Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Πηγή: real.gr
Από το 2010 συζητάμε το ίδιο πράγμα. Τι θα γίνει με τα στεγαστικά και τα καταναλωτικά δάνεια εκείνων που αδυνατούν να πληρώσουν. Εχει χυθεί άπειρο μελάνι σε ρεπορτάζ και άρθρα. Εχουν γίνει εκατοντάδες δηλώσεις πολιτικών στελεχών και έχουν μοιραστεί προεκλογικά αφειδώς υποσχέσεις για γενναίες ρυθμίσεις, που θα ανακουφίσουν όσους πνίγηκαν από την κρίση. Στην πρώτη ανάγνωση αυτό είναι και ηθικό και νόμιμο. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που βρίσκεται 9 χρόνια σε συνθήκες χρεοκοπίας. Μπήκε πρώτη στη βαθιά κρίση και θα βγει τελευταία, όποτε και εάν βγει. Εχασε σχεδόν το 30% του πλούτου της, η κρίση οδήγησε στην εξαθλίωση κοντά στα τρία εκατομμύρια πολίτες, εξαφάνισε τη μεσαία τάξη, ενώ αβγάτισε τους φοροφυγάδες, τους αετονύχηδες και τους τοκογλύφους. Ολοι ξέρουμε πια ότι, παράλληλα με την ισχνή νόμιμη οικονομία, κινείται μια παράλληλη οικονομία με μαύρα χρήματα που έχουν μεγαλύτερη αξία από άσπρα και φανερά ευρώ. Οι διαφορές κόστους αγαθών και κυρίως υπηρεσιών για τους ανθρώπους που κινούν μαύρο χρήμα είναι τεράστιες. Τα 400 ευρώ γίνονται εύκολα 300, αν πληρώσεις μετρητά χωρίς απόδειξη. Τα παζάρια με εργατοτεχνίτες, γιατρούς, δικηγόρους, αλλά και μπροστά στα γκισέ των εμπορικών καταστημάτων, γίνονται φανερά. Ελάχιστοι πλέον τηρούν τα προσχήματα. Στην ουσία η χώρα λειτουργεί με δύο νομίσματα. Τα ρευστά και «μαύρα» ευρώ είναι τουλάχιστον 30% ακριβότερα από τα ευρώ που κινούνται μέσω τραπεζών ή με πιστωτικές κάρτες.
Επιστρέφουμε στα δάνεια. Ηθικό και νόμιμο, λοιπόν, για τους ανθρώπους που τσάκισε η κρίση να μη χάσουν την πρώτη κατοικία τους, αν αυτή είναι ένα κανονικό σπίτι, «και ταπεινό». Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα και οι αδικίες. Στη χώρα μας το κράτος δεν κατάφερε ποτέ -γιατί δεν το ήθελε- να μάθει ποιοι είναι οι πλούσιοι και ποιοι οι πραγματικά φτωχοί. Γι’ αυτό τα κάθε λογής επιδόματα πάνε σε λάθος τσέπες. Παίρνουν επίδομα θέρμανσης και 13η σύνταξη άνθρωποι που το χρησιμοποιούν για φιλοδώρημα στα καλά εστιατόρια που συχνάζουν. Και δεν είναι εξαιρέσεις, είναι πολλοί αυτοί που περιγράφω. Το ίδιο ακριβώς συνέβη με τον πράγματι φιλολαϊκό νόμο Κατσέλη. Κρύφτηκαν πίσω από αυτόν κόσμος και κοσμάκης και ζουν 8 χρόνια σαν πασάδες χωρίς να πληρώνουν τίποτε στα σπίτια τους, πολλά από τα οποία είναι καλύτερα από εκείνων που πληρώνουν βρέξει-χιονίσει τις δόσεις τους στην τράπεζα.
Ευτυχώς ο αρχικός σχεδιασμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν πέρασε από τις τράπεζες, οι οποίες ως γνωστόν διοικούνται από τη Φρανκφούρτη. Τώρα φαίνεται να κατέληξαν σε μια πιο λογική διαχείριση-διευκόλυνση για τους κακοπληρωτές. Αυτό που αποκρύπτει, όμως, κάθε φορά η κυβέρνηση -το ίδιο έκαναν και οι προηγούμενες- είναι ότι οι διευκολύνσεις και οι χαριστικές πράξεις σε όσους χρωστούν πέφτουν στην πλάτη εκείνων που πληρώνουν. Τα χρήματα δεν φυτρώνουν. Οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών γίνονται με δανεικά που θα αποπληρώνουν οι κανονικοί φορολογούμενοι για δεκαετίες. Επίσης ο δανεισμός σε υγιείς επιχειρήσεις γίνεται αδύνατος ή πανάκριβος, άρα στεγνώνει η αγορά, κλείνουν μικρές επιχειρήσεις και αυξάνεται η ανεργία. Φαύλος κύκλος. Αν περνούσε η αρχική γενναιόδωρη-προεκλογική πρόταση της κυβέρνησης, αυτή θα κόστιζε 4,5 δισ., σε ένα τραπεζικό σύστημα που πλέον έχει το 1/4 αυτής της αξίας. Τρελά πράγματα αλλά συμβαίνουν. Οι τράπεζές μας δεν έχουν πλέον σοβαρή πραγματική αξία και κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει αυτό.
Το ηθικό και νόμιμο, λοιπόν, στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα είναι αυτή τη φορά να σωθεί η πρώτη κατοικία των πραγματικά φτωχών ανθρώπων. Η διαδικασία που θα επιλεγεί πρέπει να είναι ένα ψιλό κόσκινο, που να μην αφήνει περιθώριο να περάσουν καταφερτζήδες.
Η Ελλάδα είναι μικρό χωριό. Μπορεί το κράτος να αδυνατεί να ξεχωρίσει τους φτωχούς από τους πλούσιους, όμως η κοινωνία σε κάθε επαγγελματική ομάδα και σε κάθε γειτονιά τα ξέρει όλα και με λεπτομέρειες. Ολοι γνωρίζουν τον δήθεν άνεργο, με το ακριβό τζιπ, που βγάζει πέντε-έξι χιλιάδες «μαύρα» τον μήνα. Και επειδή τα πράγματα στη χώρα είναι οριακά με τους κάθε λογής μπαταχτσήδες και φοροφυγάδες, όπου να ’ναι θα αρχίσει η εξέγερση των καλοπληρωτών. Αυτοί είναι 50% των δανειοληπτών. Ναι, τόσα είναι τα κορόιδα που σήκωσαν στους ώμους τους και τα βάρη των άλλων που συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τράπεζες, εφορία και την κοινωνία ολόκληρη. Κανείς δεν μιλά γι’ αυτούς τους αθόρυβους μικρούς ήρωες, που ένας Θεός ξέρει πώς τα βγάζουν πέρα. Καμία κυβέρνηση δεν σκέφτηκε να τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν την ανηφόρα με ένα καλύτερο επιτόκιο, για παράδειγμα, ή με μια άλλου τύπου διευκόλυνση. Οι περισσότεροι σήκωσαν σιωπηλά το βάρος της κρίσης, στέρησαν από τα παιδιά τους βασικά αγαθά για να πληρώνουν κάθε πρώτη του μήνα το στεγαστικό δάνειο. Αυτοί είναι τα πραγματικά θύματα. Κρύβουν θυμό και οργή που σύντομα θα ξεσπάσει. Και αυτή δεν θα είναι μια καλή στιγμή για το πολιτικό σύστημα.
