Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Πηγή: real.gr
Οταν ο Ανδρέας Παπανδρέου κέρδισε την εξουσία το 1981 με εκείνο το συντριπτικό ποσοστό 48%, οι νεοδημοκράτες ψηφοφόροι δυσκολεύτηκαν πολύ να κατανοήσουν ότι το ΠΑΣΟΚ ήρθε για να μείνει. Ετσι άρχισαν για πρώτη φορά οι θεωρίες περί μικρής παρένθεσης που θα κλείσει σύντομα. Η πρώτη ψυχρολουσία ήρθε στις ευρωεκλογές που ακολούθησαν, η δεύτερη και φαρμακερή στις εθνικές εκλογές του 1985. Τότε συνειδητοποίησαν όλοι ότι το νέο πολιτικό δίπολο είναι ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.
Παρά αυτή τη μεγάλη διάψευση, το σενάριο της παρένθεσης συνεχίζει να κυκλοφορεί ακόμη και σήμερα. Οι πασοκτζήδες προέβλεπαν ότι ο Κώστας Καραμανλής θα είναι μια παρένθεση μετά τον Κώστα Σημίτη και η Νέα Δημοκρατία επί ηγεσίας του κέρδισε δύο φορές. Μετά ήρθε ο Αλέξης Τσίπρας για να φουντώσουν τα σενάρια στα όρια της βεβαιότητας ότι δεν θα καταφέρει να κλείσει ούτε έναν χρόνο στην εξουσία. Ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο πρώτο εξάμηνο αναπτερώθηκαν οι ελπίδες πως, όπου να ’ναι, φεύγουν. Οι εκλογές τον Οκτώβριο ήταν η απάντηση. Παρά τα όσα είχαν μεσολαβήσει με τις κλειστές τράπεζες, με τη χώρα να κινδυνεύει να βρεθεί εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης και να βολοδέρνει στον τρίτο κόσμο, ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε ξανά τις εκλογές. Βρίσκεται στην εξουσία τριάμισι χρόνια. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός των μνημονιακών χρόνων και πλέον είναι στο χέρι του, εφόσον το επιθυμεί, να εξαντλήσει την τετραετία μέχρι τελευταία ημέρα. Τώρα το σενάριο της παρένθεσης το αγαπούν οι Συριζαίοι. Φαντασιώνονται πως, εάν κερδίσει με αυτοδυναμία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η θητεία του θα είναι μικρή, καθώς δεν θα μπορεί να αντέξει τους κλυδωνισμούς της φτωχοποιημένης κοινωνίας από τη μακρόχρονια κρίση.
Χωρίς αμφιβολία, ο Αλέξης Τσίπρας έχει κερδίσει όλα τα προσωπικά του στοιχήματα. Πράγματα πλέον σε όλους γνωστά. Το κόμμα του 3% το έφτασε στο 36% και μετά τις εκλογές θα διατηρήσει ένα ποσοστό από 23% μέχρι 27%, που σημαίνει ότι θα είναι η νέα μεγάλη παράταξη της Κεντροαριστεράς. Το μόνο κόμμα που θα μπορούσε να μικρύνει τη δύναμή του και να περιορίσει τη διείσδυσή του στο λεγόμενο αντιδεξιό μέτωπο ήταν το Κίνημα Αλλαγής. Εάν αυτό το εγχείρημα είχε πετύχει και η Φώφη Γεννηματά κατάφερνε, όπως ήθελαν οι πρώτες προβλέψεις, να εξασφαλίσει ποσοστό πάνω από 10%, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχωρούσε κάτω από 20% και η Κεντροαριστερά θα είχε δύο πόλους. Αυτό, όμως, δεν συνέβη.
