Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Στις εκλογές για να επικρατήσει η πολιτική ενός κόμματος επί της πολιτικής του άλλου, πρέπει να επικρατήσουν όσοι το εκπροσωπούν επί των αντιπάλων τους. Πρωτίστως να επικρατήσει ο επικεφαλής του επί των εχθρών του -που δεν είναι απαραιτήτως ο επικεφαλής του άλλου κόμματος.
Ως πολιτικός ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολλούς εχθρούς- και δεν είναι μόνο πολιτικοί. Στη μεταπολιτευτική ιστορία τον συναγωνίζονται μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής– με τις ίδιες σχεδόν δυνάμεις απέναντί τους.
Ο πρώτος εχθρός του είναι αυτό που λέμε «κατεστημένο». Το παρασιτικό και κρατικοδίαιτο σύστημα – ντυμένο συχνά με αποκριάτικες στολές «αστικής τάξης»- το οποίου τη συνδρομή αρνήθηκε το 2015, όταν την πρόσφερε η γνωστή «γάτα Ιμαλαΐων.
Ο μόνος Πρωθυπουργός που δεν προέρχεται από τζάκι αναδείχθηκε ως αντισυστημικός, κόντρα στα ισχυρά ΜΜΕ και συμφέροντα -πατώντας στα σπασμένα γυαλιά που του άπλωσε το ντουέτο Σαμαρά -Βενιζέλου.
Ως πρωθυπουργός μπορεί να έκανε αναγκαστικές υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, αλλά τους είχε σταθερά απέναντι καθώς δεν ταυτίστηκε μαζί τους.
Ούτε το κόμμα του διαβρώθηκε: οι Συριζαίοι έκαναν του κόσμου τα λάθη, αλλά δεν έκλεβαν και δεν σιτίζονταν στα πρυτανεία των ολιγαρχών. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ζούσαν και πριν κυβερνήσουν έτσι ζουν και μετά. Οι όποιες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν την κανόνα.
Μια άλλη ομάδα εχθρών του Τσίπρα είναι όσοι από την παλιά κομματική γραφειοκρατία εκβράστηκαν στην πορεία. Και σε μια τρίτη ανήκουν τα απομεινάρια του παλιού ΠΑΣΟΚ, που είτε κόλλησαν στη Φώφη Γεννηματά είτε -οι αμοραλιστές- διοχετεύθηκαν από τον αγωγό Σημίτη στον Νεομητσοτακισμό.
Αυτοί βρέθηκαν απέναντί του το 2019 και εξουδετέρωσαν την εμφανή πολιτική του ανωτερότητα απέναντι στον Μητσοτάκη, αλλά και τα κυβερνητικά τους επιτεύγματα, με τη φιλότιμη συνδρομή ορισμένων Συριζαίων.
Τους ίδιους θα αντιμετωπίσει και στις επόμενες εκλογές. Απλώς είναι πιθανόν αλλάξουν άλογο, καθώς ο Μητσοτάκης «δεν τους βγήκε». Τώρα το σύνθημά τους είναι «το 2015 δεν πρέπει να μας ξανασυμβεί».
Στις εκλογές -που δεν αργούν- ο Τσίπρας θα αντιμετωπίσει επανάληψη όσων ήδη αντιμετώπισε από το 2015 ως το 2019. Δηλαδή τους ίδιους πραγματικούς εχθρούς όποιον και αν έχει επικεφαλής η ΝΔ. Αν τους νίκησε θα κληρονομήσει τα ίδια προβλήματα.
Αν το 2015 παρέλαβε τη χρεοκοπία της χώρας και τα Μνημόνια, τώρα θα παραλάβει τις συνέπειες από τη διαχείριση της πανδημίας και την οργανική διάλυση τη χώρας από την παρένθεση Μητσοτάκη. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Για να επικρατήσει σ’ αυτή τη ιδιότυπη ρεβάνς με τους ίδιους, ισχυρούς, αντιπάλους πρέπει ο ίδιος να προσέλθει με εντελώς διαφορετικό εξοπλισμό.
Για να μην επαναλάβει την αφασία του 2015 και τα λάθη του 2019, που ενίσχυσαν την μετριότητα της υποψηφιότητας Μητσοτάκη οφείλει να ετοιμασθεί για τις επόμενες εκλογές εδώ και τώρα. Με απλές κινήσεις- ως φυσικός επικεφαλής πλέον της Δημοκρατικής Παράταξης που συστεγάζει την Αριστερά με την Κεντροαριστερά.
Πριν από όλα να ολοκληρώσει την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε νέο ριζοσπαστικό, μαζικό λαϊκό κόμμα- ικανό να παρουσιάσει θελκτική εναλλακτική λύση. Για να «αρέσει» χρειάζεται ανανέωση και εμπλουτισμός της ηγετικής ομάδας με την οποία θα διεκδικήσει την επιστροφή του.
Πρακτικά να κρατήσει από την Κουμουνδούρου όσους αναδείχθηκαν επί των ημερών του και να ενισχύσει το μείγμα με υγιείς δυνάμεις από το παλαιό ΠΑΣΟΚ και νέα πρόσωπα από την κοινωνία. Φρεσκαδούρα.
Δύσκολο; Καθόλου. Καθώς πριν τις εκλογές θα είναι πανίσχυρος στο χέρι του είναι να μεταφέρει στα πίσω καθίσματα τα «Τρία Πι», την «Ομάδα των Βορείων Προαστίων» και τη «σημιτική συνιστώσα». Όποιος δεν βολεύεται, ας πάρει τον δρόμο του.
Η ιδέα να πετύχει την ανανέωση της κυριαρχίας του με εγγραφή μελών στο κόμμα δεν περπάτησε- γιατί υπονομεύθηκε. Τώρα χρειάζεται κάτι πιο εμφανές και πειστικό: την κατάρτιση των ψηφοδελτίων.
Οι εκλογές γίνονται με προγράμματα και πολιτικές, αλλά και με πρόσωπα. Τα οποία επιλέγουν οι αρχηγοί με το μυαλό στον στόχο. Όχι κομματικές επιτροπές με τις εσωτερικές ισορροπίες.
Στην πράξη αρκεί να μην επαναληφθούν οι χονδροειδείς επιλογές του 2015 . Ούτε τα λάθη του 2019 σε όλα τα ψηφοδέλτια: Επικρατείας, Βουλή και Ευρωβουλή, Αυτοδιοίκηση. Μην τα λέμε πάλι τώρα.
Συνεπώς στον ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ πρέπει να αρχίσει άμεσα η αξιολόγηση του πολιτικού προσωπικού με το οποίο θα πάει στις επόμενες κάλπες. Δια των καλύτερων ψηφοδελτίων θα αναδείξει την καλύτερη πολιτική που θα υλοποιήσει με καλύτερους συνεργάτες. Τόσο απλό.
Για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές ο Τσίπρας, πρέπει να τις δει ως το ριμέικ των προηγούμενων αναμετρήσεων: το ίδιο έργο με καλύτερο σενάριο και καλύτερο καστ.
