι σχετικές υποδομές για την αξιόπιστη διεξαγωγή της.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν θα έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν δικούς τους εκπροσώπους. Σε αυτό διαπιστώνεται σύμπνοια μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, καθώς κανείς δεν θέλει να… χαλάσουν οι ισορροπίες στα ελληνικά κομματικά παραμάγαζα. Αντε να «χώσουν» κάποιον ομογενή στα ψηφοδέλτια επικρατείας και μετά να πουν ότι έτσι εκπροσωπείται η διασπορά!
Λογικό και δημοκρατικό θα ήταν, βεβαίως, να υπάρχουν και βουλευτές ομογένειας, ανεξάρτητοι από τα ελληνικά κόμματα, που θα μεταφέρουν τη φωνή των απόδημων Ελλήνων απ’ όλο τον κόσμο. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα κράτη με μεγάλη διασπορά, όπως η Γαλλία, η Ιταλία ή η Πορτογαλία. Συνέβη και στην Ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους πριν από 156 χρόνια επί Θρασύβουλου Ζαΐμη και έτσι πρωτοεξελέγη από την ελληνική παροικία του Λονδίνου ο Χαρίλαος Τρικούπης, που άλλαξε τη μοίρα της Ελλάδος.
Δυστυχώς με τους σημερινούς… κακομοίρηδες της πολιτικής δεν μπορούν να συμβούν ούτε αυτά που γίνονταν το 1862. Γιατί απλούστατα δεν τους συμφέρει. Και είναι βέβαιο ότι θα εγερθούν τα γνωστά «συνταγματικά κωλύματα». Και στο τέλος οι Ελληνες του εξωτερικού θα κληθούν να επιλέξουν μεταξύ των υποψήφιων βουλευτών του νομού στον οποίο είναι εγγεγραμμένοι. Με την ελπίδα ότι η ψήφος τους θα αποτελέσει προέκταση της «ελληνικής» εκλογικής συμπεριφοράς. Αυτό εξηγεί την… πρεμούρα. Τίποτε άλλο, δυστυχώς…