Ετσι οδηγούμαστε σε μια πολωμένη προεκλογική περίοδο με δύο πρωταγωνιστές, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα. Το οπλοστάσιό τους το έχουν αποκαλύψει εγκαίρως. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα αισθάνεται νικητής και τροπαιούχος, αφού κατάφερε κόντρα στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών να περάσει τη συμφωνία των Πρεσπών και να ικανοποιήσει τη δική του εκλογική βάση και ταυτόχρονα να αναβαθμίσει τις σχέσεις του με τους συμμάχους, Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρώπη. Η κατηγορία ότι αυτό έγινε διαλύοντας τρεις μικρές κοινοβουλευτικές ομάδες και μαζεύοντας βουλευτές από εδώ κι από εκεί και οι οποίοι δεν συμμετείχαν μέχρι τότε στην κυβερνητική πλειοψηφία, ακούγεται ωραίο πολιτικό επιχείρημα της αντιπολίτευσης, αλλά έτσι λειτουργούν οι αστικές δημοκρατίες. Οι βουλευτές από την ώρα που θα περάσουν το κατώφλι της Βουλής είναι εκπρόσωποι του λαού και έχουν απόλυτη πρωτοβουλία κινήσεων. Η εξουσία των πολιτών τελειώνει εκεί και ενεργοποιείται ξανά στις εκλογές, οπότε μπορούν με ευκολία τους βουλευτές που αθέτησαν τις υποσχέσεις τους να τους στείλουν σπίτι τους. Γι’ αυτό χρειάζεται και μεγάλη προσοχή όταν πηγαίνει κανείς στην κάλπη να μην ψηφίζει ούτε για πλάκα, ούτε με θυμό, αλλά να προσέχει ποιους στέλνει στη Βουλή.
Στην τελική ευθεία προς την κάλπη είτε αυτή στηθεί τον Μάιο είτε τον Οκτώβριο, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να καλοπιάσει τη θυμωμένη από τη συμφωνία των Πρεσπών κοινωνία με μπαράζ φιλολαϊκών και θεσμικών νομοσχεδίων. Ηδη ξεκινά με την αύξηση του κατώτατου μισθού, με τον νέο νόμο Κατσέλη, με ρυθμίσεις ασφαλιστικών εισφορών, με επιστροφές χρωστούμενων από το κράτος στους πολίτες και πάει λέγοντας. Ενώ μέσα στον επόμενο μήνα φέρνει στη Βουλή ο υπουργός Δικαιοσύνης τη σημαντικότερη μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαετιών για την επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης την οποία επεξεργάστηκαν σε διάφορες φάσεις επί χρόνια σπουδαίοι νομικοί-καθηγητές και ανώτατοι δικαστές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συνεχίσει να μιλά σε υψηλούς τόνους για τη συμφωνία των Πρεσπών. Ηδη έχει ξεκινήσει ο ίδιος και τα στελέχη του με δεσμεύσεις του τύπου ότι θα βάλουν βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Μόνο που θα περάσουν χρόνια για να αποφασίσει ξανά η Γερμανία να ανοίξει την πόρτα σε βαλκανική χώρα, άρα δεν είναι κάτι που θα έρθει στο τραπέζι σήμερα-αύριο.
Τα μεγάλα όπλα του Μητσοτάκη με τα οποία και θα κερδίσει τις εκλογές είναι τα προφανή και αυτονόητα. Η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, η αβάσταχτη φορολογία για τα συνήθη κορόιδα, η επιστροφή των επενδυτών που θα δώσουν θέσεις εργασίας για να σταματήσει η αιμορραγία της φυγής των νέων. Επίσης η διάλυση της δημόσιας Παιδείας ιδιαίτερα στα πανεπιστήμια και η θλιβερή κατάσταση στη δημόσια Υγεία.
Και κάτι ακόμη: στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πιστέψουν ότι η νέα κυβέρνηση δεν θα είναι παρένθεση όπως δεν ήταν και η δική τους και να προετοιμάζονται αναλόγως για τις δύσκολες μέρες. Η θεωρία των παρενθέσεων απεδείχθη για την Ελλάδα τεράστια μπούρδα, χωρίς εφαρμογή.
