Γράφει ο Γιάννης Πολίτης
Πηγή: real.gr
Πήγα εκδρομή σε ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου. Μαγεία. Χιονισμένο τοπίο, με ωραία στέκια και όμορφους ξενώνες. Στην ταβέρνα που κάθισα για φαγητό το βράδυ δίπλα μου ήταν μια μεγάλη παρέα νέων παιδιών. Αγόρια και κορίτσια 25 έως 30 ετών, όπως το υπολόγισα. Τους ρώτησα αν ζουν εκεί. Η απάντηση ήταν αυτή που θα έπρεπε να είχα καταλάβει πριν ρωτήσω. Ηταν ντόπιοι, αλλά ζούσαν στα Γιάννενα, στην Αρτα και στην Αθήνα και είχαν έρθει για δύο μέρες στο χωριό τους να δουν γονείς και παππούδες. Οπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με όλους τους επαρχιώτες που ζουν στα αστικά κέντρα και οι δικοί τους άνθρωποι έμειναν στο χωριό.
Μετά το πρώτο κους-κους για τα νέα τους , ποιος παντρεύτηκε ποιος χώρισε και ποιος βρήκε δουλειά, η συζήτηση έγινε βαριά πολιτική. Ξάπλωσα πίσω στην καρέκλα μου και έστησα αυτί. Η παρέα μου με κατάλαβε και έβαλε τα γέλια. Αυτή την κουβέντα, όμως, δεν θα την έχανα με τίποτα, γι’ αυτό και σας τη μεταφέρω.
Αρχισαν να αποδομούν με βαριές κουβέντες όλους τους βουλευτές της Ηπείρου. Από ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ. Ηξεραν τόσα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους που αμφιβάλλω αν τα γνωρίζουν και οι ίδιοι. Με τι αυτοκίνητο κυκλοφορεί, για παράδειγμα, η γυναίκα του τάδε βουλευτή, πόσα χρήματα χαλάει ο γιος του δείνα όταν βγαίνει στα μπαράκια. Τέτοιο διασυρμό σε ταβέρνα επί προσωπικού για πολιτικούς δεν είχα ακούσει ξανά.
Μετά μπήκαν στο ψητό. Αυτό που θεωρούσαν οι ίδιοι ουσία. Εβγαλαν χαρτί και μολύβι και μετρούσαν πόσους έχει διορίσει ο κάθε βουλευτής, πρώην και νυν, από το δικό τους χωριό. Το άθροισμα ήταν κακό γι’ αυτούς.
«Ακόμη και ο τάδε που από δω κρατάει η σκούφια του, έχει σόι δικούς μας ανθρώπους, έρχεται στα πανηγύρια και παριστάνει τον ντόπιο, διόρισε μόνο ένα παιδί μέσα από το χωριό. Ντροπή του», φώναζε οργισμένος ένας νεαρός που χρόνια περιμένει να ανοίξει η δίκη του πόρτα για το Δημόσιο.
«Να μην ξαναπατήσει εδώ κανείς τους, θα φάνε όλοι μαύρο. Ας πάνε να τους ψηφίσουν αυτοί που τακτοποίησαν», συμπλήρωσε ο άλλος.
«Ας μην πω για τον άλλον (κατονόμασε έναν πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ ), που αγόρασε από τη Βουλή το αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε μόνο 4.000 ευρώ», πρόσθεσε ο τρίτος. Εννοούσε, προφανώς, τα αυτοκίνητα που είναι λίζινγκ και ο καθένας μας μπορεί να το αγοράσει μόλις λήξει το συμβόλαιο. Για τον νέο του χωριού όμως αυτό ήταν σκάνδαλο. Ολη η βραδιά κύλησε κάπως έτσι, τους «σταύρωσαν» όλους.
Τότε συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά που συζητούμε στα συνέδρια και στα πάνελ, ότι η μακροχρόνια χρεοκοπία αν μη τι άλλο μας έμαθε να σκεφτόμαστε αλλιώς, είναι μια τεράστια πλάνη των πολιτικών, κάποιων δημοσιογράφων, των τεχνοκρατών που πηγαινοέρχονται από τις Βρυξέλλες στο κέντρο Αθήνας και συζητούν μεταξύ τους.
Εάν νέα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στη βαθιά κρίση σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο με τους γονείς τους, περιμένουν δηλαδή το βόλεμα στο Δημόσιο ως λάφυρο από το κόμμα που υπηρέτησαν ή τον βουλευτή που στήριξαν, είμαστε ξανά στο σημείο μηδέν. Χαμένα χρόνια και χαμένα λόγια. Δέκα χρόνια λέμε ότι η ιερή αγελάδα του Δημοσίου στέγνωσε από γάλα και οι σύγχρονες μορφές επιχειρηματικότητας είναι ο μόνος τρόπος ώστε οι νέοι να φτιάξουν την τύχη τους και η χώρα να βρει τον δρόμο της. Λόγια του αέρα για τους περισσότερους. Αυτά, όταν και αν τα ακούνε, νομίζουν ότι αφορούν τους άλλους. Γιατί οι ίδιοι έχουν «κονέ» στη σημερινή ή την αυριανή εξουσία.
Χωρίς αμφιβολία, τις εκλογές θα τις κερδίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, θα ηττηθεί με καλό ποσοστό που θα τον καταστήσει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση.
Είναι εντυπωσιακό πόσο χρόνο πριν από τις εκλογές η κοινωνία προεξοφλεί τον νέο νικητή. Το διάγραμμα νίκης που λένε οι δημοσκόποι έχει φτιαχτεί εγκαίρως στα καφενεία.
Ετσι, μέσα σε αυτή τη βεβαιότητα, ακούω μέρα παρά μέρα για τις νάρκες που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Ν.Δ. Μία από αυτές είναι το ασφαλιστικό, με εκατοντάδες δικαστικές αποφάσεις να εκκρεμούν. Είναι τόσες οι προσφυγές που, αν δικαιωθούν, όλοι θέλουμε τουλάχιστον τρία νέα μνημόνια, τα οποία κανείς πλέον δεν μας δίνει. Αλλες νάρκες είναι ο υψηλός δανεισμός, η αναιμική ανάπτυξη, τα «κόκκινα» δάνεια και η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Ολα αυτά ισχύουν. Αλλά η μεγαλύτερη νάρκη που θα παραλάβει ο Μητσοτάκης είναι αυτή που παρέλαβε και ο Τσίπρας και αντί να την αφοπλίσει την έκανε πιο δυνατή. Το πολύ κακό ελληνικό Δημόσιο και η πελατειακή σχέση των πολιτών με αυτό. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. για να υλοποιήσει τους δύο βασικούς στόχους τους, που είναι ευκαιρίες για ανάπτυξη και η μείωση φορολογίας με διεύρυνση της φορολογικής βάσης, χρειάζεται οργανωμένο κράτος για να τα πετύχει. Στην Πορτογαλία, που ήταν σαν εμάς, τώρα ανοίγεις επιχείρηση για 45 λεπτά. Ενώ οι φοροφυγάδες έχουν συρρικνωθεί σε όλη την Ευρώπη, εδώ αβγατίζουν.
Χωρίς γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο του Δημοσίου, η Ελλάδα θα συνεχίσει τους κύκλους γύρω από την ουρά της.
